Pagina's

dinsdag 28 februari 2023

Proberen? (zelfmedicatie)

 "Ik moest van de dokter gewoon 4 weken ibuprofen slikken, daarna afbouwen, en nu ben ik ervan af", zegt een collega. Hij had ook hielspoor, maar nu niet meer. Met ibuprofen. 

Het klinkt zo simpel. Gewoon 4 weken ibuprofen. Maar is dat ook handig, zonder overleg met de huisarts. Moet ik geen maagbeschermer (deze collega slikte dat al) en is er geen risico dat ik ga overbelasten, net als met de naproxen (die ook al niet hielp).

Naast dat het zou kunnen helpen voor hielspoor (fingers crossed) vraag ik me ook af of het invloed zal hebben op de hoofdpijn. Dat kan in positieve of negatieve zin. Denk aan pijnstillingsafhankelijke hoofdpijn (ja, dat kan dus). Juist daarom ben ik altijd terughoudend met pijnstilling. Als de pijn nog te doen is, slik ik niets. Gelukkig ben ik in de omstandigheid dat ik die keuze (nog) heb. 

Omdat ik mijn eigen huisarts deze week niet kan bereiken (voorjaarsvakantie), ik geen zin heb in weer een invaller en morgen naar een museum ga, besloot ik in elk geval deze week de zelfmedicatie toe te passen. Gisterenmiddag begon ik. Vanmorgen vergat ik ze prompt. Zo schiet dat niet op, natuurlijk. Het leek gisteren ook niet tegen welke pijn dan ook te helpen, trouwens. Tot zover mijn eerste indruk. 

Waarschijnlijk slik ik morgen even volop medicatie en laat ik het dan weer gaan. Ik durf niet. 

Tussen de middag wel, zoals alweer 2 weken, gewandeld. Ondanks de pijn. Mooi hè. 

Water met scholeksters op de achtergrond









zondag 26 februari 2023

Weer eens de tuin in

Plantenbak met bloeiende gouden regen bij de voordeur

 Ik zat er al een tijdje tegenaan te hikken. Een jaar of 5 om precies te zijn. (volgens man nog wel langer) Voor de deur hebben (of hadden nu eigenlijk) we houten plantenbakken staan en ondanks dat er een vuilniszak onderin lag, waren die niet waterdicht. Dit hield in dat de planten, zeker bij warm weer, maar ook als het wekenlang regende, regelmatig water nodig hadden. En dat vergat ik nogal eens. Vooral als het regende. 

In die plantenbak stond een gouden regen, die ik ooit zelf zaaide. Mijn trots. Ik had nooit verwacht dat hij in deze plantenbak zó uitbundig zou gaan bloeien, maar dat deed hij wel. En hij werd te groot, ondanks dat hij vaak geen water kreeg. 

Bloementros gouden regen

Dus, al enige tijd wilde ik én een nieuwe plantenbak voor én m'n gouden regen achter in de tuin. En vervangende plantenbakken zijn duur, diegene die ik wil dan, terwijl het leeghalen van de oude plantenbak veel energie kost. Net als het plaatsmaken in de tuin. 

Afgelopen najaar hebben we iemand gevraagd om de tuin op te ruimen. Hij snoeide enthousiast en ineens was er achterin de tuin ruimte. Ruimte voor de gouden regen, bijvoorbeeld. Dus liep ik alweer wekenlang met het plan om bakken te gaan zoeken, maar ik zag op tegen het karwei dat daarbij kwam kijken: de oude bak leeghalen. 

Vandaag was het schitterend mooi weer. De planten voor hadden al een tijd geen water gehad, dus de grond was droog. Nieuwe bak of geen nieuwe bak (dat dus), vandaag was een goede dag om de boom achterin de tuin te zetten. 

Ik vroeg mijn man mij te helpen de bak in de achtertuin te zetten. De rest zou ik zelf doen. De bak was nog best zwaar, maar met een karretje lukte dat. Ik dacht de boom zo uit de bak te kunnen tillen, maar dat viel tegen. Dus begon ik met de planten eromheen eruit te scheppen. Lavendel en salie gingen alvast de tuin in. (gisteren zette ik al gestekte lavendel en rozemarijn in datzelfde stuk tuin, goed bezig dus!) Toch kreeg ik daarna nog steeds de boom er niet uit. 

Mijn man zag mij worstelen en schoot te hulp. Na de bak te hebben gekanteld lukte het beter. Wat bleek? Ooit, toen we de bakken neerzetten, legden we klinkers onderin. Zo was de bak wat zwaarder en dus lastiger te verplaatsen en te stelen. 

Ohja. 

De wortels van de boom hadden deze klinkers compleet ingepakt en hij was dus niet zónder de klinkers op te tillen. Met ook niet trouwens. Uiteindelijk hebben man en ik de wortels met grof geweld ver teruggesnoeid. Man ging weer naar binnen (want Ajax speelde) en ik groef een kuil voor de boom. 

Het is allemaal gelukt. De boom staat en nu maar hopen dat de wortels niet té beschadigd zijn. En op zoek naar een nieuwe bak voor bij de voordeur. Er staat namelijk nóg een oude, lekke, plantenbak die vervangen moet worden. Met gouden regenboom. En deze wil ik voor laten staan. 

Maar eerst bijkomen van het werk van vandaag. 


Hier zie je onze buurkat heerlijk in de zon liggen op ons egelhuisje. De gouden regen is daar links voor geplaatst. Toen was buurkat weg. Die houdt namelijk niet van onze aanwezigheid in onze tuin. 

donderdag 23 februari 2023

#WOT: Voorbij

Voorbij: wat gebeurd is
encyclo.nl

Van de week had ik een juichende stemming: 21 februari kwam en ging. Nog maar één maand en het is officieel lente. De winter voorbij! Terugkerend thema bij mij, het moment waar ik me altijd op verheug. 

Behalve de winter zijn er nog wel meer dingen, die van mij voorbij mogen gaan, maar ik ben bang dat het dan zo'n klaagzang wordt. Want was ook de hoofdpijn, hielspoor en pijn in het algemeen maar eens voorbij. Op breder, wereldwijd, niveau mag er nog zoveel meer voorbij: ook daar pijn, discriminatie, racisme, honger, oorlog enzovoorts. 

Maar, zoals ik het weer en de pijn niet in de hand heb, zo heb ik op ellende op wereldniveau al helemaal geen invloed. Had ik dat maar, een toverstokje. 

Eerst maar klein, dichtbij huis, verheugen op de lente en dan op warm zomerweer. Voor je het weet is ook dat weer voorbij.

Sneeuwklokjes


 Doe je mee?
#WOT of Write on Thursday. Een Engelse aanduiding voor iets wat ik op een Nederlands blog (Machtige Muizenissen voorheen Ipixitude) vond. Het idee is elke donderdag een blog te schrijven over het woord van die dag, dat door 
@ireenbertholee verzonnen wordt.  

woensdag 22 februari 2023

Daar ga ik weer

 "Als je pijn hebt, moet je toch gaan bewegen, dan gaat het vaak wel over"

Een aantal jaren geleden volgde ik via het werk een soort cursus om af te vallen. Deze cursus werd gegeven door een fysiotherapeut en een diëtiste. De fysiotherapeut deed de intake en hield ook persoonlijke gesprekken. Met zowel fysiotherapeut als diëtiste waren er groepsbijeenkomsten. 

Uiteraard vertelde ik in mijn intakegesprek aan de fysiotherapeut over mijn fibromyalgie en de frustratie die de pijn opleverde. Dat het bewegen lastig maakt. Bovenstaande opmerking maakte hij vervolgens in de groepsles. Bij mij kwam dit als een klap in het gezicht. Natuurlijk weet ik dat bewegen in veel gevallen helpt tegen pijn, maar als het MIJ zou helpen tegen de pijn, had ik alláng geen pijn meer. Ik moest mijzelf de rest van die bijeenkomst blijven vertellen dat de opmerking voor de groep gold en niet voor mij persoonlijk, maar mijn vertrouwen in deze man was weg. En in het programma ook. Van de diëtiste hoorde ik ondertussen ook niets nieuws. 

Inmiddels zijn we vele jaren verder. Afvallen wilde in die jaren niet of nauwelijks. Als ik al een keer afviel, door onder andere meer te bewegen, kwam mijn lichaam met een nieuwe pijn, zoals achillespees en hielspoor, waardoor ik vervolgens weer minder ging bewegen. En uiteindelijk door frustratie meer snoepen. Vooral het afgelopen jaar merk ik dat ik in een sterke neerwaartse spiraal zit en er niet meer uit kan komen. Niet eens genoeg om in elk geval op gewicht te blijven. Ik ben zwaarder dan ooit. 

Hulp
Met tegenzin heb ik besloten dat ik hulp nodig heb. Ondanks dat ik in theorie al veel weet over gezond leven, qua eten en bewegen, is de praktijk een lastig probleem. Toevallig zag ik bij ons gezondheidscentrum een flyer voor een GLI-programma. Gecombineerde Leefstijlinterventie. Beweegprogramma, noemen ze het zelf kort. In dit programma word je 2 jaar lang begeleid door een diëtiste, fysiotherapeut en coach. Met een BMI (Body Mass Index) boven de 30 wordt het automatisch vergoed. Ik kom hier dus voor in aanmerking. 

Ik heb de diëtiste gemaild met informatie over mijn pijn en frustratie en dat ik zoveel mogelijk veganistisch eet, dus ook graag hulp wil om voldoende voedingsstoffen (eiwitten en bepaalde vitamines) binnen te krijgen. Ook volgens haar kom ik in aanmerking. Via de huisarts is inmiddels een verwijzing gestuurd. Een afspraak zal binnenkort wel gemaakt worden. 

Ik verwacht geen wonderen van het programma. Ik ben zelfs bang dat ik, net als die vorige keer, weinig nieuwe inzichten zal krijgen. Bezig zijn met mijn leefstijl doe is al zolang onderdeel van mijn leven. Maar ik heb weer een zetje in de goede richting nodig en juist het groepsgebeuren lijkt me wel eens fijn. 

"Als ik geen discipline had, was ik al ver over de 100 kg"

Doel
Mijn doel is overigens niet eens meer om (veel) af te vallen en op een gezond BMI te komen. Dat klinkt misschien ongemotiveerd, maar is gebaseerd op ervaringen van de laatste 10 jaar. Ik wil uiteraard wel wát afvallen, maar verder vooral mijn conditie weer op hoger niveau brengen en hulp bij bewegen en minder pijn. Veel afvallen als doel, is voor mijn gevoel vragen om teleurstelling. Graag kom ik nu van enige frustratie af, zodat ik ook qua  eten mij weer vaker kan zetten tot gezondere keuzes. Het is niet dat ik mij hierin nu volledig laat gaan hoor. Welnee, dan zou ik nog minstens 20 kg zwaarder zijn dan ik nu ben. Maar ik schreef van de week al dat ik wel wat selectiever mag zijn met wat ik zoal in mijn mond stop op een dag. 

Bewegen
Inmiddels heb ik de afgelopen tijd al wat positieve veranderingen aangebracht. Qua bewegen dan. Al 64 dagen loop ik in elk geval 1x per dag een ommetje (2x levert nog steeds meer pijn aan de hielspoor op) en vandaag heb ik de hometrainer weer eens tevoorschijn gehaald. Om 's avonds bij de tv te fietsen. Wie weet, misschien helpt dat tegen pijn. 

Hometrainer voor de boekenkast


zaterdag 18 februari 2023

Ongedurig

 Ongedurig, het zou een WOT kunnen zijn. Kort, krachtig. Een gevoel, emotie. Het is ook iets, waar ik momenteel last van heb. Ik heb zin in vanalles, maar waarin? Zin in wat lekkers te eten, maar geen idee wat dan. Zin in wat speciaals te drinken, maar wát? Ik heb het gevoel iets bijzonders te willen doen, maar…. Afijn, jullie begrijpen het waarschijnlijk al. 

En wat doe ik? Maak ik iets speciaals te eten? Pak ik een lekker drankje? Begin ik een nieuwe hobby? 

Nee, niets van dit alles. 

Ik vraag me af waar ik zin in heb, qua eten, drinken en doen, maar dat weet ik dus niet. Geen zin in chocolade, chips of salade. Geen zin in wijn, speciaalbiertje of bijzondere mocktail. Geen idee wat ik eens zou kunnen gaan doen. Ben juist heel blij dat ik dit weekend niets op het programma heb staan. Het is al even geleden dat dat het geval was. 

Waarom dan zo wiebelig?

Als ik dat wist, had ik deze blog niet geschreven 😆 

donderdag 16 februari 2023

#WOT: Selectief

 Selectief: 1) Kieskeurig 2) Kritisch 3) Onderscheid makend 4) Uitgekozen 5) Uitkiezend
www.encyclo.nl

Ik kan er niet omheen: ik moet selectief omgaan met mijn tijd en energie. Deed ik ook liever niet, maar het is niet anders. En natuurlijk heeft iedereen een eindige hoeveelheid energie, maar ik bereik dat einde wat eerder dan de meeste anderen. 

Omdat ik selectief omga met mijn tijd en energie, moet ik vaak dingen afzeggen. Keuzes maken, ga ik naar dat feestje of bij die vriendin op visite. Doe ik dat vrijwilligerswerk of kies ik voor iets minder inspannends. Dus wel twee keer per maand een paar uurtjes bezoekerscentrum, maar niet elke week voorlezen. Oeh, dat vind ik zo moeilijk. En niet elk weekend op stap met of naar vriendinnen, een museum of iets anders leuks. 

Naast tijd en energie zijn er nog meer zaken waar ik selectiever in ben geworden. Welke boeken ik koop, bijvoorbeeld. Mijn boekenkast zit vol, overvol zouden sommigen misschien zeggen, dus als ik een papieren boek koop, past deze niet meer in mijn kast. Voor een nieuw boek moet een oud boek wijken. Keuzes! Echt moeilijk. Boeken die dus nooit in mijn kast zullen komen, koop ik digitaal. Of ik leen ze bij de online bieb. Soms koop ik ze in de aanbieding, dan gaan ze daarna m'n minibieb in. 

Met de hoofdpijn van de laatste tijd, moet ik nóg selectiever worden, ben ik bang. De afgelopen weekenden deed ik leuke dingen, maar ik had ook veel hoofdpijn. Moet ik nog meer gaan afzeggen? Nog minder doen? 

Door de hoofdpijn lees ik ook minder. Ik zoek simpeler boeken, minder dik. Ook daarin maak ik andere keuzes dan voorheen. Er ligt een dik boek in mijn kast, maar ik durf er niet aan te beginnen. 

Waar ik lang niet selectief genoeg in ben is eten. Pijn, vermoeidheid en frustratie zorgen ervoor dat ik mijzelf graag verwen met wat lekkers. En dat frustreert me dan weer, wat me in een cirkeltje doet rondgaan. Gelukkig wandel ik weer, maar vaker dan één keer per dag lukt eigenlijk nog niet. Na een tweede wandeling is er een stuk meer pijn aan de hiel. 

Nouja, het gaat zoals het gaat. Ik probeer me ook zo selectief mogelijk druk te maken over alles en zoveel mogelijk leuke dingen te doen. Zo zijn de zaken die me energie kosten in elk geval wel leuk.  


 Doe je mee?
#WOT of Write on Thursday. Een Engelse aanduiding voor iets wat ik op een Nederlands blog (Machtige Muizenissen voorheen Ipixitude) vond. Het idee is elke donderdag een blog te schrijven over het woord van die dag, dat door 
@ireenbertholee verzonnen wordt.  

maandag 13 februari 2023

Hoofdpijn

 "Ik vind wel dat je de laatste tijd veel hoofdpijn hebt", zei mijn man laatst tegen me. Volgens mij viel dat wel mee op dat moment, want ik had al zo'n 2 dagen geen hoofdpijn gehad. Toch? Om weer eens op een rijtje te krijgen hoeveel hoofdpijn ik heb, houd ik sinds half januari een 'klachten en kwalendagboek' bij en wat blijkt? Mijn man had gewoon gelijk. Ik had de eerste weken bíjna elke dag hoofdpijn!

Echt, ik schrok ervan. 

Nou bleek ik de eerste week van dat dagboek ook ongesteld te zijn, dus maar hopen dat het daaraan lag, maar ik word niet optimistischer. Zet dit door, dan heb ik toch geen andere keus dan maar weer eens naar de huisarts en mogelijk verder te gaan. Eigenlijk hoop ik ook wel dat deze hoeveelheid hoofdpijn nou eindelijk (het einde van) de overgang inluidt en dat ik er over een (aantal) jaar helemaal vanaf ben. Helaas hoor ik te vaak om mij heen dat vrouwen juist na de overgang meer migraine krijgen.

Arbeidershuisje in Deventer
De laatste dagen gaat het gelukkig vrij goed. En dat terwijl het rare dagen waren. Of daardoor? Op het werk ging alles anders dan anders en afgelopen weekend was ik naar m'n zus. 

Op de heenweg maakte ik een tussenstop in Deventer, waar mijn vader vandaan kwam. Ik had daar even tijd, dus ging ik langs het huis waar mijn opa en oma woonden. Het was zoveel kleiner dan in mijn herinnering!

Bij mijn zus natuurlijk laat naar bed. Daarna slecht geslapen en vroeg wakker. Toch geen hoofdpijn. Zondagavond leek ik even wat flitsen te zien, maar het zette niet door. 

Vandaag was weer een aparte dag op het werk. Bij de yoga leek ik iets last van m'n voorhoofd te krijgen. Let ik teveel op wat ik voel nu? Ik weet het niet. 


Het klachten- en kwalendagboek wil ik tot eind deze maand sowieso blijven schrijven. Eigenlijk wilde ik ook bijhouden wat ik eet, maar dat is weer eens mislukt. Het dagboek en de foto per dag op m'n andere blog waren wel de reden dat het hier wat stiller was. Dat en dat ik geen inspiratie had. Zelfs niet voor de WOT. 


vrijdag 3 februari 2023

#WOT: Handschrift

 "Deze brief is misschien niet zo goed te lezen, want ik schrijf in de auto"

Na mijn eindexamen ging ik een paar weken met m'n ouders op vakantie. Elke dag schreef ik aan m'n toenmalige vriendje. Helaas was het voor hem niet altijd goed leesbaar, ongeacht of ik nou in de auto schreef of niet. Hij had die zin dan ook niet helemaal begrepen, want zag geen verschil met de andere brieven.

Iemands handschrift is de manier waarop een tekst met de hand is weergegeven. Een handschrift is gewoonlijk opgebouwd uit een vast stilistisch systeem van blokletters (los schrift) of schrijfletters (verbonden schrift), maar staat los van de schrijfsystemen als kalligrafie of typografie.

De tijd dat ik deze brieven schreef, was een tijd waarin bijna iedereen nog alles met de hand schreef. Scripties en werkstukken, lamme handen kreeg je ervan. En hoe goed ik ook m'n best deed, met mijn handschrift had ik geen gek figuur geslagen als dokter. (dat wilde ik ook een tijdje worden, maar dat had dan weer niets met m'n handschrift te maken)

Tegenwoordig doe ik vrijwel alles digitaal. Dat komt de leesbaarheid van mijn producten ten goede en is handiger met delen online. Het enige dat ik nog met de hand schrijf zijn notulen en kaartjes. Soms heb ik medelijden met de ontvangers van mijn postcrossingkaartjes. Ze richten hun bedankjes onder andere aan Pia, Rif en 'hallo'. Ja, dat laatste doe ik ook als ik een naam niet kan lezen. 

Notulen kan ik het beste de dag zelf nog uitwerken, anders heb ik geen idee meer wat er nou echt in het verslag moet. Soms is dat ook wel handig. In de tijd dat mijn geheugen nog jong(er) en goed (beter) was, liet ik de aantekeningen juist een paar dagen liggen, omdat tenslotte het belangrijkste blijft hangen. 

Het feit dat ik niet veel meer schrijf, is nog een reden om geen schriftjes meer te kopen. Of mooie nieuwe pennen. Of zo'n mooie grote agenda. Tegenwoordig heb ik die uitwisbare schriftjes, maar ik hoef maar zelden uit te wissen. 

 Soms vind ik het wel jammer, dat schrijven niet meer in mijn systeem zit. Het schrijven van brieven aan vriendinnen was vroeger geen geliefde bezigheid. Net als het bijhouden van een (geschreven) dagboek. En als ik tegenwoordig die (art)journals zie, dan denk ik altijd dat ik dat ook wil. Maar ik ga dus niet meer aan tafel zitten schrijven. Ik ga zitten typen (halloooo), dat dan weer wel. Van teveel schrijven krijg ik bovendien een zere hand.

Ondanks dat ik dus niet meer zoveel schrijf, en geen boekjes meer zou kopen, heb ik wel een nieuw uitwisbaar schrift gekocht. In mijn eerste klopten de marges namelijk niet, de bladzijdes zaten op de kop en dat irriteerde me mateloos. Bij Moyu snapten ze dat en ik mocht óf een nieuwe uitkiezen óf ik kreeg korting op mijn volgende aankoop. Ik heb toen gewacht tot ze ook tabbladen hadden en zie hier, een nieuw schrift. En ze hebben tegenwoordig ook handiger pennen, niet meer met dop maar met kliksysteem. 

Moyuschrift met soort Van Gogh bloesems cover

Zie de rechter bladzijde op de foto hieronder. Die marges kloppen dus niet.
Ik gebruikte magnetische boekenleggers als 'tab' 

Mijn eerste moyu schrift opengeslagen. De boven/ondermarges van de rechterpagina kloppen niet.



 

 Doe je mee?
#WOT of Write on Thursday. Een Engelse aanduiding voor iets wat ik op een Nederlands blog (Machtige Muizenissen voorheen Ipixitude) vond. Het idee is elke donderdag een blog te schrijven over het woord van die dag, dat door 
@ireenbertholee verzonnen wordt.