Het is zover!

 Jaja, hij komt eraan: een weekend zonder afspraken! Rust! Nietsdoen! Er komt zelfs geen 'behalve misschien...' opmerking in m'n hoofd. Gaat het lukken?

Vanavond nog wel uit eten. Alweer? Ja, alweer. Met andere disgenoten dit keer. Gezellig. Zin in.

Hoe ga ik mijn rustige weekend dan invullen? Tot mijn grote frustratie mag ik dus niet wandelen. Wederom meldde de podotherapeut dat ik zoveel mogelijk alles met de fiets moest doen. Ruim drie jaar terug zei hij dat ook al. (en ja, ik ben weer te laat naar hem toegegaan) Afgelopen zaterdag sloeg ik deze vermaning bijna in de wind. Een loopje naar het winkelcentrum moest toch kunnen? Na een paar honderd meter, besefte ik dat dat juist niet goed was. Eerlijkheidshalve moet ik toegeven dat mijn hiel(spoor) dit luidkeels verkondigde. Oeps

Zondag was ik zó moe, dat mijn lichaam elke keer dat ik opstond aangaf weer te willen zitten dan wel liggen. Of de zwaartekracht verdubbeld was, ik kwam amper overeind. Toch heb ik nog drie kwartier met m'n man gefietst 's middags. Nog wat beweging, want rust roest, en erg gezellig. 

Op mijn vrije woensdag ben ik alleen gaan fietsen. Komend weekend is het plan ook een paar rondjes te rijden. In plaats van een wandeling. Maar in tegenstelling tot wandelen, heb ik bij fietsten meer een doel nodig. Gelukkig zijn er nog een paar minibiebs in de omgeving, die ik wil bezoeken. En misschien ga ik nog wat foto's maken bij het bezoekerscentrum.

Ondertussen groeit mijn frustratie weer over deze situatie. Een hielspoor blijkt zelfs nog vervelender dan een geïrriteerde achillespees. Of ik kan me die pijn niet meer goed herinneren. De spuit die ik erin gehad heb, heeft een tijdje geholpen, maar de pijn is terug. De oefeningen helpen niet, kennelijk en nu dus alle hoop op de nieuwe zolen, die pas in augustus komen. 

Vooreerst dit weekend rustig aan doen dus. Niet wandelen, wel fietsen en lezen. Genieten van het mooie weer en proberen mijn frustratie los te laten. Mopperen op m'n lijf maakt het leven alleen maar zuurder en het helpt niets.