De plannen zijn er al een tijdje, maar ze komen steeds dichterbij. Man en ik gaan vervroegd stoppen met werken en tegelijkertijd (of iets vroeger of later) kleiner wonen. Veel kleiner wonen. En daarvoor moet er opgeruimd worden. En oh help, daar ben ik zó slecht in!
Er zijn vriendinnen van mij die elk jaar in december grootscheeps opruimen. Op 1 december één ding, op 2 december twee en zo verder tot eenendertig. Resultaten worden op facebook gedeeld, anders wist ik het niet. Met bewondering kijk ik het altijd aan. Niet alleen dat ze weggooien, maar ook wát ze wegdoen. En dat ze daar in de drukke maand december de tijd voor nemen. En dat ze er blij van worden. Misschien ga ik dat hier wel doen, delen wat ik wegdoe. Niet blij worden dát ik het wegdoe.
Uiteraard weet ik dat mijn huis vol staat met troep spullen, die alláng weg hadden kunnen zijn. Op zolder staat volgens mij nog een doos, die al drie keer meeverhuisd is en in die tijd mogelijk een keer overgepakt in een andere doos. Maar daar kan ik niet bij, bij die doos, want er staan allerlei spullen voor.
"Als je het een jaar niet hebt gebruikt of bekeken, kan het wel weg", is een uitdrukking die mij natuurlijk wel bekend is. Mijn moeder gooide spullen na een half jaar al weg. Hoppatee, weg ermee. Zinloos om te bewaren. Zo ben ik niet. Mijn man wel. Die keek mijn bewaarwoede ooit hoofdschuddend aan. Van die doos dus, die nu achter allerlei andere spullen staat. Ook spullen van hem, die om wat voor reden dan ook (nog) niet weg konden.
Waarschijnlijk zitten er in eerder genoemde doos nog schriften en rapporten van de lagere school. Leuk toch? Het is toch altijd geweldig om dat soort oude zaken bij anderen te zien? Waarom dan niet van mijzelf? Toch?
Maarja, nu gaan we dus kleiner wonen en als je ergens al dertig jaar niet naar omgekeken hebt, waarom bewaar je het dan nog? Goede vraag. Geen idee, maar weggooien vind ik zonde. Of in elk geval moeilijk. Dat wordt nog wat.
Overigens ben ik al begonnen met de boekenkast. Ook dat vond ik altijd zonde, maar het wordt steeds makkelijker. Een aantal boeken zijn verhuisd naar de tassen voor bookcrossing. Effectief is dat natuurlijk nog geen opruimen, maar de kast wordt al leger. Niet zo leeg dat het man ook opvalt, trouwens.
Over boeken gesproken, misschien moet ik eens op zoek naar dit boek, waar ik online tegenaan scrolde. .
Letterlijk op zoek, want het blijkt in Nederland niet direct verkrijgbaar.
Hoewel onze kinderen niet staan te juichen dat wij hun ouderlijk huis gaan verkopen voor een veel kleiner exemplaar, zullen ze zéker blij zijn dat die oude spullen opgeruimd gaan worden, voordat zij er doorheen moeten. En voor mij ons is het waarschijnlijk ook goed dat we het doen terwijl we het nog kunnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten