Begin oktober kwam van de redactie van F.E.S. magazine de vraag of wij, medewerkers aan het blad, zin hadden in een gezamenlijke lunch. De vergaderingen zijn meestal online en zelfs dan konden de meesten niet. Een 'in real life' bijeenkomst leek wel eens leuk. Zo leer je mensen toch anders kennen dan achter een scherm.
Hoewel de datavoorstellen enkel op mijn werkdagen waren, reden waarvoor ik de redactie vergadering vaak afzeg, zei ik toch gelijk enthousiast 'Ja!'. Een gratis lunch, altijd fijn. En de mensen eindelijk eens in het echt ontmoeten natuurlijk ook. Net als een uitstapje naar Utrecht, waar de lunch zal plaatsvinden. Ik had er zin in.
Gisteren was dus de dag. 's Morgens pas om kwart voor negen de deur uit. Dat is uitslapen, wanneer je normaliter om kwart voor zeven op de fiets zit! Was ook lekker, omdat ik dinsdagavond leesclub had. Even wat langer blijven liggen. De treinreis ging voorspoedig. Op Utrecht Centraal is een boekenwissel, dus daar kon ik weer eens wat bookcrossingboeken kwijt. Ook wel weer eens leuk. De laatste tijd deed ik even weinig met bookcrossing. Het maakte de tas gelijk weer een stuk lichter, hoewel ik ook gelijk een boek meenam. Het boek dat ik aan het lezen was, was bijna uit en je moet toch wat. (of niet, want de e-reader zat ook gewoon in m'n tas)
We aten in Café Het gegeven paard, op loopafstand van het station. (alles is op loopafstand, alleen soms moet je wat langer lopen, denk ik dan altijd in m'n hoofd 😁) Terwijl ik de weg kwijtraakte, ben ik nog geïnterviewd door een groepje studenten van Beeld en Geluid. Aangezien mijn zoon ook een filmopleiding doet, vond ik niet dat ik kon weigeren. Wat ik vond van wetenschap? En wat wetenschap voor mij was? eh.. Ook zij wisten niet precies waar 'Het gegeven paard' was. Hopelijk hebben ze wel wat aan m'n interview. Het paard vond ik vervolgens op eigen kracht. Uiteraard. Ik kan dat.
"U komt voor de groep", vroeg een medewerker me, toen ik zoekend rond keek, en leidde me naar de tafel. Er zaten al wat dames en een heer. Later kwamen er nog meer bij. Het werd gezellig. Al eerder gaven we door wat we wilden eten, maar ik was natuurlijk alweer vergeten wat ik doorgaf, dus dat werd een verrassing. In de mail had ik namen gezien, maar volgens mij kende ik ze geen van allen. Ook dat was dus een verrassing.
Dinsdag kregen we een reminder dat we ook 'tips en tops' mee moesten nemen voor het magazine, want het was natuurlijk wel een redactievergadering. Mijn tip was een artikel over de Hidden Disability Sunflower. Deze tip had ik al eens eerder doorgegeven, maar was volgens mij nog niet gebruikt en ik heb eigenlijk niet zoveel ideeën. Vind het magazine mooi en goed. Staat altijd vol met interessante artikelen en leuke columns. Niets aan toe te voegen eigenlijk. Het ziet er ook gewoon mooi uit. Zelf schrijf ik vooral recensies voor het blad. Af en toe maak ik foto's.
In bed dacht ik nog aan 'Fibromyalgie en de overgang'.
Het blijkt dat ik het laatste nummer niet gezien heb, want het was een soort themanummer over de overgang en de Hidden disability sunflower stond er ook in. Oeps. Ik moet naarstig op zoek naar dat laatste nummer, want het onderwerp fibromyalgie en overgang vind ik juist interessant! Vooral omdat het zo overlapt. Als ik vrouwen hoor over overgangsklachten kan ik alleen maar denken 'maar dat heb ik al heel lang... '
Ik had nog een ander idee: 'Bloggers aan het woord' met mogelijk eerst een oproep in F.E.S. magazine, of fibro-bloggers überhaupt aan het woord willen in het tijdschrift. Dit is een beetje egoïstisch. Niet omdat ik zelf zo nodig in het blad wil, helemaal niet eigenlijk, maar ik ben benieuwd naar andere fribro-bloggers. Waar schrijven zij over. Komt fibromyalgie daarbij vaak of juist helemaal niet in hun stukjes voor en waarom is dat. Dit idee was wél nieuw en wordt over gediscussieerd. Toen ik het onder woorden moest brengen, vond ik dat nog best lastig. Wat wil ik van die bloggers in het tijdschrift?
De lunch was leuk. Natuurlijk was het leuk. En lekker, gezellig en druk voor m'n hoofd. Leuke mensen, leuke ideeën en lekker eten. Tijd welbesteed dus, hoewel we het niet veel over het tijdschrift hebben gehad, leerden we elkaar wat beter kennen. Pas op het laatst werden de ideeën opgeschreven, waaruit dus bleek dat ik het tijdschrift niet goed bekeken had, de laatste keer. (strip? Geen actieve herinnering aan)
Een vriendin van mij woont in de buurt van Utrecht en met haar sprak ik na de lunch nog af. Daar werd m'n hoofd ook weer wat rustiger van. We gingen op een rustiger plekje zitten en het was heel leuk haar weer eens te zien en te spreken. Zonder omwegen kwamen we ruim op tijd weer bij het station. In de trein was het druk, maar qua gesprekken rustig. M'n hoofd kwam weer wat bij.
Weer in Groningen miste ik nét de bus. Dat was balen, maar man was ook nog in de stad en we besloten een hapje te gaan eten. Dus was het missen van die bus toch weer een gelukje.
Vandaag had ik ook maar vrij genomen en blij toe. Toen ik wakker werd bleek het al tien uur te zijn! Zo lang heb ik in tijden niet geslapen. Wat heerlijk!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten