Enige weken geleden maakte ik een afspraak voor het bevolkingsonderzoek naar borstkanker. Ik had eindelijk de uitnodiging gekregen. Daar wachtte ik al bijna een jaar op. Ik had zelfs al gekeken op de uitnodiging voor de bevolkingsonderzoeken naar baarmoederhalskanker en darmkanker. Of ik niet nog een onderzoeksuitnodiging over het hoofd gezien had. Niet dus.
Ik was dus blij met de uitnodiging voor het bevolkingsonderzoek borstkanker en maakte gelijk een afspraak. Zodra de bevestiging van de afspraak in de mail zit en gecontroleerd is of de tijd en datum overeenkomen met de afspraak in mijn agenda, gooi ik de uitnodigingsbrief weg. De brochure houd ik, voor het geval ik nog wat wil uitzoeken of nakijken.
Tevreden ga ik door met m'n leven, totdat ik afgelopen maandag een sms'je krijg met een herinnering. Goede service overigens, maar daarin staat ook wat ik mee moet nemen: een identiteitsbewijs en de uitnodigingsbrief.
Oh..
WAT?
Dat heb ik dus weer. Ruim ik een keer gelijk op wat ik niet meer nodig denk te hebben, heb ik het nog nodig. Die uitnodiging voor darm- en baarmoederhalskanker had ik alláng niet meer nodig, die was het weggooien wel waard geweest, maar nee, díe had ik nog.
Gelukkig ben ik niet de enige die haar brief 'niet meer kan vinden' en is het verder geen probleem. Of ik even wil bevestigen dat wie mijn huisarts is, of mijn telefoonnummer nog klopt en wat mijn geboortedatum is en ik mag doorlopen.
pff, gelukkig.
Het onderzoek is, sja.. zoals dat onderzoek is. Bijzonder vind ik altijd de vrouwen, die dit werk doen. Nu maar hopen dat de uitslag net zo goed is als de gastvrijheid en vriendelijkheid van de dames.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten