Weekendje Duitsland (in foto's)

Vanwege corona en ziekte van mijn vader, was het alweer vier jaar geleden dat we voor het laatst een weekendje Duitsland deden. Dat ik erover schreef is vijf jaar terug. Man ging net als toen tafeltennissen. Dit keer werd hij derde. Toen deed ik een museum aan met vrienden. Betreffende vrienden waren er dit keer helaas niet bij en ik heb natuurlijk last van hielspoor. Toch deed ik een rondje dorp (Vorsfelde, tegenwoordig onderdeel van de grote stad Wolfsburg), ruilde wat boeken bij de minibieb, die hier al sinds 2015 staat!, en maakte vooral foto's. 

Om niet teveel in herhaling te vallen ten opzichte van voorgaande jaren Vorsfelde/Wolfsburg, besloot ik tot een Plog of foto-blog. In plaats van vertellen over mijn weekend, vooral de zaterdag, laat ik het zien. Show and tell. Omdat ik zoveel foto's maakte, heb ik van een aantal maar een collage gemaakt.

We vertrokken vrijdag mooi op tijd, hadden (daardoor?) weinig files en kwamen aan het eind van de middag in Vorsfelde aan. Onderweg zagen we witte velden en hadden we zelfs sneeuw. Ik zag heel veel reeën en één vos, vrij dicht bij de weg, die met zijn oranje vacht mooi afstak tegen de witte achtergrond. Konden we op zo'n moment maar even stoppen voor een foto. 

Zaterdag ging ik, na een lekker ontbijt en even lezen, dus het dorp in. Op tijd, want ik wist nog dat de winkels er 's middags dicht zijn. Vrijdags bedacht ik 's avonds dat ik twee dingen moest kopen. Opschrijven was uiteraard niet nodig. Twee dingen, dat zou ik onthouden. Niet dus. Ik weet nog steeds niet weer wat het tweede was. 

Ik las dit boek van Ruud ten Wolde uit. Een triest boek, hoe positief geschreven ook, omdat ik weet dat de schrijver overleed voordat het boek in de winkels lag.

Deze gans staat bij de ingang van het hotel. Ik vond hem wel grappig. 

Overal in Vorsfelde zie je zwijnen. Keiler noemen ze die hier. Het is hun mascotte, zou je kunnen zeggen. Het is me uitgelegd waarom, maar mijn Duits was niet goed genoeg om het volledig te begrijpen. 

Vorsfelde is ook een dorp dat vol staat met typische Duitse vakwerkhuizen. Jammer genoeg zie je ook overal auto's en alles wat daarmee te maken heeft, zoals verkeersborden en parkeermeters. Ja, ik snap dat ze nodig zijn, maar het is zo jammer voor het dorpsplaatje.

De 'Bücherschrank' staat al sinds 2015 bij de kerk. Ernaast staat een plattegrond in reliëf, waarin de huisjes idyllisch bedekt waren met sneeuw. Deze plattegrond stond er vier jaar terug nog niet, zie ik op oude foto's. 

De kerk vanaf de andere kant. Op de palen staan windmolentjes. Het idee daarachter ontgaat me. 

In de omgeving van Wolfsburg zitten veel bomen vol met maretak (mistletoe), zoals je hier ziet. Als je zo de foto's kijkt zouden het ook kraaiennesten kunnen zijn, maar neem van mij aan, het is maretak. 

Met al die zwijnen in het dorp, is het waarschijnlijk niet meer dan logisch dat ook de 'beker' een zwijn is. Er wordt dan ook gespeeld om de 'Keiler Cup', zoals je hier ziet. Helaas ging deze weer niet mee naar Nederland. Volgend jaar beter.

's Avonds aten we bij de Griek. Nouja, dé.. een andere Griek dan vorige keer en voor mij, als vegetariër, was er bitter weinig keus. Ik besloot tot twee voorgerechten. Het was wél lekker, dat wel. Veel knoflook ook. Ik proef het nog. 

Na een forse nachtvorst, moest er vanmorgen gekrabd worden. Door man, ik maakte deze foto van de mooie vorstpatronen. De blikjes drinken in de auto waren helaas bevroren. We konden er gelukkig wel wat van drinken. 

De terugreis ging nog voorspoediger dan de heenreis, hoewel we volgens mijn Googlemaps over Polen gingen. Gelukkig gebruiken we voor de navigatie altijd de telefoon van man. 

Al met al was het weer een leuk en gezellig, maar vermoeiend weekend. Hopelijk kunne we volgend jaar weer.