Hoe het begon
In het begin was het geen doel, honderd dagen lang meer dan tienduizend* stappen lopen. Ik wilde wel, zoals voorgaande jaren en voornemens, zoveel mogelijk aan die tienduizend stappen komen. Maar al snel lukte dit twee weken aaneensluitend. En toen een maand. En langer. Daar begon het te kriebelen... hoe lang zou ik dit volhouden?
Doorzetten
Hoe langer de periode werd, dat het mij lukte tienduizend stappen op een dag te lopen, hoe meer moeite ik er ook voor ging doen. Eerst was het gewoon twee keer per week lopend naar het werk, een keer tafeltennissen en de andere dagen een extra rondje door de wijk en omgeving. Maar naarmate de weken vorderden, kwamen er natuurlijk momenten dat ik er niet zoveel tijd voor had. En zo ging ik er op een zaterdag op tijd uit om 's morgens nog te kunnen wandelen voordat ik de rest van de dag op visite zou zijn. Een andere keer liep ik juist 's avonds na een verjaardagsvisite nog even een klein uur, om maar aan m'n stappen te komen. Of ik ging op tijd weg liep een tijdje met m'n fiets aan de hand, als ik 's avonds ergens heen moest, en m'n stappen nog niet gedaan had.
Luisteren
Wat me heel erg geholpen heeft zijn luisterboeken. Ik luisterde klassiekers, die ik ooit las (Eline Vere en Van de koele meren des doods) of nog wilde lezen (20.000 mijlen onder zee en Moby Dick), mede omdat deze gratis in de luisterbieb te luisteren zijn. Het boek Kolja van Arthur Japin, door hem zelf voorgelezen, boeide mij zo dat ik er zelfs voor omliep, om zo lang mogelijk te kunnen luisteren. Dit boek was een gratis zomeraanbieding. Uiteindelijk zal ik waarschijnlijk lid worden van de bibliotheek, om ook nieuwere boeken te kunnen beluisteren, maar voorlopig geniet ik nog van de oude tijden die herleven.
Wat deed het met me
Honderd dagen tienduizend stappen lopen houdt onder andere in: honderd dagen niet ziek melden, want dat zou natuurlijk niet kunnen. En dat hoefde ook niet. Sinds onze vakantie in juli heb ik me niet ziek hoeven melden met migraine. Of dit aan het wandelen ligt of andere oorzaken heeft, dat weet ik niet, maar prettig was het wel. Ik heb wel op vrije dagen uren met hoofdpijn in bed doorgebracht, maar na zo'n dag was het dan eigenlijk wel lekker om tóch een stukje te gaan wandelen. Gelukkig lukte dat. Gelukkig zijn er medicijnen, die mij voldoende helpen.
Verder viel ik in die honderd dagen ook acht kilo af, mede doordat ik bijhield wat ik at. Mijn lichaam voelt sterker, trappen worden makkelijker genomen bijvoorbeeld.
Helaas is het niet allemaal positief; mijn achillespezen zijn dik en pijnlijk en waarschijnlijk moet ik het de komende periode rustiger aan gaan doen, om dat weer af te laten zakken. Daar baal ik best van. Daarnaast protesteerden mijn knieën natuurlijk ook regelmatig, net als mijn voeten. Dat ik vanaf de winkels regelmatig meer boodschappen meenam dan gepland en dus met zware bepakking liep, hielp natuurlijk niet.
En nu
Het weer wordt slechter, dus volhouden wordt sowieso een grotere uitdaging. Wind en regen zijn niet echt mijn favoriete omstandigheden voor een wandeling. Vanaf morgen heb ik een andere stappenteller, een smartwatch. Aan mijn serie van honderd dagen komt dus sowieso een eind, voor wat betreft de app die dit voor mij registreert. Aan de ene kant jammer, maar aan de andere kant ga ik er natuurlijk voor om met de nieuwe dataregistratie óver de honderd dagen te gaan, hoewel ik ook denk dat ik minder streng voor mezelf ga zijn. Niet meer een stuk lopen met de fiets aan de hand. Of misschien wel, een nieuwe challenge met mijzelf. Zodra die achillespezen mee gaan werken.
* het doel op mijn stappenteller is 9000 stappen, omdat hij niet alle stappen blijkt te tellen. De eerste maand zat ik daarom een keer of vijf tussen de 9000 en 10.000 stappen, maar zoals op het overzicht te zien is, zit ik met m'n gemiddelde ruim boven de 10.000 dus dat is wel rechtgetrokken
Geen opmerkingen:
Een reactie posten