Tuinkamer, planten en vorst

Vroeger had je bij landhuizen en kastelen de Oranjerie. Hierin werden 's winters de citrusbomen en andere exotische planten gezet, die in de zomer in grote potten in de tuinen stonden. Deze bomen kwamen uit het Mediterrane gebied en waren niet winterhard. De Oranjerie had een een groot raam op het zuiden, om zoveel mogelijk zonlicht en -warmte op te vangen. Er stonden bakjes met water in. Zodra hier een laagje ijs op kwam, werden er kleine kacheltjes gestookt, zodat de vorst nét uit de Oranjerie bleef. De naam Oranjerie verwijst naar de sinaasappelbomen of 'oranjes'. 

Tenminste, zo heb ik het ooit geleerd. Ik heb de wikilink niet goed genoeg doorgelezen om te zien of deze het tegenspreekt. 

Ik heb een tuinkamer. Hierin staan een citroen-, sinaasappel-, limoen- en mandarijnenboompje. Een heuse oranjerie, zo zou je kunnen zeggen. De mandarijn is zelf gezaaid, de rest voor een klein bedrag gekocht. Er staat ook een olijf en, mijn pronkstuk, een granaatappel. Deze granaatappel is niet mijn pronkstuk omdat hij zo geweldig mooi is, maar omdat ik hem uit zaad opkweekte in 1996. Van tientallen zaailingen is deze als enige over. Lange tijd hield ik hem klein (zie foto) maar nadat ik las dat er pas bloemen komen als je niet snoeit, heb ik hem uit laten groeien. Er hebben nog steeds geen bloemen in gezeten. 

Over de winterhardheid van de granaatappel spreken boeken en websites elkaar tegen. Daarom haalde ik mijn 'boompje' (inmiddels wel vijf keer zo groot als op de foto hiernaast) vorig jaar in huis toen het ging vriezen. Maar dat was pas in januari, of later zelfs. Nu is het al koud (stervenskoud) in december. Nu de plant al binnenhalen lijkt me niet zo'n goed idee. Vooral ook, omdat de woonkamer eigenlijk veel te warm is voor deze plant en hij is inmiddels te groot en zwaar om op zolder te zetten, waar de temperatuur meer geschikt is voor overwintering (ook koud dus).

Dit jaar heb ik de pot ingepakt in de kussens van de tuinstoelen en vlak voor het raam bij onze woonkamer gezet. In de tuinkamer heb ik twee bakjes met water staan: één bij het raam aan de tuinkant en één bij de granaatappel in. Vanmorgen, na een stevige nachtvorst (-8), was het water in het bakje aan de tuinkant stijf bevroren. Het water bij de granaatappel niet. Hoezee! Op het water in de twee gieters, halverwege, lag een dun laagje ijs. 

Nu twijfel ik wel een beetje wat ik met de citrusplanten moet doen. Eigenlijk wil ik ze naast de granaatappel aan de woonkamerkant zetten, maar ze hebben dopluis. Zouden deze in de winter overlopen en de granaatappel besmetten? Of ga ik erop gokken dat ze dit wel overleven zo? De mandarijn heeft het vorig jaar ook gered, tenslotte. Net als de ficus, de orchidee en de aloë. Momenteel staat de lidcactus uit het huis van m'n moeder gewoon bijna te bloeien! 

Ziehier vooraan de ingepakte granaatappel, inmiddels wel gesnoeid. De lidcactus op de voorgrond staat binnen. Inmiddels heb ik de houtwol (of papiersnippers) uit m'n kerstpakket gebruikt om ook de bovenkant te beschermen.

We hebben overigens wel een elektrische kachel in de tuinkamer, maar deze hangt qua verwarming niet handig, namelijk vlakbij de deur aan de muur. En eerlijk gezegd vind ik het zonde om energie en geld te verspillen om planten voor bevriezing te behoeden. Of eigenlijk: om de granaatappel hiervoor te behoeden, omdat ik die al zolang heb. M'n pronkstuk.