Een paar jaar terug werd een vriendin aangereden, terwijl ze fietste. Ze raakte met haar hoofd de grond en is sindsdien niet meer in staat te werken. Het gaat steeds beter met haar, maar van de actieve vrouw, die een drukke baan en gezin met elkaar combineerde, is weinig over. Na elke activiteit moet ze rusten en ze is net begonnen met een revalidatietraject.
Hetzelfde verhaal met iemand van mijn leesclub. Zij had dan geen druk gezin, maar wel een baan. Na vijf jaar volgt ze nog steeds revalidatie en is ze blij eindelijk weer een boek te kunnen lezen, zolang de verhaallijn niet te ingewikkeld is.
Inmiddels hoor ik vaker dit soort verhalen, dus kocht ik vandaag een fietshelm. Tenslotte fiets ik ook veel en ja, de kans dat ik val zonder dat iemand mij aanrijdt is ook altijd aanwezig. Een paaltje middenin het pad, een scherpe bocht, een paaltje middenin een bocht.. het is allemaal gebeurd.
Waarom fietste ik tot nu toe zonder helm? Daarvoor zijn verschillende redenen.
Ten eerste ziet het er lullig uit. Gevoelsmatig bij mezelf dan. Bij andere mensen denk ik 'oh wat goed, een helm' of helemaal niets. In elk geval niet 'oh, wat lullig'. Met mijn (net wel/net niet*) grijze krullen op m'n e-bike behoor ik waarschijnlijk wel tot de doelgroep en past het me misschien zelfs, maar het voelde raar om ermee te fietsen.
Daarnaast plet het m'n haar. Ja, nu voel ik me een puber, maar ik ben altijd wel blij met m'n wilde bos haar en meestal laat ik het drogen op de fiets. Met een helm op werkt dat natuurlijk niet zo.
En als laatste: Ik ben allergisch voor het binnenmateriaal! Ja echt, hier had ik even niet aan gedacht, was dus ook niet echt een reden om geen helm te kopen, maar toen ik na twintig minuten fietsen thuis kwam, zat er een jeukende streep op m'n voorhoofd. Er zit inmiddels een stuk stof over die rand geplakt en dat lijkt te helpen.
Dus, Ria fietst vanaf vandaag met een helm. Eindelijk verstandig. Hopelijk helpt het kekke klepje voor ook een beetje tegen regen op m'n bril. Wil je meer weten over de impact die een zware hersenschudding kan hebben, dan raad ik je het boek Hersenschorsing van Margôt Ros, een van de dames van Toren C, en Jeroen Kleijne aan. Een intens verhaal dat me indertijd eigenlijk al angst aanjoeg, maar me net niet over de streep trok. Daar had ik de verhalen van vriendinnen voor nodig.
Mocht iemand zich afvragen wat dit alles te doen heeft met bloemschikken?? Ken je klassiekers! Bert Visscher heeft een hilarische sketsch over bloemschikken en de helm. Zoek maar op.
*mensen zeggen vaak tegen me 'Jij bent nog helemaal niet grijs!', maar zelf zie ik dus wel grijze krullen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten