Vier exemplaren nam ik mee en ik voelde mij enigszins bezwaard. Zoveel waren er nou ook weer niet te vergeven. Het waren er toch nog vier te weinig, zo bleek, want de héle leesclub wilde wel een exemplaar. Toen ik nog snel even weer terugging, waren ze allemaal al weg.
Terwijl ik de boeken afrekende, maakte ik een praatje met de uitgever. Samen met mijn man, en nog wat mensen, had hij een gedichtenproject gerealiseerd aan de zijkant van het provinciehuis. Of ik daar al gekeken had? Nee dus. Niet best, moest ik gelijk even doen.
Aldus geschiedde. En wat leuk!
Het gedicht is veel groter vormgegeven dan ik verwachtte. Ik dacht een raampje op A3 formaat ofzo. Het is iets groter.
Kijk, Angel staat onderin de foto.
Zo kun je de onderste regels van het gedicht net iets beter lezen en zie je mij ook nog staan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten