Aan de slag

 Ik keek naar mezelf en zag dat het niet zo goed was, om maar eens vrij te quoten naar een wereldbekend boek. Het gaat niet zo best en het is tijd om het roer (weer eens) om te gooien. 

Wat is er aan de hand? Ik ben nog nooit zo zwaar geweest. Pijn en frustratie zijn hiervan de oorzaak. Door pijn minder bewegen en uit frustratie meer eten. Niet altijd ongezond, wel teveel, zeker voor iemand die amper beweegt. 

Mijn conditie is zodoende ook slechter, dan hij ooit geweest is. En hij was al niet zo goed. Een marathon hoef ik niet te lopen, die ambitie heb ik gewoon nooit gehad, maar iets langer kunnen wandelen zonder buiten adem te raken? Ja, dat hoort wel bij mijn leeftijd. 

Maarja, dan komen we bij het laatste euvel: de pijn. De hielspoor weigert over te gaan, inmiddels ben ik weer bij de fysio voor shockwave therapie, dit keer. Één keer gehad en m'n voet heeft nog nooit zo'n pijn gedaan. En hij heeft al heel veel pijn gedaan. Daarnaast heb ik belachelijk veel last van hoofdpijn. Ja, dat had ik altijd al, maar laatst merkte ik op dat ik 'al' twee dagen geen hoofdpijn had gehad. Auch. 

Omdat ik denk dat ik het 'keren' niet allemaal alleen aankan, heb ik me aangemeld voor een GLI traject. Een wat? Een gecombineerde leefstijl interventie. Beweegprogramma, zoals ze dat zelf noemen. Ik schreef er al eerder over. 15 maart had ik de intake. Dat klonk wel lekker snel, maar ze zitten erg vol, kennelijk. Volgende week ga ik pas écht bij de diëtiste van start. Daarna kan 10 mei (!) bij de leefstijlcoach terecht en 12 mei pas bij de beweegcoach. Dan zijn we dus twee maanden verder dan de intake. En drie maanden nadat ik belde voor de eerste afspraak. Niet te geloven. Over de groepsbijeenkomsten heb ik nog niets gehoord. 

Dan toch zelf maar
Hoewel ik dus dacht dat ik niet alleen kon veranderen, ben ik toch maar vast begonnen. De hometrainer is sinds vorige week écht in gebruik. Al vijf dagen fietste ik voor de tv, 25-30 minuten! Ik ben dus weer naar de fysiotherapeut gegaan voor de hielspoor en vandaag naar een ander voor de hoofdpijn. Nog steeds loop ik dagelijks m'n ommetje van 20 minuten en nog steeds heb ik hele zere voeten. Daarom denk ik er nu over om toch het zwemmen weer eens te proberen. Alleen bij het idee al reageerde mijn huid met jeuk, dus misschien wacht ik nog even. Het eten is met allerlei verjaardagen en feestdagen nog even een rommeltje, maar het echte frustratie-eten lijkt even op een laag pitje. 

Zoals ik al schreef, verwacht ik er eigenlijk niet veel van. Misschien is dat geen goede insteek, maar resultaten uit het verleden maken mij vrij moedeloos. Toch is niets doen ook geen optie, wanneer ik actiever oud wil worden. NU is het moment om er wat aan te doen. Hoe dan ook.