Alwéér een challenge?

Ik doe mee aan de alcholvrije challenges van Ikpas. Dat is inmiddels duidelijk. Ik doe mee met ommetje, de wandel- (en fiets-)challenge van de Hersenstichting. Ik doe al jaren de readingchallenge van Hebban. En nu, nu zit ik nog te denken over een suikerchallenge. Waarom? Omdat ik overgewicht heb. Omdat ik een angstbeeld van diabetes 2 in het vooruitzicht heb en omdat ik me wat misselijk en wee voel, na het eten van bijvoorbeeld gebak. Geen goed teken.

Waarom dan een challenge
Ach, ik houd dus van uitdagingen en het blijkt dat dat voor mij werkt, zo'n uitdaging. Nou wil het geval dat het Diabetesfonds in juni een challenge van een week geen suiker heeft, maar dat is pas in juni. En ik wil NU. Vooral omdat geen suiker me momenteel vrij makkelijk af gaat. Misschien is dat ook wel een beetje valsspelen. Misschien heb ik dan ook helemaal geen challenge nodig om het vol te houden.

Het klinkt op zich niet zo moeilijk, geen zoete dingen eten. Zeker omdat er tegenwoordig zoveel lekkere producten ook suikervrij op de markt zijn, zoals frisdrank, drop en chocolade. En als je het niet wilt, dan haal je het toch gewoon niet in huis? Maar er zit ook een lastige kant aan.

Wanneer je bij een borrel komt en je wilt geen alcohol, dat is er nog een lading frisdrank aanwezig, tegenwoordig ook vaal alcoholvrij bier, en anders is er koffie, thee of water. Als je geen suiker wilt, dan is er bij de koffie ... niets. Het Diabetesfonds heeft hier ook niet echt een oplossing voor. Hun oplossingen, rijstwafel of stuk fruit, is voor mijn gevoel vooral voor thuis. Ik ga toch geen rijstwafel mee nemen naar een verjaardagsvisite?

Dit heeft dus een plan van aanpak nodig, want als de tafel voor mij vol staat met koek (of paaseitjes!) en er is geen alternatief, dan is de kans groot dat ik 'deze éne keer' toch over de schreef ga en wél dat plakje cake neem. Of één paaseitje (of twee..) En dat wil ik dus niet. Het rare is dat ik dit probleem met vlees totaal niet heb. Als ik ergens ben waar alleen vlees op tafel staat, en ja, dat is gebeurd, dan neem ik gewoon niet meer dan m'n spaatje rood. Maarja, geen vlees eten is natuurlijk vanuit een ander principe. En voor vlees zijn over het algemeen ook altijd weer alternatieven.

Hoe pak ik het aan?
Ik vraag me af hoe ik dat jaren terug deed, toen ik drie maanden lang geen zoetigheid nam. DRIE maanden. Ging ik toen nergens op visite? Of ging ik alleen rond borreltijd? Of nam ik bij die enkele verjaardag toch maar een gebakje? Ik heb geen idee meer. 

Het eerste alternatief dat in me opkomt is fruit. Terwijl anderen aan hun zoete verleiding zitten, neem ik een mandarijntje. Andere ideeën komen zo niet in me op. Met de zomer in aantocht komt er ook meer lekker fruit, maar een mandarijntje is voor nu makkelijk om eventueel mee te nemen en makkelijk tussendoor te eten. Een mandarijntje is van het zomer dan weer niet zo makkelijk te verkrijgen. Een suikervrij gebakje dan? Nee, laat maar. Een yoghurtje, dat zou nog kunnen. Of gewoon nee zeggen.  Vrijdagmiddag lukte me dat al. Cake én paaseitjes voor m'n neus en ik nam niets. Voelde me heel erg sterk, maarja, het is de eerste week. En gisterenavond had ik juist enorme zin in iets zoets. Koek, cake of chocola. Dat er dan ook nog lekkers gebakken werd in de tv-serie die ik keek hielp niet. 

Wil ik echt zover gaan, dat ik helemaal stop met suiker? Dat is ook nog een goede vraag. Net als met de alcohol. Met suiker acht ik die kans stúkken kleiner. Ik heb nu al een stemmetje in m'n hoofd met 'jamaar, dán kan ik toch wel wat nemen..' en dan denk ik aan ijs tijdens vakantie en een gebakje bij een verjaardag.

Challenge
Dan komen we aan de challengekant van het verhaal. Geen georganiseerde challenge is geen badges of medailles, die kwistig virtueel uitgedeeld worden. Natuurlijk, het is een challenge met mezelf en als het lukt is dat al voldoende beloning. Uiteraard. Maar hoe kan ik mezelf nog meer motiveren? Kán ik mezelf meer motiveren, of is juist de gezamenlijkheid van challenges de stok achter de deur? Ik schrijf me eerst maar eens in voor de Nationale Suikerchallenge, om mezelf na m'n vakantie weer bij de les te krijgen en te motiveren.

Misschien is het idee van het misselijke en weeë gevoel, dat ik de laatste tijd kreeg na het eten van suikerrijke producten, eerst ook gewoon motivatie genoeg.