Fiasco?

 De suikerchallenge ging niet helemaal zoals gepland. Of helemaal niet, eigenlijk. 

De eerste twee dagen gingen juist heel goed. Ik was met collega's in een hotel en ik nam géén koek bij de koffie en thee. De honing op de brie was een vergissing, die ik te laat doorhad en het toetje 's avonds was yoghurt, gezoet met watermeloen. Tenminste, dat vertel ik mijzelf. Supertrots dus, dat ik in elk geval de verleidingen bij de koffie had weerstaan en bij het laatste onderdeel óók de Merçi- en Celbration-chocolaatjes. 

Kijk mij eens sterk zijn!

Oranjekoek

Op woensdag had ik een heerlijk dagje voor mezelf en 's avonds een vergadering van het Groninger Landschap. Daar lag oranjekoek. Zoet, roze en plakkerig en maar zo in m'n mond. 

Hè?

Ik dacht er niet eens echt bij na, nam gewoon. (en daarna een tweede, want tja)

Nu ik de challenge toch al niet gered had, kon het plakje cake op het werk ook wel (aaah, tóe nou Ria, er is nog precies één plakje... zwák ben ik), het ijsje dat thuis voor me in de vriezer lag net zo én het ijsje na de barbecue ook op het werk, was ook geen vraag meer. Hagelslag op de croissant? Wat anders. De week was toch al 'verpest'. Ondertussen kreeg ik mails van het Diabetesfonds, met allemaal complimentjes dat ik het zo goed deed. Ik voelde me bijna schuldig. 

Naast dat ik dus een vrij ongewone week heb gehad qua suiker (in een normale week eet ik niet elke dag cake en koek en ijs) gaat het bewegen ook niet zo goed. De dagelijkse wandeling zit behoorlijk in het slop. Beweegdoelen haal ik niet en het doet me ook niet zoveel. Natuurlijk is de ontspanning in dat opzicht goed, geen stress hier, maar bewegen is ook belangrijk. 

Wat nog wel heel goed gaat is alcoholvrij blijven. Van 't weekend wel de fles alcoholvrije Martini geopend, om gewoon eens wat ánders te proeven dan water en thee en koffie. Geen idee eigenlijk of het smaakt naar gewone Martini, want dat was niet echt mijn drankje. Verder drink ik eigenlijk wel altijd suikervrij, bedenk ik me. Bij de barbecue bleef het bij bruiswater. 

Het gekke is, ik heb momenteel best een goed gevoel. Denk dat ik de komende week geen moeite zal hebben om suikervrij te leven. En genoeg te bewegen. Zal ik me dan toch wat beter gaan voelen inmiddels? We gaan het zien. Ik neem me even helemaal niets voor, maar toch wél, zoals elke maandag een mooi begin van goede voornemens is.