In Portugal schreef ik over een boom bij ons huisje, die zo uitermate geschikt zou zijn voor een uil. Dat heb ik niet alleen met die boom. Meer bomen heb ik in gedachten al aangewezen als een typische uilenboom.
Zo staan er in ons park vlakbij twee grote treurwilgen, met grote, brede takken, waar maar zo een uil in zou kunnen zitten. Ruimte zát! Vooral toen ik nog met de hond liep, keek ik dagelijks verwachtingsvol omhoog. Zit er één?
Nooit, natuurlijk.
Ik vond hem, doordat ik veel ontlasting op de grond bij de boom zag liggen. Grote klodders, lijkend op witte verf. Ooit had iemand me erop gewezen, dat dit dé manier was om uilen te spotten. Toen ik dus al dat witsel onder deze meidoorn zag, keek ik nieuwsgierig omhoog. En jahoor, goed verstopt, keek hij mij wantrouwig aan.
Enkele weken heeft hij daar gezeten, toen was hij ineens weg. Dit jaar zat er geen uil. Jammer maar begrijpelijk. Het is geen 'uilenplek'. Dat zijn die grote wilgen wel. Ik weet dat, nu die uilen nog.
Kijk dan wat een heerlijke plek(ken) je hebt om te zitten, als uil.
Of deze. Dit was altijd mijn lievelingsboom, toen ik nog met de hond liep. Dagelijks stond ik even omhoog te kijken en z'n takken te bewonderen. Inmiddels is er een tak afgewaaid, zie ik. Ook dat is het lot van treurwilgen.
Verder hebben we in het parkje ook stukken, waar diverse bomen dicht op elkaar staan. Een uitstekende plek voor een uil, kan ik wel zeggen. Hier zie je ook wel eens witte klodders ontlasting op het pad liggen, maar dat is niet van uilen. Duiven kunnen er ook wat van.
Dit eilandje in de vijver is natuurlijk ook een prachtige uilenplek. Misschien wat rustiger en ruimte genoeg om rond te kijken.
Gelukkig zat er in deze wilg geen uil, toen hij in het voorjaar in de brand gestoken werd. De boom lijkt zich goed te herstellen. Duimen maar, want hij is al ouder dan honderd jaar!
Konden uilen mijn blog en ideeën maar lezen. Dan kwamen ze misschien wel deze bomen testen, of ze echt zo geschikt zijn als ik denk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten