Ooit, een hele tijd geleden toen ik nog alleen woonde, was ik op een dag ineens zó duizelig, dat ik niet meer kon lopen. Kruipend bewoog ik mij door het huis, dat nogal snel rond mijn hoofd leek te draaien. Als ik ging staan of lopen, viel ik om of knalde tegen de muur. Die dag belde ik mijn moeder, of ze me naar m'n zus wilde brengen, omdat ik niet alleen durfde te blijven. Uiteraard had m'n moeder daar ging zin in. Ze werkte de hele dag en moest nog drie kwartier rijden naar huis. Toch deed ze het, omdat ik niet alleen durfde te zijn. De huisarts zei dat zoiets vaker voorkwam en waarschijnlijk veroorzaakt werd door een ontsteking op het evenwichtsorgaan. De volgende dag was het gelukkig weer voorbij.
Lange tijd had ik geen last. Tot onze eerste vakantie naar Tsjechië. Terwijl man en kinderen genoten van mooi weer op een fijne camping lag ik te dobberen in bed. Als ik bewoog, bewoog de hele wereld tegen de richting in. Of wel mee, maar langzamer, zoals in de clip Blame it on the boogie van de Jacksons. Ik draaide, mijn gevoel draaide daar achteraan om even later weer in mijn lichaam te vallen.
Dit duurde een paar dagen en daarna, toen het weer verslechterde, was het voorbij. Op last van mijn man ging ik naar de huisarts. Deze stuurde me door naar het ziekenhuis, waar ik allerlei vervelende onderzoeken kreeg, waar ik weer duizelig en misselijk van werd, maar ze vonden niets. (story of my life)
Sindsdien kreeg ik het vaker, vooral tijdens vakanties. In Polen lag ik een week plat terwijl de zon uitbundig scheen en werd het beter toen het weer verslechterde (echt, waarom). Ook vorig jaar in Portugal had ik er twee weken last van! Thuis met vlagen. Soms lig ik in bed, te lezen bijvoorbeeld, en na een klikje in mijn hoofd, draait ineens de wereld. Bizar. Zelf bewoog ik dan niet.
Inmiddels heb ik de overtuiging dat het toch stress is. Wat ook anders. Toen ik vorig jaar september dagelijks een aantal minuten ontspanningsoefeningen deed, werd de duizeligheid minder. Ja, dat geeft dan wel wat weg. En steeds als ik daarna wat duizelig werd, kreeg ik dat redelijk onder controle door een ontspanningsoefening.
Waarom ik dit tijdens vakanties krijg? En juist met mooi weer? Geen idee. Volgens mij heb ik tijdens de familievakanties ook echt wel ontspanningsoefeningen gedaan, maar misschien niet goed genoeg. Afgelopen week kreeg ik er weer last van, juist na een zeer ontspannende bezigheid. Ik schrok ervan. Het lijkt onder controle nu. Gewoon rustig blijven ademen. Het is ook slecht weer, dus geen reden om te duizelen (ha... ha... )
Die eerste keer dat ik het had, was het denk ik wel echt een ontsteking aan het evenwichtsorgaan. Duizeligheid komt ook bij migrainepatiënten voor, dus ook dat kan nog een oorzaak zijn. Hopelijk houd ik het onder controle met oefeningen, heb ik eindelijk eens iets zelf in de hand.
 |
| Uit mijn vakantiedagboek (artjournal!) in Polen, van mijzelf in bed met duizelwolk |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten