Rondje Hogeland

 Volgens mij heb ik wel vaker genoemd dat bookcrossing mij ook in beweging houdt. Vooral de 52/52 uitdaging. 

De wát??

52 boeken vrijlaten op 52 verschillende plekken, en dan is de bedoeling dorpen of steden. Niet drie verschillende bankjes in één stad. Natuurlijk is dat het leukst als je ook verschillende landen aan kunt doen, maar in mijn omgeving genoeg dorpjes. 

Vandaag vatte ik het idee op om even een rondje Bedum, Onderdendam en Noordwolde te doen. Uurtje op pad, heerlijk weer. Even beweging. Onderweg boeken wegleggen voor de 52/52 uitdaging, maar ook voor de week van de alfabetisering. Dubbele score, haha. 

Onderweg naar Bedum bedacht ik dat over Winsum terug óók nog een optie was. Dit besluit was snel genomen, maar de ondersteuning moest dan wel op minimaal, want op de terugweg was de wind tegen en stevig. Dan wil ik niet met een lege accu zitten. Aldus geschiedde. 

Uiteindelijk duurde het rondje twee uur. Liet ik ook boeken vrij in Winsum en Sauwerd, redde ik het gelukkig met de accu en kwam ik tot mijn verrassing op de terugweg toch ook nog door Noordwolde. In mijn hoofd kwam ik Groningen ergens anders binnen. 

Als ik niet zo'n hekel had aan afstappen, en m'n camera bij me had gehad, had ik mooie foto's kunnen maken van bloeiende bermen, ooievaars, buizerds, kievitten en het kerkje van Noordwolde, met z'n mooie ui er bovenop. Nu kom ik niet verder dan m'n fiets bij een driesprong (waar ik ook nog graag een boek op de tafel achtergelaten had, maar ik was bang dat deze weg zou waaien), een nieuwsgierig schaap en een paar minibiebs. 

In Winsum liet ik wel een boekje achter op een bankje, omdat ik geen in had een minibieb te zoeken, in Bedum had ik al genoeg rondjes gereden, en daar waaide het niet zo hard. Minibiebs op deze foto zijn (van links naar rechts en boven naar onder) Ellerhuizen, Sauwerd, Onderdendam en Noordwolde. 

Zo, dan is het nu tijd om voldaan op de bank te gaan zitten en een boek uit te lezen. 

Hier nog mijn route. 35 kilometer!

8 september: Dag van de alfabetisering

8 september is de internationale dag van de alfabetisering. Het is tevens de start van de week van lezen en schrijven in Nederland. Door het hele land zijn activiteiten georganiseerd, om alfabetisering onder de aandacht te brengen. 

In Nederland hebben 3 miljoen mensen van 16 tot en met 75 jaar moeite met lezen, schrijven en/of rekenen. Daardoor hebben ze ook vaak moeite met een computer of een smartphone. Om ervoor te zorgen dat zij allemaal aan de samenleving mee kunnen doen, vragen we het Nederlandse publiek, taalnetwerken, gemeenten en bedrijven om tijdens de Week van lezen en schrijven in actie te komen.
Bron: Lezen en schrijven.nl

Ook bookcrossers doen eraan mee met dé activiteit waarin ze goed zijn:  zoveel mogelijk boeken loslaten van zaterdag 6 september tot en met maandag 8 september. Uiteraard wil ik daaraan ook meedoen. 

Het thema van dit jaar is: "Meertalig onderwijs bevorderen: geletterdheid voor meertalig begrip en vrede" Geen idee wat ik me daarbij voor moet stellen. Afgelopen week kreeg ik wel een aantal Engelstalige boeken van de leeslijsters (voor kinderen/jongeren) in m'n minibieb, die lijken me toepasselijk qua anderstalig. Andere boeken moet ik nog bij elkaar zoeken. 

Me inzetten tegen laaggeletterdheid is iets wat ik al langer wil doen. Er zijn maatjes-projecten bij de bibliotheek. Zoals voorlezen aan kinderen of regelmatig praten met immigranten. Nadeel daarvan is dat je élke week moet. En ik ben bang dat ik dat niet trek. Daarnaast vind ik het lastig om me op m'n vrije dag vast te leggen. Vandaar dat ik ooit koos voor vrijwilligerswerk dat wel regelmatig, maar niet elke week is. 

Natuurlijk helpt het loslaten van boeken niet direct tegen laaggeletterdheid. Een laaggeletterd persoon zal de boeken waarschijnlijk laten liggen. Maar gratis toegang tot boeken, kan wel leiden tot meer lezen en daardoor betere geletterdheid. Hoop ik. En misschien is het vinden van een boek een aanmoediging tot lezen, ook voor mensen die niet makkelijk lezen. 

Hopelijk is het weer goed genoeg om boeken ergens op bankjes te leggen. Dat blijven de leukste wilde vrijlatingen. Een minibieb voelt wat vertrouwder. Dan hoef je niet zo bang te zijn dat een boek in de afvalbak belandt of in de bosjes. 

Ik zou willen dat ik meer kon doen om mensen te helpen in dit opzicht. Lezen is altijd een belangrijk onderdeel van mijn leven geweest en bovendien is het een belangrijk onderdeel van de maatschappij. Bijna alles gaat tegenwoordig via internet en je moet al kunnen lezen om daarmee om te leren gaan. (denk ik) Het lezen heeft mijn leven enorm verrijkt én het is een fijne hobby, wanneer je niet zo mobiel (meer) bent. De minibieb staat in elk geval vol met verse boeken. 

 

 (de Engelstaligen staan een plankje lager)