Ik kom hier voor m'n rust!

Het klinkt idyllisch, ons huisje in Portugal; middenin het groen met wuivend gras, geurende eucalyptus en ruisende dennen. Dé plek om tot rust te komen, het Portugese equivalent van het 'hutje op de hei'.
Totdat je wilt slapen. In de verte blaffen honden, om m'n hoofd zoemt een mug, onder de dakpannen (van metaal, dus geluid dringt door) nestjes van musjes en zodra het licht wordt een aantal duiven aan het 'roekoe-en' om ons heen.

Op zich kan ik er wel tegen. Als ik moe ben slaap ik (alleen die muggen kunnen me wakker houden), maar het werpt wel een ander licht op het ge-ijkte 'hutje op de hei', voor mensen, die niet tegen de herrie in een stad kunnen. Stil is het in de natuur ook niet.

Ondertussen genieten we weer enorm. Het is warm, wat goed is voor m'n pijn. Het is rustig, nouja, op al die vogels na dan, maar die horen erbij. We lezen, doen spelletjes Kolonisten van Catan, zwemmen en  hebben nu twee keer wat in de omgeving bezocht en ik heb ook al twee keer zelf gekookt.

Gisteren gingen we naar Praia de Galé, schitterende zandrotskust, maar moeilijk te bereiken.

Gelukkig rusten we vandaag. Mijn knieën branden.

Morgen gaat de oudste, die voor een weekje mee is, alweer naar huis. Man en ik gaan naar een muziekfestival in Lissabon. We slapen in een hotel.

Daarna nog twee weken vakantie. En rust.  Want die krijgen we echt wel.