Op 9 september jongstleden blogde ik over mijn voornemen om meer te gaan fietsen, ter voorbereiding op een mogelijke verhuizing volgend jaar. En.. besefte ik toen, omdat het nu al kan, fitter te worden. Waarom uitstellen tot volgend jaar, wat ik nu al kan doen? Een week later meldde ik trots dat 'in training zijn' motiverend werkte. Veel motiverender dan 'ik wil meer bewegen' alleen.
Allemaal goed en aardig, en super positief indertijd, maar hoe staat het daar nu mee?
Het duurde een paar dagen, maar uiteindelijk vond ik goede routes voor de heen- en terugreis. Tien kilometer heen door de stad, want ineens een uur eerder opstaan dat werd wel erg lastig, dus eerst maar een half uur, en veertien kilometer terug. Door weilanden en dorpjes. Vol in wind en regen. Na een maand veranderde ik de heenweg. Door de stad heen klinkt leuk, maar afstappen bij elke straathoek niet. Op een winderige en natte dag zocht ik een iets kortere route. Deze bleek met een kleine aanpassing even lang én zonder afstappen. Ook niet onbelangrijk, deze route bleek geheel gestrooid te worden.
Inmiddels zijn we bijna drie maanden verder. De winter staat voor de deur. We hebben nachtvorst en de eerste sneeuw is al geweest.
In het begin ging het heel goed, maar langzamerhand sloop het (herfst-)weer erin en was m'n motivatie af en toe ver te zoeken. Toch ging ik.
Waar liep ik tegenaan?
- Vroeger opstaan. Daar ben ik altijd al slecht in geweest en als het dan ook nog donker én nat is, en het waait hard, dan is de motivatie echt ver te zoeken hoor. Bovendien duurt mezelf fietsklaar maken bij regen nog weer vijf minuten langer (regenbroek aan en tas inpakken tegen de nattigheid), dus én slecht weer én eerder het bed uit.
Lastig. - Het weer. Tien en veertien kilometer fietsen is met zon en zonder wind een stuk makkelijk. Bij sneeuw heb ik de ochtendronde, eerlijk is eerlijk, overgeslagen. Deze ochtend-omweg heb ik uiteindelijk zo'n vier keer niet gedaan, vanwege sneeuw, mogelijke gladheid, verslapen en een te lege accu.
- Pijn. Zodra het kouder werd, gingen de knieën opspelen. Al snel moest de ondersteuning omhoog.
- Geen zin. Niet alleen het vroegere opstaan was lastig, aan het eind van de werkdag wil ik gewoon direct naar huis, niet eerst ruim een half uur langer fietsen. Ook niet met mooi weer.
- Gladheid. Fietsen met gladheid gaat me slecht af, ook als er gestrooid is. Ondanks strooiroute, zodra er een kans op gladheid is, zoals vanmorgen, durf ik niet meer. Zeker niet omdat de omfietsroute een hoge brug heeft, waarna ik gelijk een bocht moet nemen. Ik voel de schuiver al, zonder dat ik er fiets.
- Niet afvallen. Hoewel afvallen niet het doel was, was de motivatie een stuk groter geweest als ik een paar kilo kwijtgeraakt was. Ineens twintig kilometer per dag meer fietsen, letten op wat ik eet en vervolgens aankomen, dat hielp totaal niet.
Waardoor hield ik het tot nu toe vol?
- Eigenwijs. Zowel ikzelf als anderen dachten dat ik het niet vol zou houden. Ik wilde graag het tegendeel bewijzen.
- Het voelde eigenlijk ook wel goed. Wanneer ik in alle vroegte op de fiets zat, was het zelfs wel lekker.
- De kou viel wel mee. Pas bij de eerste vorst had ik handschoenen aan, maar nog geen winterjas.
- Deze blog, die al sinds half oktober klaarstaat. Die wilde ik gewoon echt graag met een positief geluid posten. 😄
In den beginne fietste ik ook op m'n vrije dagen minimaal een uur. Dat ging er met het slechtere weer al snel af. Het plan was ook om bij niet omfietsen 's avonds op de hometrainer te gaan, maar dat is er nog niet van gekomen. Nu met gladheid toch maar eens mee beginnen?
Hoewel mogelijke gladheid nu dus een spaak in het wiel steekt, ben ik toch best tevreden over mezelf. Ik besef wel dat de kans erg groot is, dat het fietsen vanaf nieuwe woonlocatie, waarvoor ik dus eigenlijk 'in training' ben, met gladheid ook zal stoppen. Maar dat zien we dan wel weer.
Deze foto maakte ik ooit, toen ik met gladheid koos voor lopen naar het werk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten