#WOT: Idool

 Idool: bekend persoon met wie je dweept
woorden.org

Met verbazing kon ik vroeger kijken naar de beelden op tv van gillende vrouwen voor een podium. Op dat podium stond dan Elvis, de Beatles (beide op hun hoogtepunt in de tijd dat ik dat nog niet meekreeg, maar de beelden werden nog wel eens uitgezonden) of Doe Maar (ja, dat is dan wel van mijn tijd). Tuurlijk, ik kan van bepaalde muziek genieten, de ene artiest vind ik leuker dan de ander, maar gillend voor het podium? Nee, zo ben ik niet. 

In mijn agenda stonden geen zangers of filmsterren. Ik had een vrouwenagenda met feministische wijsheden. Of een hele goedkope, waar ik gedichtjes en moppen in schreef. 

In het bos van M.A. Koekoek

Aan mijn muur hingen ook geen posters. Ja, had ik wel, van dieren! Mijn vader werkte bij een uitgever en hij mocht misdrukken meenemen van de serie van M.A. Koekoek. Aan mijn muur hing "In het bos" en "In sloot en plas" Verder natuurlijk een visnet met schelpen, een gedroogde zeester (ja, sorry, ik wist toen nog niet beter) en stof. Aan de derde wand hingen planken met boeken. (de vierde 'wand' was het raam, en daar stond en hing het vol met kamerplanten)

Mijn idolen zijn dan ook eerder schrijvers denk ik, en daarvan hang je niet zo snel een poster aan de muur. Daarvan plak je geen afbeelding in je agenda. Maar ik kocht wel boeken van Stephen King voor op m'n boekenplank. En ja, van Lenis Saris, Enid Blyton en Karl May. (nou, oké, die kocht m'n moeder) 

Nog steeds kan ik genieten van bepaalde muziek, sommige films kijk ik omdat een bepaalde acteur of actrice erin speelt (en het verhaal me aanspreekt) en de boekenkast raakt steeds voller met Stephen King boeken, maar een echt idool kan ik nog steeds niet noemen. 

Of...

Of het zouden die vrouwen moeten zijn, waar ik vorige week ook al over schreef. Vrouwen, die vochten voor vrouwenrechten. Vrouwen als Etta Palm, Marie Curie, Aletta Jacobs, Suze Groeneweg (eerste vrouw in de tweede kamer), Hannie Schaft (verzetsheldin, meisje met rode haar), Han Hudig (eerste vrouwelijke rechter) of Hennah Buyne (eerste zwarte vrouwelijke rechter). Vrouwen die tegen de stroom in, voor de golf aan gingen. Sterke vrouwen, zoals ik nooit zou kunnen zijn.  

 In Groningen is net een boek uitgegeven die vol staat met dit soort bijzondere vrouwen. Vraauwlu, Groninger vrouwen in de geschiedenis, geschreven door Iris van den Brand en Sanne Meijer. In het Museum aan de A in Groningen is ook een tentoonstelling naar aanleiding van het boek. Elk van deze vrouwen verdient het om iemands idool te zijn. Niet direct met posters aan de wand, maar zeker met erkenning voor hun werk, hun kracht en hun doorzettingsvermogen. En een boek dus, in mijn boekenkast. Ik probeer ook steeds meer boeken te zoeken en te lezen over dergelijke vrouwen. Ze zijn met zoveel, maar we weten zo weinig. 

Niet 1 idool voor mij, maar vele. 

 Doe je mee?
#WOT of Write on Thursday. Een Engelse aanduiding voor iets wat ik op een Nederlands blog (Machtige Muizenissen voorheen Ipixitude) vond. Het idee is elke donderdag een blog te schrijven over het woord van die dag, dat door @ireenbertholee verzonnen wordt.