Weer eens een kaartje

De brievenbus bleef saai leeg, de laatste weken en zelfs maanden. Ja, ik heb lieve vriendinnen die af en toe een kaartje sturen. Ook m'n zus doet dat. Daar word ik altijd vrolijk van en ik probeer het ook zoveel mogelijk terug te doen. Maar verder was het dus saai in de brievenbus ... huis-aan-huisbladen, daar moest ik het mee doen. 

Dus... besloot ik weer eens kaartjes voor postcrossing te sturen. Niet teveel tegelijk, want dan komen de kaartjes soms in één keer binnen. Steeds een paar kaartjes. Spreiden. 

Dan duurt het dus ook langer voordat de 'hurray's' binnenkomen, waarná pas m'n adres vergeven wordt. 
Vandaag kreeg ik zo'n leuke hurray*, dat ik die hier gewoon wil delen: 

“Hello!

Thank you so much for your beautiful postcard!  It made my heart flutter like pages turning in a midnight story. There’s a special magic in hearing from a fellow bookworm wandering through words and worlds across the globe. Here’s to discovering more hidden treasures in books!

Sending greetings from Poland,"

Dit is het bijbehorende kaartje. Dat is ook wel één van mijn favorieten, moet ik zeggen.  

Over het algemeen ben ik al blij als er een 'thank you' in de hurray staat. Vaak staat er wat meer, een reactie op het kaartje of op een vraag die ik stelde. Heel soms is de hurray helemaal leeg. Dat is altijd jammer. Je doet toch best moeite voor zo'n kaartje. 

 * als een ontvanger een kaartje als ontvangen meldt, krijg een mail in je mailbox die begint met Hurray.. met anderen had ik het daarom altijd over 'de hurray's'.