De laatste tijd merk ik dat ik steeds meer pijn heb. Steeds vaker neem ik pijnstillers, terwijl ik over het algemeen (net) zonder kan. En zoals dat (bij mij) gaat; als het goed gaat, prijs ik mezelf gelukkig en als het minder gaat geef ik mezelf de schuld.
Dus
Wat doe ik fout?
Het is waar dat het de laatste tijd druk was. Een aantal weekenden achter elkaar had ik wat te doen. En dat terwijl een weekend niks juist zo goed is. Ook met het werk ging het alle kanten op.
Doordat het druk(ker) was, kwam er minder van mijn regelmaat. Ook door de vermoeidheid, die nog aanhoudt. Het regelmatig wandelen schiet erbij in en door pijn, moeheid en frustratie wijk ik ook nogal eens af van een echt gezond eetpatroon (de basis blijft altijd gezond, eromheen wil ik nu wel wat meer 'snoepen' en dat kan dan ook gedroogd fruit en ongebrande noten zijn)
En zo beland ik zomaar weer in de neerwaartse spiraal: meer pijn is minder bewegen en minder bewegen is meer pijn. Meer pijn is meer frustratie en meer frustratie kan maar zo leiden tot meer snoepen. En die spiraal op zich leidt natuurlijk ook tot frustratie. Leidt frustratie tot pijn? Het kan maar zo.
De pijn is ook op meer plekken. Ja, m'n knieën doen zeer, maar inmiddels is de pijn in het gewricht van m'n grote teen ook niet meer iets dat af en toe langskomt. M'n handen doen bijna continue zeer en tijdens de rustige oefeningen bij yoga ontdekte ik dat m'n rechterschouder ook niet pijnvrij is.
Verdorie.
Hoe keer ik dit weer om?
Mocht de vermeerdering van de pijn komen door wat ik nu 'fout' doe, zou dit omkeerbaar moeten zijn. 'Gewoon' weer elke dag gaan wandelen (geen smoesjes!) en afblijven van de koekjes (ook al is het er maar één). En 'gewoon' weer eens een weekend niets inplannen. Goh, wat een goed idee!
Maar helpt dat bijvoorbeeld voor de teen of werkt het juist tegen?
Dit weekend zit alweer vol. De kleindochter van m'n zus wordt 1 jaar en daar gaan we uiteraard heen. Fijn om m'n zus en haar gezin weer te zien. En de kleine! Een jaar alweer. En dan hoef ik vólgend weekend alleen maar één middag gastgever te zijn bij het bezoekerscentrum. Hoewel, er is ook Dichters in de Prinsentuin, waarvan ik me elk jaar weer voorneem erheen te gaan. In de Hortus nog wel. Ik wist helemaal niet dat dat verplaatst was!
Hopelijk wordt de pijn na wat rust uiteindelijk écht weer wat minder, maar ik moet eerst eens zien dat ik rust neem. Of ik accepteer dat ik pijnstillers nodig heb.
Deze foto maakte ik precies een jaar terug tijdens m'n lunchwandeling
Geen opmerkingen:
Een reactie posten