Een boom vol leven

Op de rand van onze Portugese tuin met de buitenwereld staat een boom. Een den. De campingeigenaar en mijn man willen hem eigenlijk kwijt. Dennen zijn brandgevaarlijk, niet onbelangrijk in deze contreien, Daarom wil de campingeigenaar hem kwijt. Mijn man vindt vooral de middagschaduw storend. 

Ik geniet nog van deze boom. Er zitten bijna altijd vogeltjes in. Boomkruipers, klapeksters, musjes, boomklevers en een leuk klein grijs vogeltje met een kuifje (deze zocht ik op, maar kon ik niet vinden). Soms zelfs een wielewaal, maar dat heb ik zelf niet gezien. Mijn man wel. Ik hoor de wielewaal alleen maar. Of zie hem in grote vaart voorbijvliegen. Hij is verder behoorlijk lastig te vinden, voor een opvallend gele vogel. 

Wat er niet in zit is een uil. En dat vind ik jammer. Het is vast logisch, maar ik vind het echt zo'n boom voor een uil. Misschien niet deze plek, wel de boom. 

Steeds als ik opkijk, verwacht ik twee grote ronde ogen, die nieuwsgierig dan wel afkeurend of onverschillig op mij neerkijken vanaf één van de takken. Steeds weer word ik teleurgesteld. Ik heb er over gedacht dan maar een neppe uil neer te zetten, maar hoe kom ik in de boom? 

Zolang de boom gezond is, blijft hij staan. Het schijnt dat ze ook nog makkelijk omwaaien, op een bepaalde leeftijd. Dat willen we natuurlijk niet, want dan ligt hij waarschijnlijk op ons huisje. Deze omwaaigevaarlijke leeftijd heeft de boom bijna bereikt. Ik zag dat er al een olijfboom naast aan het groein is. Dat is mooi. Ook daar zitten veel vogeltjes in. Geen uilen. Maar een kurkeik, wel geschikt voor uilen, geeft dan weer écht teveel schaduw. Zelfs voor mij.