Dus hield ik er dinsdag rekening mee; sportkleding aan zodra ik thuiskwam, makkelijk eten, hond op tijd eruit, tas inpakken en ik kon gaan. Onderweg naar de hoek van de straat kreeg ik een berichtje 'Is het wel vandaag?' vroeg mijn teamgenote me. Ja, daar had ik dus helemaal niet naar gekeken. Niet op de lijst, niet in de agenda. Ik ging gewoon uit van haar bericht.
Terwijl zij het thuis opzocht keek ik nu toch in mijn agenda. Hier stond helemaal niets in, wel bij donderdag, een uitwedstrijd. Het zou toch niet? Onder het lopen appten we nog wat heen en weer. Zij kwam toch ook maar naar de hoek van de straat. Om 7.05 uur stonden we daar, heerlijk in het zonnetje. Er reden auto's voorbij, en nog meer auto's. De tijd verstreek, maar 'onze' auto kwam niet. Logisch ook, als er niets gepland is. Hij zei écht dinsdag, ik heb het voor de zekerheid nog een keer gevraagd' zegt mijn lotgenote. Ik geloof haar wel. Kennelijk heeft hij zelf zijn fout niet doorgehad. Dat kan. Gebeurt mij ook wel eens, tenslotte, dat ik wat anders zeg dan ik bedoel. Soms echoot dat dan na in mijn hoofd "Huh? Wát zei ik daar nou?" andere keren maken oplettende huisgenoten mij attent op mijn fout.
We wachten niet al te lang, dat lijkt vrij zinloos. Onze chauffeur zit thuis waarschijnlijk lekker aan de koffie. Gaan wij ook doen. Vrolijk nemen we afscheid en gaan ieder naar ons eigen huis, genieten van een rustige avond. Bij de koffieochtend op woensdag lachen we er nog wat om na.
Maar nu is het dus donderdag. Matchday. Vanavond staan we om 19.10 uur bij de hoek van de straat, hopelijk weer in de zon. Dit keer gaan we wel naar onze tegenstanders, waarvan we al weten dat ze veel sterker zijn. Hoewel ik me niet helemaal fit voel (een aantal keer per week rolstoelwandelen hakt er best in) heb ik er zin in. Even de deur uit, balletje slaan, misschien verras ik mezelf en de tegenstander nog. Je weet het maar nooit. En een volgende keer check ik eerst mijn agenda. Die heb ik niet voor niets, tenslotte.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten