Het is... en nu?

"Kijk, ik vond deze en jij hebt dat daar liggen" Er staat een man bij de deur en hij wijst in zijn fietsmandje. Daar heeft hij een egeltje. "Gevonden", zegt hij. "Het liep even verderop in een brandgang, dat leek me niet goed". 

Enige tijd geleden zag ik een advertentie voor een gratis egelpakket bij Stichting Natuurmonumenten. Dit leek mij wel wat. Toen we onze nieuwe schutting kregen, moesten de heren nog zo lachen dat ik wel ruimte voor egels onder m'n schuttingdeur wilde houden. Extra informatie om daadwerkelijk egels in m'n tuin te krijgen, leek me welkom. Ik werd gelijk maar lid ook, want niet alleen het Groninger Landschap, alle natuur in Nederland kan wel wat extra bescherming bebruiken. 

De extra egelinformatie, met daarin informatie over de bouw van een egelhuisje, printte ik een aantal keren uit en legde ik in m'n minibieb. Dat had de man met z'n gevonden egel gezien. Daarom dacht hij dat ik alle wijsheid in pacht had over egels, maar ik heb zelf de informatie nog niet doorgelezen. 

Voorzichtig zette ik het egeltje achter in de tuin. Van de buurvrouw kreeg ik wat kattenvoer, want ik las ooit dat egeltjes dat lekker vinden. Deze egel had geen interesse. Hij kroop wat angstig weg, maar rolde zich niet echt helemaal op. 

Om erachter te komen of 'mijn' egel nou wel of niet naar een opvang moet, ging ik naar de egelbescherming op internet*. Hierop staat in welk geval je de egel wel of niet bij ze moet brengen. Op zich leek het voor mijn egel niet nodig, maar hij rolde zich niet echt op toch? Ik nog weer naar de tuin, waar hij al een stukje onder de struiken gekropen bleek. Het ging me aan het hart, maar ik wilde toch weten of hij zich nou wel of niet oprolde. Niet helemaal, zo leek het. 

Ik besloot te bellen. 

"U mag de egel altijd brengen hoor", zei een vriendelijke dame aan de telefoon. Zij snapte ook wel dat ik als leek niet wist of het nou wel of niet nodig was. Hij haalde wel heel diep adem steeds. Ik zocht een doosje op, legde daar handdoeken in en ging weer naar de tuin. Weer was de egel weggekropen. Dat leek op zich wel goed. Toen ik hem oppakte rolde hij nu ook wél helemaal op. De twijfel sloeg weer toe. 

Over een paar weken komt er bij ons iemand de tuin snoeien en van onkruid ontdoen. Ik moet er niet aan denken dan een egellijkje aan te treffen onder m'n rododendron. Dus heb ik hem in de doos gelegd en ben ik naar de Dierenopvang Groningen gereden. Niet zo heel ver weg. Al die tijd bleef het arme beestje opgerold in de doos liggen. Bij de Dierenopvang heb ik hem in een kooitje gelegd en m'n gegevens achter gelaten. Zojuist heb ik nog gemaild dat ik hem met liefde weer ophaal, mocht hij toch goed gezond blijken. Op dit moment is het achterin de tuin nog egelparadijs en ook na het snoeiwerk zal het hopelijk zo blijven. Bovendien wil ik dus een egelhuisje, waar we inmiddels dat bouwplan van hebben.

En nu maar afwachten. 

 *(mag ik even een 'hoeraaaa' voor internet? Wát een gemak is dat. Anders had ik dus ook nog naar de bieb gemoeten ofzo. En vervolgens een telefoonnummer zoeken in de gouden gids. Had ik de gouden gids nog moeten zoeken, naar alle waarschijnlijkheid)