Gewoontes, iedereen heeft ze. Goede en slechte, waarvan men zelf uit kan maken wat ze tot een goede dan wel slechte gewoonte rekenen. De tijd voor afrekenen met slechte en het aanleren van goede gewoontes is weer aangebroken. 1 januari is bij uitstek de dag waarop men zich voorneemt nog louter met goede gewoontes bezig te zijn en de slechte achter zich te laten. Of eigenlijk 2 januari, want op de eerste moet men nog bijkomen van de feestelijke afsluiting van de wat mindere keuzes in het leven.
Gewoontes zijn gedragspatronen of handelingen die regelmatig en vaak bijna automatisch worden uitgevoerd, meestal als reactie op bepaalde cues of stimuli. Ze vormen een integraal onderdeel van ons dagelijks leven en kunnen zowel positieve als negatieve invloeden hebben op onze gezondheid, productiviteit en algemeen welzijn. openai.com
Het aanleren van een gewoonte duurt zo'n zesenzestig dagen, heb ik ooit geleerd. Zesenzestig dagen! Dat zijn drie maanden! De meeste goede voornemens sneuvelen lang voor die tijd. Dat heeft te maken met 'snelwegen' en 'zandwegen' in je hersenen (metafoor, uiteraard, maar niet helemaal) waarbij de snelwegen de ingesleten, vaak makkelijke, gewoontes zijn en de zandwegen de lastigere. Om je aan te houden dan, voor veel mensen. Na zesenzestig dagen zouden de zandwegen meer geëgaliseerd zijn en er meer geplaveid uitzien, terwijl de snelwegen gebreken beginnen te vertonen, met wat hobbels en gaten. Als het goed is en gaat, tenminste.
Al jaren bestaan mijn goede voornemens uit het prolongeren van de goede gewoontes en het trachten af te remmen van de minder goede. En op zich gaat dat heel goed. Met het geluk dat ik gek ben op groente en fruit, gaat gezond eten me over het algemeen goed af. Bewegen wat minder. Niet (alleen) door gebrek aan snelwegen in m'n hoofd, waarover mijn gewoontes zouden moeten lopen, meer door gebrek aan een goed mechanisme, die dat bewegen moet faciliteren. Ja, mijn lichaam dus..
De afgelopen maand was ik een aantal zandweggetjes in m'n hersenen aan het egaliseren. Nadat ik al bijna geen alcohol meer dronk, heb ik wekenlang de suiker kunnen weigeren. Suiker als in koekjes en chocolade. Wat er in de maaltijden zit die ik neem, meestal allemaal vers, niet altijd, daar kijk ik niet naar. Dat gaat over het algemeen om grammetjes en vind ik niet interessant. Dat ik rond Sinterklaas speculaaskoeken, pepernoten en chocoladeletters af kon slaan, vond ik een grotere impact hebben. En dat zonder moeite!
Wandelen pakte ik ook weer op en ik durfde zelfs op een gegeven moment twee keer twintig minuten te lopen. Mijn voeten accepteerden dit redelijk. Daarnaast begon ik aan fysiofitness, goed bezig dus!
En toen kwam er een kleinkind. Gezond(er) eten was in Londen lastig. En om te vieren dat er een kleinkind was, nam ik ook een wijntje. En een toetje. Naar het ziekenhuis wandelden we, dus beweging kreeg ik wel, maar lang niet wat ik op een normale werkdag doe.
Weer thuis was het ineens (ja, zo voelde dat) kerst en was er visite en lekker samen eten, zoals dat gaat. Na de kerst volgden, als gewoonlijk, meer vrije dagen en nog wat familiebezoek. En lekker eten én wijn.
Ineens ben ik dus weer 'terug bij af', qua goede gewoontes. Al twee dagen niet gewandeld, suikerbrood bij ontbijt én lunch en veel te laat naar bed. Vandaag besloot ik dat 1 januari dé dag is om de betere gewoontes weer op te pakken. Al zo'n zevenentwintig dagen waren ze aan het inslijten, dus ik was op weg. Die paadjes zijn niet gelijk weer in hobbelige zandwegen veranderd, neem ik aan. Gelukkig maar, want daar zou ik vast m'n enkel op zwikken.
De eerste dag van januari, ook nog een maandag, ga ik er weer voor. Dan pak ik de goede gewoontes weer op. Of misschien toch op de tweede ... (ja, uitstellen is ook een gewoonte, die ik af zou moeten leren, maar laten we niets overhaasten)
Doe je mee?
#WOT of Write on Thursday. Het idee is elke donderdag een blog te schrijven over het woord van die dag, dat door Verwondervrouw of Karin verzonnen wordt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten