Misschien een beetje té...?

Afgelopen woensdagavond kreeg ik ineens een enorme pijn onderin m'n rug, vlak boven m'n bil. Enige tijd was staan en lopen zelfs niet mogelijk, liggen op de grond was alles wat ik kon. Later lukte bewegen weer, maar stil zitten of liggen niet, dus heb ik de nacht wiebelend en door de woonkamer lopend doorgebracht. "Het SI-gewricht", zei de dokter de volgende dag. Heel vervelend, weinig aan te doen. Ik kreeg oefeningen mee naar huis en het advies wat te fietsen en kuieren, om de boel in beweging te houden. Over ongeveer twee weken moet de pijn afgenomen zijn. 

Dit was vreselijk balen. Niet alleen vanwege de pijn en doorwaakte nacht, maar ook omdat ik donderdag mijn man aan wilde te moedigen bij de Drakenbootrace, die in het kader van Gronings ontzet in de stad gehouden werd. Hij was trommelaar in een boot van zijn werk. Mijn aanmoedigen viel dus behoorlijk in het water. Toch werden ze vierde! Ik was er graag bij geweest. Op de beelden ziet het er leuk uit. De race zelf viel gelukkig niet in het water. 

Vandaag ging man al vroeg op pad, tafeltennissen elders in het land. Ons brood was bijna op en ik besloot een stukje naar het winkelcentrum te fietsen en brood te halen. Ook wilde ik een boek kopen, dat deze week uitkwam en op mijn verlanglijstje stond. Daarna zou ik dan even naar een tuincentrum in de buurt gaan. Eén van de vleesetende plantjes is al dood en voor dat potje wilde ik een ander plantje kopen. 

Helaas was het boek dat ik wilde niet bij de winkel in onze wijk. Op zich geen probleem, want maandag ben ik toch in de stad en dan kon ik het ook wel kopen. Het is niet zo dat ik dit boek dit weekend zou gaan lezen, tenslotte. Ik ben nog in twee boeken bezig en er ligt een recensie-exemplaar voor FES magazine. 

Bij het tuincentrum waren vervolgens niet de kleine plantjes die ik zocht. Wel hele leuke potjes, waar kleine plantjes in passen. Spontaan besloot ik naar het tuincentrum aan de andere kant van de stad te fietsen en daar de plantjesvoorraad aan te vullen. Maar daar was bijna alleen de soort vleeseter nog maar, die al dood was gegaan en die het eigenlijk nooit lang bij mij heeft uitgehouden. Dus kocht ik andere kleine plantjes voor de potjes. En, omdat ik nu toch in de buurt was, ging ik ook nog even bij de boekwinkel langs voor het boek. 

Al met al heb ik zo'n anderhalf uur gefietst. Ik ben benieuwd of de dokter dat bedoelde met 'een stukje fietsen'. Op zich voelde het heel goed. Tijdens het fietsen weinig last van de pijn. Nu ook niet echt veel meer (of minder). 

Ziehier de aankopen. Zijn die pottjes met brilletjes niet leuk? Het staande potje op de achtergrond wilde ik dit voorjaar al kopen. Nu kon ik 'm niet meer laten hangen, want het plantje rechtsachter, met de hangende vliegenvangers, zou er leuk in staan. 

Kijk, zo ziet de vensterbank in de keuken er nu uit. 

Het plan om niets meer te kopen in verband met verhuizen en kleiner wonen volgend jaar is jammerlijk mislukt, zou je kunnen zeggen. Dit is trouwens wel een boek dat ik wil houden. De potjes zullen het eventueel ook leuk doen op m'n werk. En het fietsen, kuieren door de winkels en het neerzetten leidde me wel mooi af van de pijn. Van die grappige potjes word ik blij. Dat is ook wat waard.