Werkzaamheden spreiden

 Als pijnpatiënt is het aan te raden dat je je bezigheden spreidt, zoals je een salamiworst eet. Één plakje per keer, anders word je misselijk. 

Een wijze les. Eentje waar ik mij vandaag niet aan hield. 

Vandaag had ik zin én energie om de plantenbak voor te gaan vervangen, die we vorige week weghaalden. In de tuin moest een boompje (± 7 cm doorsnee) weg, de plantenbak moest gekocht, inclusief aarde. En nou, voorruit, ook wat plantjes. Als ik toch naar een tuincentrum ga. 

Mijn wagen volgeladen

Dat had ik zo in m'n hoofd. Uiteraard weet ik dat ik veel moet zitten en als het vandaag niet lukt, dan morgen. Om 10 uur was het boompje omgezaagd. Om 11 uur was ik in het tuincentrum. Daar vond ik, na jaren zoeken, éindelijk de plantenbak die ik wilde. Daar had ik eigenlijk niet op gerekend. Eigenlijk had ik gedacht te gaan kijken, weer teleurgesteld te worden en met wat plantjes weer naar huis te gaan. Het liep anders. 

Een vlugge berekening leerde me dat ik er 3 zakken aarde van 70 liter bij nodig had bij deze bak en nog een ronde pot, ter vervanging van de andere bak voor. Ging dat lukken? Tuurlijk. Een vriendelijke medewerker hielp me alles nog beter op de kar zetten, want de plantjes kwamen in de verdrukking. 

Bij de kassa kwam ik erachter dat de plantenbak beschadigd was. Ik mopperde even (zacht uitgedrukt) en ging terug naar de stapel. Vond een onbeschadigde plantenbak, haalde alle zakken aarde van m'n kar, zette de ene bak terug, laadde de andere bak op de kar, zakken er weer op. Zweet liep me over de rug en ik had m'n jas al uitgetrokken. Hulp van een vriendelijke medeklant sloeg ik af. Geen idee waarom. Eigenwijs? Misschien.

Bij de kassa hoefde niet alles van de kar af, maar het was wel even zoeken naar de streepjescode van de plantenbak. Ugh.. zakken er half af. Ook niet echt fijn. Toen het hele zwikkie in de auto. Nog steeds zweten. 

Thuis ging ik maar even op de bank zitten en me afvragen wat ik nu zou gaan doen. Wachten tot morgen, wanneer man thuis was en zou kunnen helpen was natuurlijk de slimme optie. Maar ik had nu die drang....

In de tuin stond een boompje in een kapotte pot. Die kon wel mooi voor in de plantenbak. Als ik nou eens ging kijken of ik die makkelijk uit de pot kreeg? 

Dat lukte. Pot zat wel vol met grind, trouwens. Best zwaar. 

Plantenbak

Om te kijken of het boompje in de bak paste, moest de bak uit de auto. Dan kon hij ook het best gelijk naar de voorkant van het huis. Met 2 zakken grond. En het boompje. We hebben hiervoor gelukkig wel een handig karretje.

Afijn, om een kort verhaal niet nog langer te maken: de bak staat. Met boompje. Er zou nog geveegd kunnen worden, maar dát heb ik naar morgen kunnen schuiven. Eigenlijk wilde ik de andere oude plantenbak nog naar de tuin rijden en kijken of ik dat boompje in de nieuwe ronde pot kon zetten, maar ik heb mij ingehouden. Toen wel. Mede dankzij het feit dat opstaan niet zo leuk meer is nu. 

Maar ik ben wel trots op het resultaat. En kijk wat leuk met die bloemetjes. 

Vergeet-me-nietjes, viooltjes en rozemarijn

En niet dat ik verder überhaupt salami eet, maar de volgende keer zal ik proberen m'n werkzaamheden weer meer te spreiden. Het leek alleen zo zonde om zowel mijn energie als de drang te negeren vandaag.