Zootje in de keuken |
Anderhalf uur heb ik gedweild en een schoonmaakbedrijf is nog twee keer langs geweest, toen plakte de vloer niet meer. Andere zaken nog wel, trouwens. Boeken (sommige nog), foto's en negatieven en het deurtje van de magnetron. Elke keer dat iets plakkerig aanvoelt, komt de herinnering aan de puinzooi terug. En dat iemand zomaar in ons huis was. In het begin werd ik daar echt heel emotioneel van. Verdrietig en boos tegelijk. Je huis is je veilige haven even niet meer.
En dan ga je weer op vakantie. Hoewel het jarenlang goed ging, zonder inbraken, voelen we ons niet zo gerust als anders. De laatste sporen van de vorige inbraak zijn net weg, het duurde vier maanden voordat we onze nieuwe deur hadden, kunnen we wel gaan?
Een tip die je overal leest, is niet op social media te zetten dat je met vakantie bent. Zelf denk ik altijd dat een dag de auto voor de deur, die je inpakt voor de reis, een duidelijker aanwijzing is voor het lokale inbrekersgilde. Maar dat deden wij juist die laatste keer niet. Het stond wel op facebook, maar dat stonden de vijf weken Portugal de maand daarvoor ook. Net als alle voorgaande jaren. En toen gebeurde er niets, ook niet als de auto een dag voor de deur ingepakt werd.
kastje van alarm |
Helpt dit? Sja, zelfs bij hele dure huizen met veel duurdere inbraakbeveiliging vinden inbrekers een manier om binnen te komen. Is het niet voor de buit, dan misschien wel voor de sport. Jezelf even slim voelen als George Clooney en Brad Pitt in Ocean's eleven, wie wil dat nou niet.
Het schrikt hopelijk wel net weer iets meer af, dan alleen dat driepuntsslot. En wij verlaten iets rustiger het land. Naar ons andere huis, waar de deur niet eens op slot gaat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten