#WOT: Weglopen

 Weglopen: ervandoor gaan en niet meer terugkomen

Soms zou ik het wel willen: weglopen. Weglopen van verantwoordelijkheden, het gareel en de waan van alle dag. Van de winter, die in aantocht is. Van alle haat en nijd, die ik lees op internet of hoor op straat.  Dan zou ik een hele dag in bed willen blijven liggen, hoofd onder de dekens, ik ben er niet. Niet letterlijk ervandoor gaan dus. Eerder me onttrekken aan verplichtingen, het leven zoals het nu is, misschien wel. 

Dit heeft verder geen ernstige oorzaak of gevolg hoor. Ik ben dan gewoon moe, zat van alle regen of ik heb een mooi boek waar ik verder in wil. Lezen, dat is in feite het soort weglopen dat ik doe. Als ik lees, ben ik in een andere wereld.

 Ik ben nooit zelf van huis weggelopen. Toen ik jong was, had ik daar niet de behoefte aan. Wel liep ik eens weg van een werkgever. Oei, dat staat niet zo goed, natuurlijk, maar er was nogal een arbeidsconflict. Het is ook al lang geleden. Tegenwoordig zou ik het anders aanpakken, maar deze man kwam van een andere cultuur, het was in een ander land, en als vrouw en kamermeisje had ik geen inbreng of rechten. Dat viel niet zo goed bij de jonge eigenwijze dame die ik was en die altijd in vrijheid had geleefd en haar mening met liefde en overtuiging verkondigde. Een goed gesprek waren we al voorbij en zou ook niet geholpen hebben.

 Milo
Wie wel wegliep is onze hond Milo. In de laatste week dat we hem hadden, liep hij weg. Grote schrik, waar was hij heen? Toen ik de voordeur uit rende zag ik hem in de verte een hoek omslaan, richting een drukke weg. Eenmaal bij de hoek aangekomen, was hij weg, foetsie, pleitte. En dat terwijl hij niet zo hard meer kon lopen (maar echt rennen zat er bij mij ook niet in, natuurlijk) Ik besloot toen eerst naar huis te gaan om mijn mobiel op te halen. Zo kon mijn man mij bellen, mocht de hond onverhoopt thuis komen terwijl ik nog liep te zoeken. Omdat er mensen bezig waren bij ons een schutting te plaatsen, reden dat de hond kans had om weg te lopen, ging ik ook die kan weer naar binnen. Bijna in paniek, met stoom uit de oren snelde ik ons huis in, op zoek naar mijn telefoon. Enigszins verstoord luisterde ik naar plotseling gelach in de tuin. 'Kijk dan!', werd er geroepen. En jahoor, daar scharrelde onze ouwe rustig achter mij aan de tuin in, alsof er niets aan de hand was.

 #WOT of Write on Thursday. Een Engelse aanduiding voor iets wat ik op een Nederlands blog (Ipixitude) vond. Het idee is elke donderdag een blog te schrijven over het woord van die dag, dat door Ipixitude verzonnen wordt.