Pagina's

woensdag 10 september 2025

Ook kinderboeken gaan op pad

Naast dat ik aan bookcrossing doe, is mijn minibieb ook een kinderzwerfboekenstation. Eén of twee keer per jaar krijg ik hiervoor weer een nieuwe doos met boeken van Kinderzwerfboek, onderdeel van Stichting Kinderhulp. 

Terwijl ik mijn planken met volwassen boeken redelijk op orde heb, zijn de planken van kinderboeken eigenlijk een zootje. Niet dat ze niet netjes staan, hoewel dat misschien een deels zo is, maar ik heb geen idee hoe lang de boeken er al staan en of er nieuwe bij zijn. Dit komt onder andere omdat ze zo dun zijn. Denk ik. Er zijn wel vaak kinderen, die even tussen de boeken rommelen. Terwijl ik binnenzit hoor ik hun enthousiaste stemmen. Voor hen zou ik dit eigenlijk beter op orde moeten hebben, maar het schiet er vaak bijin. 

Binnenkort komt er weer een nieuwe doos boeken, dus tijd voor een opruiming. Mijn goede voornemen van gisteren indachtig, stapte ik weer op de fiets met dit keer een fietstas vol kinderboeken. Uiteindelijk deed ik maar twee minibiebs aan, waaronder deze in Sint Annen. Mooi groot en met prachtig uitzicht. Het zit aan een dorpshuis vast, dat is gevestigd in een oude molen. Het heet dan ook De Meuln

2 boekenkasten aan de muur en daarachter een uitzicht over weilanden richting Groningen

In deze minibieb vond ik ook een boek voor mijn landenchallenge, een boek dat zich afspeelt in Kenia. Leuk, weer een land in Afrika erbij. Ik hoop dat het ook daadwerkelijk een leuk boek is. 

collage van het boek. Links de cover, in geel met oranje-rood en een zwart gezicht met grote witte ogen en een rode mond. Een beetje de karikatuur van een Afrikaans persoon. Rechts de achterflaptekst

Bij elkaar was de tocht zo'n drieentwintig kilometer. Hiervan leerde ik dat vijftien kilometer door de weilanden fietsen op een zonnige dag met niet al te veel wind best te doen is, maar bij zeven kilometer schrok ik wel dat ik nog niet eens op de helft was! Na zo'n vijftien kilometer zette ik ook de ondersteuning een tandje hoger. M'n knieën begonnen enigszins pijn te doen, en het is natuurlijk niet te bedoeling dat mijn goede voornemen op dag drie strand, omdat ik ineens teveel doe. Bovendien bleek de 'niet al te veel wind' iets meer op wind te lijken, toen hij me tegemoet kwam. Daarnaast is duidelijk dat voor een 'terugreis' van diezelfde vijftien kilometer nog wel getraind moet worden. Goed dat ik begonnen ben!

Om me écht goed voor te bereiden op de fietstocht naar het werk na de verhuizing, zou ik nu 's morgens natuurlijk kunnen beginnen met een grotere omweg. Echt een goed idee. Houd ik in gedachte voor de dagen dat het niet koud is, niet regent en ik op tijd uit bed ben. Dit komt even nog niet in het rijtje goede voornemens. Dat kan volgend jaar ook nog wel. 


Geen opmerkingen:

Een reactie posten