In 2025 stopt Hebban met de blogs op de website. Daarom kopieer ik in november 2025 een aantal oude blogs hierheen. In elk geval de maandoverzichten. Soms nog andere blogs die het bewaren naar mijn idee waard zijn.
Raar genoeg is de lay out steeds weer anders.
Lees eens wat anders Boekenweekstijl: Duizend Vaders
Voor de lees eens wat anders in het boekenweekthema 'Ik ben alles' koos ik voor een boek van Nhung Dam. Een boek dat al langere tijd op mijn WIL stond. Niet alleen vanwege het boekenweekthema. Nhung Dam groeide op bij mij in de buurt. Ze is de dochter van Vietnamese vluchtelingen, zoals meer kinderen in mijn buurt. Mijn oudste was bevriend met zo'n meisje en toch weet ik eigenlijk niets van hun cultuur af. Praten met de ouders was ook lastig, want ze spreken amper Nederlands.
In deze blog deel ik mijn leeservaring. Ik weet nog niet of ik in het blog aanvullingen ga doen, of in de reacties hieronder. Op het moment dat ik met het blog begin, ben ik op ongeveer éénderde van het boek.
Het verhaal speelt zich af in een dorpje bij de dijk. Water bedreigt het dorp, steeds meer grond verdwijnt in de zee. Aan de andere kant is een rivier. Nhung is 11 jaar en leeft met haar moeder in het dorp. Haar vader is plotseling vertrokken. Haar moeder heeft het daar moeilijk mee. Nhung ook, maar ze kan er niet met haar moeder over praten. Eigenlijk kan ze het bij niemand kwijt, behalve bij de vreemdeling op de boot. Nhung heeft één vriendin, Moes. Verder heeft ze geen aansluiting met de dorpelingen. Haar moeder kan haar er niet mee helpen. Ondertussen is er een probleem met Chinese maffia.
Het verhaal is verwarrend. Misschien zoek ik teveel naar metaforen, in plaats van het verhaal van Nhung gewoon over me heen en binnen te laten komen. De wereld waarin Nhung opgroeit wordt beschreven vanuit haar fantasie met extreme personages. Wat gebeurt echt en wat is fantasie? Langzaam word ik er wel in meegezogen, ongeacht de bijzondere dorpelingen.
Nieuwsgierig hoe het verder gaat, stop ik eerst met deze blog en lees ik verder.
***
Duizend Vaders, mijn leeservaring (LEWA boekenweekstijl)
Voor de lees eens wat anders deze boekenweek koos ik voor Duizend Vaders van Nhung Dam. Goed gekozen, want het was echt een heel ander boek dan ik normaal lees.
Het verhaal gaat over het meisje Nhung in een Gronings dorp, vlakbij de zee. Nhung is de dochter van Vietnamese bootvluchtelingen, die via omzwervingen in het Groningse Beiahem terecht kwamen. Wanneer haar vader vertrekt en Nhung en haar moeder achterlaat, begint voor Nhung de winter. Het blijft winter, ook in juli en augustus, wanneer de bloemen en bomen doen alsof het zomer is.
De moeder van Nhung raakt in depressie en Nhung probeert zichzelf zoveel mogelijk staande te houden. Ondertussen worden ze bedreigt door Chinese Maffia, wordt Nhung gepest door meisjes op school en is er een Gekke Tante, die hun tuin vergokt. Een vreemdeling op een boot en de vader van haar vriendinnetje Moes proberen haar te helpen. Tenminste dat zeggen ze.
In het verhaal gebeuren veel absurde dingen. Het stadje zelf wordt bedreigd door de zee, die steeds verder de dijk over komt. Iedereen zit gevangen, wegkomen is niet mogelijk.
Ik vond het verhaal moeilijk te lezen. Zocht steeds metaforen, die ik wel of niet vond. Ik vond ook overeenkomsten met de plek waar Nhung opgroeide en die bijna dezelfde naam heeft als het stadje in het boek: Beijum. In de tijd dat Nhung zelf 11 jaar was, net als Nhung in het boek, leefde ik óók in Beijum. Pas als ik op het instagram van Nhung Dam een krantenartikel zie, begin ik meer van het verhaal te begrijpen. Vooral door het stukje dat je hier ziet.
Ik zie ook in dat doorlezen en me onderdompelen in het verhaal eigenlijk de enige optie is.
Ik word ontroerd door het meisje Nhung, dat zich in deze bizarre wereld staande probeert te houden. Die goed probeert te doen voor haar moeder, haar vader heel erg mist en zich afvraagt of ze heimwee kan hebben naar een land, dat ze nooit heeft gezien. Het land van haar ouders.
Aan het eind van het boek weet ik eigenlijk nog steeds niet helemaal wat ik ervan vond. Het is fantasierijk. Het is ook bizar. Het is ontroerend, maar het is soms ook grof.
Uiteindelijk gaf ik het 4 sterren. Ik ben blij dat ik het las en kijk uit naar het volgende boek van Dam, dat eind deze maand uitkomt.
Headerfoto: sneeuw, ijs en eenden in Beijum.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten