Herinneringen aan de vakantie (blog de zomer door)

Ik weet niet welke de eerste was, ik gok dat witte huisje uit Portugal dat ook aan Spanje doet denken, maar inmiddels hebben we een hele verzameling koelkastmagneten van onze vakantiebestemmingen. En niet alleen van onze vakanties, ook zoon neemt wel eens wat mee. Uit Griekenland en Rome, bijvoorbeeld. Daar waren man en ik nog niet.(tafeltennis in Rome volgend jaar!) Ik zie er ook nog één tussen, die van de koelkast van m'n ouders komt. En als ik zo kijk mis ik ook nog bestemmingen. Hmm.

Vroeger had ik klederdracht poppetjes uit allerlei windstreken. Ik denk dat dát begon met poppetjes die m'n vader meebracht van zeereizen. Of zou het de Volendamse zijn geweest, de we kregen van opa en oma? Een hele plank vol hadden m'n zus en ik op een gegeven moment. Zelf kozen we ze uit in Italië, Spanje (een mooie flamencodanseres) en Frankrijk, van wat ik nog weet. 

Man vond die verzameling maar raar en toen we gingen samenwonen, deed ik ze weg. Niet ver weg. Naar zijn moeder, die ze ook bleek te verzamelen en er heel blij mee was. Zelf had ik ook niet echt een idee meer waar ik ze neer wilde zetten en eigenlijk zaten ze al 2 verhuizingen in een doos. 

Maar kennelijk is er toch behoefte aan een souvenir. Een tastbare herinnering. Iets dat zegt "daar ben ik geweest" als je alleen de afbeelding of vorm ziet. Dat je in de keuken even weg kan dromen bij het bootje uit Porto en het fijne lang weekend dat we daar hadden, of over de warme en zonnige dag in Berlijn met Duitse vrienden. En zo wordt onze koelkast dus steeds voller. Gelukkig is het een grote koelkast, dus we kunnen nog even vooruit.

Dit was alweer de laatste blog naar aanleiding van een opdracht van Blog de zomer door. Jammer. Misschien moet ik m'n eigen uitdaging maar eens gaan verzinnen.