In 2025 stopt Hebban met de blogs op de website. Daarom kopieer ik in november 2025 een aantal oude blogs hierheen.
Kinderboekenweek: voorlezen
"Mam, welke boeken heb jij ook alweer voorgelezen vroeger?". Ik kijk verbaasd op naar mijn zoon, die inmiddels met kop en schouders boven mij uitsteekt. Wat is dát nou voor een vraag? Hij blijkt een werkstuk te moeten maken voor school over zijn lees-cv en dat begint bij het voorlezen. Samen gaan we brainstormen.
We begonnen ooit met plaatjesboeken met dieren en natuurlijk Nijntje.
"Nijntje? Heb je die óók voorgelezen?", klinkt het verwonderd. Gék was hij er op, vroeger, voor zover ik me kan herinneren.
Hij herinnert zich een boek met verhaaltjes of versjes, waarin een verhaaltje met een beer, die gevallen is en z'n knie bezeerde. Daar weet ik dan weer helemaal niets meer van. Het Grote Versjesboek van Marianne Busser en Ron Schröder, dat we terugvinden in de kast, valt er vanzelf bij open. Samen genieten we van de herinnering aan We gaan op berenjacht (we gaan een hele grote vangen), Grote en Kleine Beer (die niet wilde slapen), Monkie, Tijgertje (die ook al niet wilde slapen) en natuurlijk De kleine mol die wil weten wie er op zijn kop gepoept heeft. Vaag herinnert hij zich nog een beer, die eenden groot bracht. Nog zo'n geweldig boek van Ingrid en Dieter Schubert, waarin altijd prachtige tekeningen staan.
Het meest trots ben ik erop dat ik de héle Harry Potter-serie voorgelezen heb. Toen de films uitkwamen was zoon er eigenlijk nog te jong voor en het boek zelf lezen lukte net niet. Voorlezen dus. Ook dat was al erg spannend voor het slapen gaan, soms (en wetend dat ik snel huil bij boeken, af en toe ook behoorlijk lastig voor mij). Hun vader las Alleen op de wereld voor (waarbij ik ook weer traantjes liet, maar nu hoefden ze tenminste niet geduldig te wachten, totdat mijn stem niet meer haperde)
Van de heksenwereld komen we ook bij Hennie de Heks, boeken waar ik ook van genoot.
Boeken uit mijn jeugd probeerde ik ook voor te lezen, maar Pinkeltje, Valko Vos en Jip en Janneke vonden ze toch lastig. Pluk van de Petteflet was wel weer leuk, net als de gedichtjes van Annie M.G. Schmidt, die ik deels uit m'n hoofd kon. De Zevensprong was wel heel spannend, hoewel er toch wat uitleg gewenst was af en toe. Waarom moest je telefoneren in de hál?
Al met al behoorlijk voorgelezen dus. Toch heeft het van hem geen lezer gemaakt. Zoon wil best geloven dat boeken mooier zijn dan de film, maar hij is toch vooral fan van films. Voor school las hij bijvoorbeeld Silence of the lambs, ook uit mijn boekenkast, maar de film vertelde toch wel hetzelfde verhaal en veel sneller ook. Hij is van beeld, de manier waarop gefilmd wordt, het licht, de dialogen en acteurs.
Hij las nog wel de serie Deltora, De Vijf en een serie over een voetballende jongen (Snelle Jelle?) maar daarna gaf hij het lezen voor het grootste gedeelte op. Helaas. Gelukkig zijn er nog wel de warme herinneringen en een kast vol boeken.
(dit was een leuk stukje voor de kinderboekenweek, maar ik vergat 'm te publiceren)
(omslagfoto i
Geen opmerkingen:
Een reactie posten