Oké, wát? (Gekke Koeienziekte)

Toen ik jong was, kon ik niet wachten tot ik bloed mocht gaan geven. Angst voor naalden had ik niet. Mijn ouders doneerden al bloed zolang als ik me kon herinneren en ik was wel eens mee geweest. Bloed doneren is belangrijk, vond ik. Toevallig moest mijn moeder weer heen, één dag na mijn 18e verjaardag. De kritieke leeftijdsgrens was bereikt, ik mocht ook en ging enthousiast mee. Joepieeee

Aan alle kanten werden er vragen gesteld en werd ik getest. Uiteindelijk kreeg ik de naald en binnen een normale tijd was ik een halve liter bloed kwijt. Appeltje-eitje. Dat wel. Helaas bleef ik daarna duizelig. Zo erg, dat ik aan het eind van de morgen door één van de medewerkers naar huis ben gebracht met een busje. Fiets achterin. Mijn moeder was allang naar het werk gegaan. Die hoorde dit 's avonds pas. Er waren nog geen mobiele telefoons. 

Deze ervaring had zo'n impact, dat ik nooit meer ben geweest. Achteraf werd gezegd "misschien hadden we niet gelijk een halve liter moeten doen", want ik zat ook maar nét boven de gewichtsgrens waarop dat gedaan werd. Onder de vijftig kilo gaf je minder. (nu vast ook nog)

Een tijdje terug zei een vriendin dat ze plasma geeft en dat dat eigenlijk nooit duizeligheid tot gevolg heeft. Je zit wat langer, maar je krijgt ook weer bloed terug. (Ofzo) En ziekenhuizen zitten verlegen om plasma. Ik besloot me aan te melden. Eerst kreeg ik een online vragenlijst. In die lijst de vraag: ben je tussen 1980 en 1996 zes maanden of langer in het Verenigd Koninkrijk geweest. 

Oeh, goede vraag

In 1990/1991 was ik zes maanden in het Caribisch gebied. Voornamelijk op de Britse Maagdeneilanden, maar tussendoor ook op andere eilanden. Niet zes maanden aaneengesloten maar wel in totaal zes maanden rond Britse eilanden. Reden voor de vraag is trouwens, dat je in die periode mogelijk rundvlees hebt gegeten, dat besmet was met Creutzfeldt-Jakob oftewel Gekke Koeienziekte.

Oké, wát?

In mijn tijd daar at ik inderdaad vlees. Liever niet altijd, maar echt veel anders was er niet. Zeker niet wanneer ik zelf niet kookte. Ik heb geen idee hoeveel rundvlees ik gehad heb. Ik snap ook niet waarom ze de grens van zes maanden hanteren, want één stuk besmet vlees is toch voldoende. Misschien omdat ze anders helemaal geen donoren meer kunnen krijgen? En ze hebben gekeken wanneer de kans het grootst is, dat je een besmet stuk vlees gehad hebt? Enigszins zorgwekkend wel. Niet dat de angst groot is, maar ineens kom je dan tot de ontdekking dat er een kans is dat je ooit besmet bent met BSE (aka Creutzfeldt-Jakob aka Gekke Koeienziekte) Een verbijsterende ontdekking. 

Ik kon op de site van Sanquin én op internet niet vinden of de Brits Maagdeneilanden in dit geval wél of niet bij het Verenigd Koninkrijk behoren. Ook vroeg ik me af of 'gedurende zes maanden af en aan op de Britste Maagdeneilanden' in hun visie nu wel of niet gezien wordt als een volle zes maanden. Op een mail van mij met deze vragen, kreeg ik antwoord dat ik de test maar moest doen, terwijl ik juist vragen had óver de test(vraag). Ik besloot af te zien van plasma doneren en hoef me hier nu dus niet meer schuldig over te voelen, dat ik dat al die tijd niet gedaan heb, ondanks dat ik het zo belangrijk vind. En ondanks dat ik volgens mij wel in aanmerking kan komen.