Er zijn van die opmerkingen, die een reactie geven als nagels over een schoolbord. Bij mij dan. En soms blijven die opmerkingen mij door het hoofd spoken. In het kader van een lijstjesblog, wil ik er eens een paar op een rijtje zetten.
1. Ga in je eigen kracht staan
Dat vind ik toch wel zo'n waardeloze abstracte tip. Hoe doe je dat, in je kracht staan. Waar is die kracht, ligt die op de hei of op de Grote Markt? Moet ik ervoor naar de dertiende verdieping (overwin je hoogtevrees of vrees voor het getal dertien) of naar de mergelgrotten van de Sint Pietersberg? Ligt die kracht ergens naast de 'Stip op de horizon', wat ook al zo'n onbereikbaar punt is, maar die wel alle neuzen dezelfde kant op laat wijzen? Nouja, wil je meer van dit soort ergernissen, lees dan vooral het boekje Ga lekker zelf in je kracht staan van Japke-d. Bouma.
2. Je moet gewoon...
Er zijn mensen, die denken dat hun eenvoudige oplossing altijd dé oplossing is voor jouw probleem. Zo wordt er vrij makkelijk tegen mensen met overgewicht gezegd "Je moet gewoon minder eten en meer bewegen", alsof het allemaal zo simpel is en vooral nog niet gedaan. Op internet is het vaak zo, dat als iemand komt met een probleem en zegt alles al geprobeerd te hebben, er een reactie komt met 'je moet gewoon..'. Alsof dat nog niet geprobeerd was. Echt, sodemieter op met je 'je moet gewoon..'
3. Mannetje
Er zijn vast legitieme momenten, waarop je het woord 'mannetje' kunt gebruiken. Wanneer je Pinkeltje tegen het lijf loopt (of bijna vertrapt) bijvoorbeeld. Dat is met recht een mannetje. Maar als het je echtgenoot van tegen de twee meter is, is het níet een mannetje. Dat is een man. En natuurlijk geldt dat ook voor vrouwtje. Het voelt zelfs nog een beetje denigrerend als mannen het over hun vrouwtje hebben. Of collegaatje. Brr
4. Echte vrouw of man
Ik verzet me al heel lang enorm tegen het idee, dat je aan een bepaald beeld moet voldoen, om een echte vrouw of man te zijn. Deze kleding, die baan, wel/geen make-up, die sport, wel of niet sport kijken en welke dan. Er kunnen nogal wat regels zijn. Ik zie het meer als een schaal met twee uitersten, de ene kant heel vrouwelijk, de andere kant heel mannelijk en de meeste mensen zwerven er ergens tussenin.
Het lastigste vind ik dan om te benoemen wat nou 'heel vrouwelijk' of 'heel mannelijk' is. Schrijfster Susan Smit heeft het liever over een 'zachte kracht' en een 'harde kracht', maar dat is het voor mij ook nog niet helemaal. Ik weet niet hoe ik het moet omschrijven, eigenlijk. In elk geval voldoe ik niet aan het beeld van een 'echte vrouw', als het gaat om make-up, rokken en schoenen met hakken, ik heb me eigenlijk nooit echt druk gemaakt over mijn uiterlijk, maar ik vóel me wel een echte vrouw, ook in mijn joggingbroek met hoody. En zo kan een man met oogmake-up ook gewoon heel mannelijk zijn. In de jaren 80 van de vorige eeuw was dat in de muziekwereld in elk geval heel normaal, terwijl ik hier tegenwoordig (op facebook en twitter, waar anders) juist hele bekrompen ideeën over lees.
5. Hij helpt mee
Of nog erger misschien 'hij helpt ook mee als ik het hem vraag'. Dit gaat over huishouden. Een gezin, waarvan beide volwassenen werken en de vrouw trots vertelt dat haar man haar echt wel helpt in het huishouden. Hoezo hélpen? Is het huishouden dan écht de taak van de vrouw, haar volledige verantwoordelijkheid, waarin hij ook wel zijn steentje bij wil dragen? Als ze lief vraagt dan hè. Voor mij is huishouden een gezamenlijke verantwoordelijkheid, waarin je samen afspreekt wie wat doet. En ja, dat kan af en toe schuiven, als de één wat drukker is dan de ander. Dan help je elkaar. Maar het is echt niet zo dat de vrouw nou eenmaal beter in huishouden is, omdat.. eh.. ze geen piemel heeft? Die hangt in de weg ofzo? En ja, hij ziet het wel, maar vindt het gewoon niet belangrijk genoeg (en dan doet zij het wel, toch?)
6. Ben ik de enige die
Ik zal je uit je lijden verlossen en deze vraag voor eens en altijd beantwoorden: Nee! Je bent eigenlijk nooit de enige. Ieder mens is uniek en heeft zijn eigen unieke punten waar zij wel of niet van houdt, maar je bent zelden de enige. Jouw uniekzijn overlapt op punten het uniekzijn van anderen. Je bent niet de enige, die nog nooit een boek van de Zeven Zussen van Lucinda Riley las of een aflevering van Friends zag. Je bent niet de enige die patat zegt of friet, of genoeg heeft van die hele discussie. Je bent niet de enige die blij is dat het nu weer regent of die daarvan baalt. Je bent niet de enige die geen last heeft van het geluid van nagels over het schoolbord of die niet weet wat ik daarmee bedoel.
Je bent zélfs niet de enige die deze blog leest, al scheelt dat niet veel. Leuk dat je er bent 😍
Geen opmerkingen:
Een reactie posten