Puntjes

'Fibromyalgie: we weten dat je pijn hebt, we erkennen ook dat je pijn hebt, maar we weten niet hoe het komt dat je pijn hebt en kunnen er niets aan doen', aldus de reumatoloog bijna 8 jaar terug.

Gisteren was ik bij de huisarts en omdat er nog wat tijd over was noemde ik mijn zere duimen. Hij gebaarde me mijn handen plat op tafel te leggen. Onder instemmend 'uhum, uhum' drukte hij op de gewrichten van mijn vingers. Ik vroeg me af waar al die instemming vandaan kwam. Gelukkig is mijn huisarts van het uitleggende soort.



Daar zitten dé puntjes

'Kijk', zei hij, 'zie je die puntjes naast je gewrichten?' In eerste instantie zag ik alleen mijn vingers, zoals ze al jaren zijn, wat rimpeliger dan 10 jaar terug, zo gaan die dingen. Maar, nu de dokter me erop wees, ja, er zitten wat puntjes, dus nu was het mijn beurt om instemmend te knikken.

'Die puntjes wijzen op versleten gewrichten', zo legde hij verder uit, 'een kwaal (en nu komt het) die je wel vaker ziet bij oudere vrouwen'. BAM. En bedankt. Terwijl ik dit even moest verwerken en me nog afvroeg waarom ík er dan last van zou hebben, vervolgende hij dat het een typische vrouwenkwaal is. Waarschijnlijk hebben vrouwen er last van door veelvuldig huishoudelijk werk, zoals het uitwringen van doeken. Zo bleef ik dus met de vraag zitten 'hoe kom ík er dan aan', want in veelvuldig huishoudelijk werk herkende ik mijzelf ook al niet.

Terwijl deze gedachten door mijn hoofd stuiterden, legt mijn huisarts verder uit dat hier niet zoveel aan gedaan kan worden. Ah.. ik moet ermee leren leven. Dat klinkt bekend. Maar.., dit keer toch een kleine nuance. 'Als de kwaal echt invaliderend wordt, is er wel een operatie voor'. Dat klinkt hoopvol, maar dit gebeurt dan vaak bij vrouwen van rond de 70. Dus, ik heb nog even.

Op weg naar buiten komt er inwendig een klein 'Tjakka'-momentje. Ik heb pijn, ze weten waardoor het komt en hoewel ze er nu nog niets aan kunnen doen, is er uiteindelijk een oplossing in de vorm van een operatie. Niet dat ik me daarop verheug, maar het is íets.

Men heeft het wel eens over een oude ziel in een jong lichaam. Bij mij is het andersom: ik ben een jonge ziel in een lichaam, dat zich ouder gedraagt dan ik me voel. Ik moet het er maar mee doen.