Groetjes uit...

"Ik moet je wat vertellen, maar ik weet niet hoe ik het moet zeggen"
Zo begon mijn man een tijdje terug een gesprek. Gelukkig had hij me ook net verteld nog steeds erg blij met me te zijn, want toen hij nog een paar minuten aan het hakkelen was van 'hoe zal ik het zeggen' en meer van dat soort frasen, sloeg de angst me om het hart.

"WAT", riep ik hem dan ook toe, "Is het in elk geval wat léuks?"

Geschrokken keek hij me aan. Ja, het was wel leuk. Hoezo? En uiteindelijk kwam het hoge woord eruit: ter ere van ons 25 jarig samenzijn in oktober, had hij een weekend weg gepland naar Porto. Hij wilde me er ter zijner tijd mee verrassen, maar er moest verlof opgenomen en hij twijfelde een beetje over de bestemming. Of ik daar wel heen wilde.

Uiteraard was ik blij en enthousiast (en opgelucht). Porto stond nog op m'n verlanglijstje en een weekend samen weg is altijd leuk.

Afgelopen week waren we dus weg. In Porto. Wát een mooie stad! En heerlijk weer! Toen we aankwamen was het gewoon 26 graden! Zodra we in het hotel kwamen, hebben we de spullen neergezet en een terrasje opgezocht. Aan de rivier de Douro, waar we nog vaker zouden komen. Het licht was schitterend.

Omdat er voor de dagen in Porto niet zulk warm weer voorspeld was, had ik hier met kleding niet op gerekend. Gelukkig man wel. En gelukkig kon ik dus zijn (extra) korte broek aan. Hij zat met verrassend goed. Ik heb het drie dagen aangehad. De temperatuur ging de dagen erna een stuk omlaag, maar het bleef zonnig en zo was het toch heerlijk.

Porto is mooi, maar niet vlak. Dat wisten we natuurlijk. Hoewel we bij aankomst een OV kaart kochten, waarmee je 72 uur van het openbaar vervoer gebruik kunt maken, hebben we dat slechts twee keer gedaan. Voor de rest hebben we gelopen.

De eerste dag zochten we een bepaalde winkel, Bunker Store, dat man op internet had gevonden. Iets met hardrock en lp's. Het bleek erg lastig te vinden, want middenin in een winkelcentrum zonder aanduiding aan de buitenkant, en zo liepen we die morgen al vele kilometers. In het winkeltje hoorden we van het optreden van de Nederlandse band Pig Frenzy in een klein kroegje, Woodstock 69, die avond. Dat leek ons ook wel leuk.

Na het winkeltje was het Hardrock Café de volgende stop, iets makkelijker te vinden. Dat de naam buiten op het pand stond hielp wel. Hier hebben we even rondgekeken en heerlijk gegeten. Grote lol gehad met de bediening. Bij binnenkomst liepen we gelijk al tegen een Nederlandse werkneemster aan. Een amicale Portugees voorzag ons van eten en drinken.

Na het Hardrock Café wilde ik per se naar Livraria Lello, een boekwinkel waar J.K. Rowling het uiterlijk van een winkel bij Harry Potter op gebaseerd heeft. Ook  hier was het weer even zoeken, maar gelukkig werd het redelijk snel gevonden. De boekwinkel kost vijf euro entree,  maar die krijg je terug als je een boek aanschaft. Man bleef buiten op een terrasje. Die vond het onzin om entree te betalen voor een winkel, een boekwinkel ook nog. Ik genoot. En omdat ik van twee aardige Nederlandse dames ook hun entreekaartjes kreeg, kon ik meer boeken kopen met korting.

Nadat we qua winkels alles gezien hadden wat we zochten, besloten we terug te gaan naar ons hotel. 's Avonds hebben we inderdaad nog het bandje bekeken, ergens in een klein kroegje waar helaas nog werd gerookt. Het was leuk, de muziek wel goed, maar véél te luid voor de kleine ruimte. We zijn uiteindelijk dus vrij snel weggegaan, het was ook al erg laat.

De tweede dag bezochten de kathedraal en vervolgens gingen we naar de overkant van de rivier.  Heerlijk gegeten bij een Italiaans restaurant, wat rondgelopen en weer terug.

 

Onze langste wandeling was terug van het strand, waar we zaterdags heen gingen. Heen namen we de bus en we hebben heerlijk op een terrasje in de zon en uit de wind gezeten. Eigenlijk wilden we niet meer weg, maarja.  We besloten het eerste stuk te lopen, en als we moe werden de bus te pakken. Het werd zo'n tien kilometer! En nee, dat was geen planning, maar we zochten een terrasje en die een stukje verderop leek steeds nét iets leuker. Dus liepen we dan weer door. Uiteindelijk namen we een terrasje redelijk in de buurt van het centrum en toen was de bus niet meer nodig 'voor die paar haltes'. Deze wandeling was dan wel weer vlak, heerlijk langs de rivier, anders had ik het niet volgehouden. Sowieso had ik al dat lopen niet volgehouden, als ik de afgelopen weken niet zoveel gewandeld had, denk ik.

Zondags was alweer de laatste dag. Man had op internet een Nederlandse kroeg gezocht, want wilde graag naar de klassieker Ajax tegen Feijenoord kijken. Ik zou me wel vermaken op een terrasje met een boek. De zon scheen nog steeds volop en uit de wind was het nog steeds heerlijk. 's Morgens hebben we de hoge loopbrug (waar ik mij één keer op gewaagd heb en verder echt niet weer, want hoogtevrees) eens van een andere kant benaderd. Verder nog wat door de stad gelopen en uiteindelijk weer gegeten bij de Italiaan aan de overkant.

Al met al heerlijke maar vermoeiende dagen. Voor herhaling vatbaar, maar dan moet ik wel in conditie blijven. Doorwandelen dus.