#WOT: Parttime (en een joker)

Hardwerkende Nederlanders van een bepaalde leeftijd hadden weer een klinkende mening over "de jeugd van tegenwoordig" de laatste tijd. Lui zijn ze. De jeugd dus he, niet die Nederlanders van zekere leeftijd.  Niet alleen doet 'de jeugd' tipt op tijd de computer uit op het werk, dat werk hoeft ook niet zo nodig 40 uren in de week te beslaan.  Oh oh oh, die jeugd toch.

Parttime: Als je minimaal 12 uur per week werkt maar geen fulltime of voltijd contract hebt, dan werk je parttime. Dat heet ook wel: in deeltijd werken. Parttime werken kan je helpen om je werk beter vol te houden.
fnv.nl

Ik heb fulltime gewerkt. Meer dan dat, toen ik in de horeca werkte. Dagen van 10 uur waren geen uitzondering, dit alles afhankelijk van de gasten. Toen was dat niet zo'n probleem. Ik had met m'n kamer van 2 bij 3 geen huishouden te doen. Eten deed ik in het hotel waar ik werkte. Mijn vrije tijd was vrij en besteedde ik aan lezen (goh), wandelen en op stap gaan. Veel op stap gaan en daar ook veel drinken. Ik denk wel eens dat ik van die tijd nu nog de wrange vruchten pluk, want ik zorgde erg slecht voor mijn lijf. Pijn had ik ver daarvoor al, maar met wat meer zorg en beter eten had ik er nu misschien minder last van gehad. Wie zal het zeggen. Daar gaat het nu ook niet over. 

Na de opleiding tot secretaresse werkte ik een tijdje een brave 40 uur, maar het was lastig zo'n baan te vinden. Vaker was het 24 of 32 uur. Een tijdje heb ik 2 banen gecombineerd, om toch tot die heilige 40 uur te komen. En soms was het ook 36 uur en toen merkte ik al hoe prettig het was om een stukje weekenddrukte van huishouden en boodschappen op een eerder tijdstip te kunnen doen.

Toen mijn man en ik zover waren dat we aan kinderen wilden beginnen, zochten we beide een baan van 32 uur. Dit lukte. Zo konden wij zorg voor de kinderen en het huishouden eerlijk combineren. Dit gun ik iedereen, vaders én moeders. Nadat de kinderen groter werden en naar sportclubjes gingen, ben ik nog een paar uren minder gaan werken, om het spitsuur met eten en dergelijke op te vangen. Nog steeds werkte ik 4 dagen, maar elke dag een uur korter. Dit zou tijdelijk zijn, maar door de crisis wilde mijn werkgever me later die uren niet meer meer 'teruggeven'. En eigenlijk vond ik dat wel best. Na een werkdag van 7 uur heb ik het namelijk wel gehad, inmiddels.

Tegenwoordig zijn de kinderen het huis uit en werken man en ik nog steeds parttime. En we vinden het heerlijk. Ook als onze werkgevers ons zouden vragen weer meer uren te gaan werken, en dat zullen ze niet doen, doen wij dat niet. Eerder zullen we kijken of we binnen onze financiële mogelijkheden mínder kunnen werken (nog niet).

Ik snap die jongelui dus wel. Hun vooruitzicht is niet, zoals in  mijn jeugd, dat ze met 60 jaar kunnen stoppen met werken. Tel daar maar minstens 10 jaar bij op. En die leeftijd moet je dus zien te halen ook. Dus in plaats van zich te focussen op een ooit, die ze misschien niet zullen bereiken, nemen ze in het nu meer tijd om leuke dingen te doen. En terecht. Waarom je uit de naad werken voor een toekomst, die er misschien nooit komt. Waarom niet nú genieten van wat vrije tijd? Nu het kan?

De norm van een 40-urige werkweek stamt uit de tijd dat er iemand thuis was om het huishouden te doen, las ik laatst ook ergens. En daar kan ik me wel in vinden. Natuurlijk kun je naast 40 uur werken nog huishouden doen. Maar hoeveel tijd houd je dan uiteindelijk over voor luieren in de zon, lummelen, een boek lezen, je hobby's, sporten, vrijwilligerswerk, de tuin en je sociale contacten? En omdat het kán, moet je het daarom ook willen? 

En ja, er zijn mensen die enorm genieten van hun werk. Zoveel, dat ze dit wel 60 uur willen doen. Maar de meeste mensen vinden hun baan niet vervelend, maar houden ook minstens zoveel van vrije tijd. En als je daarvoor kunt kiezen, waarom dan niet?

(ik maakte er maar een 'write on tuesday' van)

 Doe je mee?
#WOT of Write on Thursday. Een Engelse aanduiding voor iets wat ik op een Nederlands blog (Machtige Muizenissen voorheen Ipixitude) vond. Het idee is elke donderdag een blog te schrijven over het woord van die dag, dat door @ireenbertholee verzonnen wordt.