Bij de blog van afgelopen zaterdag over Frustraties, ging ik op zoek naar een foto van mezelf die ik pas nog had gezien. Maar welke zoekopdracht had ik gebruikt? Hoe kwam ik hem waar tegen? Géén idee. Daarom ben ik mijn andere blog maar door gaan bladeren. En wat was dat léuk!
De blog begon als een uitdaging en een blogrevival voor mij. Daarna heb ik langere tijd geworsteld met het concept van een 365-dagen project. Elke dag een blog of foto of tekening. Pas toen ik een site tegenkwam waarop elke maand een lijst met 'foto per dag' opdrachten geplaatst werd, lukte het me aardig.
Teruglezen op dat blog is een echte 'trip down memory lane'. Aan de hand van de foto-opdrachten hield ik een soort dagboek bij. Er komen dingen langs, die ik alláng vergeten was. Ook veel dingen die ik me nog vaag herinner en dan zijn er natuurlijk nog de vele gebeurtenissen, die me nog helder voor de geest staan, maar waarvan ik vergeten was dat ik erover schreef. Of dat ik nou net déze foto maakte.
De hond was een dankbaar foto-object. Mijn 'dochter' bracht vaak ideeën aan. Dat was vast mede doordat hij* door omstandigheden veel thuis was en dus mee kon denken. Voor de foto-opdrachten probeerde ik zoveel mogelijk op de dag zelf de foto te maken, die te maken had met mijn activiteit die dag. Soms was het iets dat ik tegenkwam, andere keren zocht ik passende objecten bijeen. Vaak ook gebruikte ik een foto uit m'n archief. Zoals de foto van afgelopen zaterdag.
In elk geval stimuleert dit me wel om te blijven bloggen. Niet voor de 'kijkcijfers' maar voor mezelf.
* mijn oudste is trans. Op momenten dat ik het over vroeger heb, is het lastig het hij en zij te scheiden of te plaatsen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten