Rolstoelwandelen

Wat was het dit weekend heerlijk weer! Daar wilde ik natuurlijk wat mee, maar wat? Logischerwijs zou ik zeggen: in de tuin werken, maar daar had ik geen zin in. Zo wordt het nooit wat daar, dat is natuurlijk niet zo slim, maar ik wilde wat minder belastend doen. Aangezien dochter er ook uit moest van mij, lekker even naar buiten, besloot ik gisteren met haar te gaan wandelen. Als het lukte naar een bouwmarkt in de buurt, maar anders gewoon een rondje. Wat mijn lichaam maar aangaf.

Tot mijn verrassing ging het allemaal best goed. Een soort 'wind mee'-gevoel. Voor ik het wist stonden we aan het kanaal, dat ons nog scheidde van de bouwmarkt. Er is daar een sluisje, waarmee je het water kunt oversteken, via de sluisdeuren. Daar was de tegenvaller: de sluisdeur die dicht was, was niet te betreden per rolstoel. En daar stonden we dan, wat nu? Net toen ik peinzend over het water stond te staren en me afvroeg 'proberen of terug', kwam er een bootje aan. Even vond ik het sneu voor de roerganger, hij kon immers niet verder, maar toen bleek de sluis vanaf het water te bedienen! Met een luid gepiep begon de goede sluisdeur zich te sluiten. Mooi! Konden we er toch langs!

Het duurde even voordat de deur dicht was.  Passeren best eng, achterwaarts in verband met hobbels, maar lopen tussen de plantjes in de bouwmarkt (of een tuincentrum) maakt mij altijd vrolijk. Dus was het het waard. Omdat dochter niet met een volle schoot terug wilde, kocht ik slechts 1 boompje, vrolijk bloeiend en mogelijk bonsaimatereiaal, dat in mijn rugzak paste en wat aardbeienplantjes. Voor mijn rust, en gewoon de lekker, aten en dronken we nog even wat bij het restaurantje.

Op de terugweg was ik blij te zien dat de goede sluisdeur nog dicht was, anders had ik het bedieningspaneel misschien geprobeerd te bereiken, of ik had een omweg genomen. Die namen we trouwens toch wel, ik voelde me zo goed!

Dat was vandaag wel anders. Vooral knieën en onderrug/bekken voel ik. De trap af was vanmorgen al een probleem. Daarom vandaag rustig aan gedaan, vooral de rug in de zon gehad als ik buiten was, en weer niet in de tuin gewerkt. Wel genoten van de plantjes, die nu vanavond al duidelijk verder uitgelopen zijn dan vanmorgen.

Het weer gaat de goede kant op. Daar word ik blij van. Van wandelen, plantjes en bloemetjes ook. Mijn dochter is altijd leuk gezelschap, al zit ze dan in haar rolstoel. Dus uiteindelijk ben ik blij dat we gisteren op pad geweest zijn. De pijn trekt gelukkig alweer weg.