Mijn lijf protesteert

"Ik ben bang dat je omgeving toch gelijk heeft", zegt Vincent, mijn fysiotherapeut.  Met de honderdste dag in zicht, besloot ik toch maar eens naar de dokter te gaan met mijn pijnlijke achillespezen. Hij verwees me door naar de fysiotherapeut. Zo kwam ik bij Vincent, een nieuw gezicht bij een mij zo bekend Centrum voor Fysiotherapie. Niet alleen ik kwam er al vaak, ook mijn gezinsleden kennen ze er goed. 

Wandelen op slippers is ook
niet zo goed voor de pezen

Vincent heeft gelukkig begrip voor mijn streven om de honderd dagen vol te maken. Als fysiotherapeut is hij er ook helemaal voor, dat ik zoveel mogelijk lopend doe, zo zegt hij. Toch is het goed als ik wat rustiger aan doe, om te voorkomen dat de kwaal verergert.

"Ik geef je voor de komende week wat oefeningen mee", zo zegt hij, "en dan gaan we het de volgende keer eens hebben over rustiger aan doen." Gelukkig had ik al genoemd dat ik eigenwijs kan zijn en vertel hem dat man en ik de week ná volgende week een citytrip gaan doen, waarbij natuurlijk ook (veel) gelopen zal worden.

"Begrijpelijk", zo zegt mijn leuke fysio, waarna hij besluit dat we dan daarná toch echt moeten gaan praten over rustiger aan doen. Ik knik braaf.

Met het huidige mooie weer zou je zeggen dat wandelen makkelijk gaat, maar juist vandaag was ik liever blijven zitten. Heerlijk, lezen in de tuin. Maarja, die honderd dagen hè. Eigenlijk ben ik bang dat ik het volgende week inderdaad rustiger aan zal gaan doen. Het weer zal toch wel een keer verslechteren, het doel is gehaald en m'n pezen doen pijn. Niet alleen de omgeving, zelfs de fysiotherapeut zegt dat ik misschien even wat stappen moet minderen.

Maarja, dan heb ik als het goed is wél mijn nieuwe slimme horloge. En daarmee kan ik natuurlijk ook doelen stellen. Bovendien telt dan ook andere beweging meer mee, zoals fietsen. Ermee blijven zitten lijkt me jammer. We zullen het zien, wordt vast vervolgd.

Wat een heerlijke herfst