Project Art-journal

Ken je het? Een Art-journal? Ik vind het altijd zo leuk en inspirerend om alleen al plaatjes te bekijken. Al heel lang wil ik zelf ook zoiets doen. Het klinkt tenslotte als 'echt iets voor mij', tekenen en een dagboek bijhouden, schrijven dus. Wat houdt mij tegen? (gebrek aan) Discipline en mijn eigen kritische zelf. 

Eigenlijk begon mijn andere, eerdere blog als een idee voor een art-journal en dan ook gelijk als een 365 dagen project. Met de bedoeling dat die 365 dagen in één jaar zouden vallen. Of twee, om mezelf wat ruimte te geven, maar niet een blog van 365 post in totaal. Oké, eerlijk is eerlijk, het zijn veel meer posts geworden, maar niet zoals ik het ooit plande. En vooral door het foto-per-dag project, waar ik aan mee ging doen. 

De discipline dus

Daarnaast mijn kritische zelf. Bladerend door de art-journal projecten op internet zie ik echt prachtige tekeningen. Kunstwerken. En, bescheiden als ik ben, wil ik daar liefst wel aan voldoen, in mijn eigen privé, niemand kijkt er naar, art-journal. Ja, misschien een beetje te hoog gegrepen. Ook dé manier om mezelf tegen te houden. Als het niet lijkt op een werk van, laten we we niet te hoog inzetten, Van Gogh, waarom nog de moeite nemen? 

Kritisch dus

Toch, als ik een tijdje niet getekend heb, kriebelt het. Wil ik potlood weer over papier vegen. Soms is dat ook het enige dat ik doe, een potlood heen en weer bewegen over het papier. Ik geniet daarvan, maar ja, het is geen Van Gogh natuurlijk, niet eens een Appel of Mondriaan, dus al snel leg ik boekje en papier weer weg. 

Ik ben de afgelopen 20 jaar vaak met een nieuw, nu ga ik het écht volhouden, project begonnen. Ik koop er al niet eens meer nieuwe schetsboeken voor, want er zijn nog zoveel lege pagina's te gaan. Zo zijn er boekjes, met gaten van maanden tot een jaar, waarna ik monter schrijf dat ik het nu écht ga volhouden en weer drie of iets meer tekeningen produceer. Soms alleen tekeningen, andere keren dagboektekeningen. Best leuk om weer doorheen te bladeren en eigenlijk niet eens zo slecht. Meestal kan ik nog gewoon zien wat het voor moet stellen (vaak ook doordat dat erbij staat) 

Ik deed wel wat

Er zijn ook succesverhaaltjes. Zo begon ik in 2007 met een schetsboekje en die is gewoon in drie jaar helemaal gevuld! In dat schetsboek onder andere opdrachtjes uit Keri Smith's Wreck This Journal, een soort zelfhulpboek voor mensen die wel wíllen tekenen, maar te kritisch zijn op zichzelf. Hee... wat toepasselijk! Ik gaf deze aan mijn beide kinderen en gebruikte voor mezelf een aantal opdrachten tijdens vakantie in Portugal. Zoals gaatjes maken in een pagina of tekenen met zand en lijm. (kwam dat daaruit? Geen idee meer) 

Die periode tekende ik sowieso veel. Zaten de kinderen en ik gezellig aan tafel. De middenfoto van de collage is meer wat ik vaker tekende of meer schetste en dan weer liet voor wat het was, want niet tevreden. Ook zat ik vaak 's avonds met m'n schetsboek op de bank voor tv en probeerde te tekenen wie of wat ik daar zag. Vooral bij de 'wie' is het goed dat erbij staat wie het zijn, haha. Toch kwam ik ook een portretje tegen van een vriend van oudste, waar ik hem gelijk in herkende. 

Een ander succesverhaal is het reisverslag naar Polen in 2012. Het jaar van de Olympische spelen in Londen en de gouden prestatie van Epke Zonderland en vele andere sporters. Die vakantie lag ik heel lang draaiduizelig op bed, wat onderin de collage te zien is. Door middel van een soort 'tweets' deed ik verslag van de dagen. Een erg leuk boekje om nog eens doorheen te bladeren. 

Er zitten nog lege pagina's in, waar ik foto's zo plakken. Ook zo'n leuk project. 

En nog meer 

In het verleden ben ik dus al vaak gestart met (weer) een nieuw dagboek, getekend dan wel geschreven of de combinatie. Om mijzelf tot meer tekenen uit te dagen kopieerde ik opdrachten uit Wreck This Journal en kocht ik later nog This is not a book van dezelfde schrijfster. Bij deze laatste heb ik mij vooral uitgeleefd op de opdracht 'Vermom dit boek, zodat je niet meer kunt zien wat het is'. Toch leuk gelukt. Daarnaast kocht ik Het Zen tekenboek, waarin je weer verteld wordt dat je niet te kritisch moet zijn op je tekeningen, maar ook dat je voornamelijk naar het te tekenen voorwerp moet kijken en niet naar je eigen tekening. En ik heb verlangend in boekjes gebladerd, waarin je aangespoord wordt om elke dag een kleine tekening te maken van een klein dagelijks voorwerp, zoals een veiligheidsspeld of een kopje. 

Maar nu, wat ga ik doen?

Vandaag heb ik twee amper gevulde tekenboekjes er weer bij gepakt. Het is me duidelijk dat een dagelijks tekenproject er voor mij niet in zit, hoewel ik de hoop en ambitie nog wel heb. Ooit. Denk ik. Wat houd mij tegen om toch af en toe te tekenen? 

Geen wat, vooral wie. Ikzelf

Geen idee hoe nu verder, maar het was leuk de oude schriftjes/boekjes weer eens door te bladeren. Net zoals het leuk is om online in de art-journals* van andere mensen te kijken. Zoveel leuke ideeën! En zo knap gedaan

 ~ zucht ~

* Ik weet niet of er copyright op deze tekeningen zit, dus ik zet alleen een google-link neer. 

(ik kan me niet voorstellen dat ik dit online zet... wie wil dit nu lezen)