Winter met vogels

 

Plotseling is het winter. Al een tijdje zit ik erover te denken dat er vogels gevoerd moeten worden. In de dierenspeciaalzaak in de buurt kocht ik van de week een koker voor los voer, maar die bolletjes met zo'n netje erom die wilde ik niet. Plastic. En dat schijnt een probleem te zijn voor gulzige kraaiachtigen, die de bol met plastic en al naar binnen proberen te werken. Of ergens verstoppen, waardoor er dus plastic in de natuur komt. En ja, ik heb een kraai dat zien doen tussen wat bladeren. Heb, toen hij wegvloog het plastic verwijderd en de bol teruggelegd. 

Na wat rondkijken, om te zien wat er zoal verder mogelijk was, besloot ik ze zelf te maken. Ooit deed ik dat met stenen binnenpotten voor planten, maar die heb ik niet meer. Ja, dat is ook allemaal plastic tegenwoordig. Handig, want dan drogen de planten minder snel uit. Maar voor vogelvoeren niet handig. Toen dacht ik aan de bonsaischaaltjes, die her en der ongebruikt in de tuin staan. Van steen. Daar moest wat mee te doen zijn toch? Worden die dingen ook nog eens gebruikt. Dus frituurvet gekocht.

Na een paar dagen ziek, geen corona maar wel dezelfde klachten, besloot ik dat vandaag dé dag was om hiermee bezig te gaan. Zoals gezegd, het is ineens echt winter. Met vorst enzo. Dus, vet au-bain-marie gesmolten, zaden erin en bakjes vullen. De bakjes eerst van ijzerdraad voorzien (ook van de bonsai, handige hobby). 

Ik bleek te ongeduldig. De bakjes hebben een redelijk groot gat onderin en de blaadjes, waarmee ik dat gat had geprobeerd te bedekken, lieten het nog vloeibare vet moeiteloos door. Gevolg: aanrecht onder het frituurvet (zie foto rechtsonder) En dat is al van dat irritante spul. 

Al doende leert men, dus de rest van het vet-zadenmengsel zette ik met pan in al in een pan met koud water. Au-bain-koud ofzo. Al snel stolde het goedje, en zo kon ik de laatste bak vullen. Een hele grote, toch plastic, die ik voor de helft vulde en zo met een soort afdakje ophing. Dit beviel me zo goed, dat ik nog twee van dit soort bakjes pakte, paars, mooi hoor, en daarvoor de rest van het vet smolt.

Ik ben zeer verguld met het resultaat. Inmiddels ook al twee keer de tuinkamer in gerend, fototoestel in de aanslag, om een etend vogeltje te fotograferen. Mislukt natuurlijk. Hopelijk lukt dat nog binnenkort.