In 2025 stopt Hebban met de blogs op de website. Daarom kopieer ik in november 2025 een aantal oude blogs hierheen. In elk geval de maandoverzichten. Soms nog andere blogs die het bewaren naar mijn idee waard zijn.
Raar genoeg is de lay out steeds weer anders.
December, de laatste boeken van 2022
Na een novembermaand, waarin ik amper las, begon december goed. Al het eerste weekend las ik twee boeken uit.
In De schaduwvriend van Alex North was ik halverwege november begonnen. De rest van de maand las ik alleen de proloog. En dat is jammer, want het is een enorm spannend boek. En fijn te lezen. De Fluisterman werd ook nog zijdelings genoemd.
Daarna begon ik in De Omwenteling of de eeuw van de vrouw door Suzanna Jansen. Met verbazing en frustratie las ik het boek. Met bewonerding ook, voor al die vrouwen die voor mijn rechten gestreden hebben. En 'dank' aan de mannen die het belang er ook van inzagen, want naar hen werd (uiteraard?) wat beter geluisterd.
Hierna wilde ik wat luchtigers, dus ik begon in Ook dat nog van Anya Niewierraen Merel Godelieve. Door haar thrillers heb ik bewondering voor Niewierra gekregen, maar dit boek heb ik weggelegd. Niet in de stemming voor geharrewar tussen moeders en dochters. En vooral het gezeur van beide.
Wat sterkers dus. Met De vloek van het oerwoud door Preston en Child vinkte ik mijn laatste categorie 'een thriller uit de jaren 90" af. Het is altijd even weer een aparte ervaring, teruggeworpen worden in de tijd. Het gaat maar om vijfentwintig jaar, maar qua techniek gingen we in die jaren heel snel. In dit boek wordt af en toe ingelogd op een internet, dat universiteiten met elkaar verbindt en men is enthousiast over hoe handig het is dat deze databases gekoppeld zijn.
Verder een spannend boek, met in de epiloog nog een eye-opener en een open eind?
Omdat ik dit boek 's avonds uit las en niet in een nieuw boek wilde beginnen, toch Ook dat nog er weer bij gepakt en nu vond ik het ineens wél leuk, dus toch maar doorgelezen. Het leest ook snel. Sommige hoofdstukken/pagina's bestaan uit één zin. Er zijn nog een aantal momenten, dat ik het boek weg wil leggen. De leuke stukjes wegen nog nét op tegen het gezeur. Het zeuren onderling wordt gelukkig ook minder, maar ik had liever wat meer empathie voor elkaar gelezen. Een arm om elkaar heen, een gesprek met wederzijds respect. Gewoon al aan het begin. Dus ja, ik las het uit, maar ben uiteindelijk alleen écht enthousiast over de oma. Ik hoop ook zo oud te worden, maar ben bang dat ik meer een Roos ben. Zonder dat gemopper op een verdrietig kind.
Gestrand van Sarah Goodwin is het volgende boek dat ik erbij pak. Hieraan kom ik via een bookchoicecode van een vriendin. Het verhaal speelt zich af op een eiland (voor wie deze categorie nog nodig heeft... ohnee, het jaar is voorbij) en gaat over een realityshow. Dit is op tv niet mijn ding, dus ik verwacht er niet veel van. Maar het is spannend! Eén persoon vertelt haar verhaal op twee verschillende manieren, als interview en als in een soort dagboek. Ze heeft een moeilijke tijd op dat eiland, zullen we maar zeggen. En doordat zij het vertelt, weet je dat ze overleeft. Maar hóe?
*****
Doordat ik m'n readingchallenge met vijf boeken omlaag gezet heb, heb ik de challenge met dit boek gehaald. Het voelt niet euforisch, want voor mijn gevoel ben ik er toch nog niet. Vol goede moed probeer ik toch de honderd te halen. Dan is het écht..
*****
Mijn volgende boek is Ziek gelukkig van Ruud ten Wolde. Ik kocht dit boek toen het net uit kwam, maar ik vond het eigenlijk te heftig om te lezen, wetend dat hij voordat z'n boek uitkwam overleed. En dat speelde tijdens het lezen dus ook steeds door m'n hoofd. Het is een mooi, open en eerlijk boek. Positief ook. Maar toch...
In hechtenis van Nicci French is het volgende boek. Een intrigerend boek. Een jonge vrouw wordt verdacht van moord en zelf weet ze eigenlijk niet zeker of ze het gedaan heeft. Ze denkt van niet. In deze rechtzaak besluit ze zichzelf te verdedigen, omdat zij de enige lijkt te zijn, die in haar onschuld geloofd. Ik kon hem amper wegleggen, dit boek. En zo las ik twee boeken uit in één weekend.
De Taak van Robert Pollack heeft alle ingrediënten voor een spannend boek, dat je niet weg kunt leggen. Waarom gaat mij dit dan zo makkelijk af? Is een intrige in Rusland toch niet mijn ding? Raar, want een dergelijk boek van Patterson, bijvoorbeeld, zou mij volgens mij veel meer 'pakken'. In elk geval is het een boek met een hoop drama en zonder al te veel tempo. Behalve aan het eind, dan gaat alles ineens heel snel en nogal makkelijk.
Het was wél het laatste boek dat ik dit jaar uitlees. 98 stuks. Toch net geen 100 dus.
Op naar een nieuw jaar met mooie boeken, een intrigerende lijst met categorieën en vooral veel goeds.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten