Zodra het weer kouder en natter wordt, en de dagen korter, groeit mijn verlangen naar andere oorden. Warmere oorden. Fernweh, noemen ze dat in het Duits. Fernweh is het tegenovergestelde van heimwee, dat verlangen naar huis betekent. Fernweh is meer het verlangen naar verre en onbekende oorden.
Vijfendertig jaar geleden was dit mij nog onbekend. Het koudere weer was bij mij niet favoriet, op regen en sneeuw mopperde ik veel en veelvuldig, maar het echte fernweh kende ik niet. Op zich is het dat nog steeds, want mijn verlangen is niet zozeer naar ónbekende oorden, als wel naar warme oorden. Die mogen best bekend zijn, als het er maar warm is.
Het liefst zou ik nu, op dit moment, in de auto stappen en naar Portugal rijden. Daar is het nu zonnig en tegen de dertig graden. Heerlijk. 9 oktober 1990 stapte ik in het vliegtuig naar het Caribisch gebied. Mijn zus werkte daar en ik zou dat ook gaan doen. Helaas was het een slechte timing. De eerste Golfoorlog zorgde voor minder toerisme en dus inkomen. Na krap een half jaar zat ik op het vliegtuig terug naar huis, niet genoeg verdiend om er langer te blijven. Dat jaar begon mijn verlangen naar warme winters, waar dan ook. Vandaar ons huisje in Portugal.
Kijk, drie jaar terug zat ik hier. Heerlijk toch?
Helaas was dit 👇 wat we toen de rest van de week hadden. Nat, voor de tijd van het jaar.
Maar alsnog zou ik nu dus graag die kant op gaan. Wanneer je naar je eigen plekje onder de zon verlangt, is het misschien toch eerder heimwee. Heimwee naar m'n 'home away from home'.
Gelukkig schijnt vandaag hier in elk geval ook de zon.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten