#WOT: behoefte

 Als ze André Hazes draaien, gaan we naar huis

Mijn man en ik houden niet van de muziek van André Hazes. Al nooit van het 'origineel', ook niet van junior. Vaak wordt Hazes aan het eind van een feestavond gedraaid, wat ons tot het motto bracht, dat we dan naar huis gaan. Familie weet hiervan en speelt plagerig Hazes aan het begin van familiefeesten. Ach, we kunnen tegen een stootje en ook wel tegen één nummer van Hazes, maar liever niet. 

Behoefte is het nodig hebben of het verlangen naar een ontbrekend goed, dienst, emotie of waarde. In het eerste geval is er een noodzaak, in het tweede geval is er een verlangen.
[bron: https://nl.wikipedia.org/wiki/Behoefte]

Afgelopen week speelde man weer tafeltennis bij het Europees Kampioenschappen voor veteranen. In Noorwegen dit keer. De vrienden van voorgaande jaren gingen niet mee. Naar alle waarschijnlijkheid gaan zenooit meer mee. Erg jammer, maar het is niet anders. 

Dit houdt onder andere in, dat we niet meer hele dagen in de speelzalen behoeven te zitten. Slechts de wedstrijden van man en dan zijn we weer vrij om te gaan. In principe. Man had gelukkig alweer een dubbelpartner gevonden. Een Zwitser, met wie al toernooien lang leuk contact was. En natuurlijk moesten we ook even bij zijn wedstrijden kijken. En die van zijn vrouw. En jahoor, daar zaten we weer. 

Op zich vind ik het niet erg. Het is gezellig en ik hóef er niet te zitten. 'Ga dan wat doen', zegt man vaak, maarja.. keuzes. De dag van de dubbelspelen ging ik inderdaad niet heen, maar in plaats daarvan deed man mee met mixed dubbel op de woensdag, normaliter de vrije dag van de week. Ook heel leuk. Zou maar één poule zijn en mogelijk daarna nog wedstrijden, maar zo gepiept. Uiteraard moest er daarna nagekletst worden. Het weer werkte mee en dat kon lekker in de zon.

Afijn
Het is allemaal heel leuk en gezellig, maar ik heb ook behoefte aan rust. En goede stoelen of liefst een bank, zodat ik mijn zere voeten even omhoog kan doen. Een terugkerend dilemma in weken als dit. En ik gaf ook toe aan die behoefte. De dubbeldag bleef ik in ons huisje en op de dag van het mixed dubbel heb ik in de omgeving gewandeld naar het strandje en heerlijk buiten in de zon gezeten. Tussendoor keek ik ook nog de wedstrijden. Een goede afwisseling van rust en gezellig. 

Gisteren werd het allemaal wat te veel. Man en z'n dubbelpartner waren door naar de hoofdronde. Na de poule lig je eruit als je een partij verliest. De eerste wedstrijd was op tijd. Ze wonnen. In een behoorlijk spannende wedstrijd. Geluk en euforie. Een uur later de volgende wedstrijd, die ze wéér wonnen met de kleinst mogelijke verschillen. Nog meer geluk en nog meer euforie.  Tussen de wedstrijden kon ik me even terugtrekken met een boek op een bank, maar doordat er een ouder Nederlands bij man aan het kijken was (zij is 80 en speelt nog!), bleef ik ook met hen kletsen.  De derde partij was de tegenstander te sterk, maar het geluk en de euforie bleven. 

Terwijl man en ik nog even bij twee Nederlandse dames keken, ging de dubbelpartner naar z'n vrouw. De Nederlandse dames verloren helaas, maar vrouw van dubbelpartner won. En won! Ze haalde het tot de finalewedstrijden van zaterdag. Heel veel geluk en heel veel euforie. FEEST!

Het weer werkte weer mee en zo vierden we de overwinningen buiten in de zon. Man zette een muziekje op, er werd nog een rondje gehaald, andere tafels mochten verzoekjes doen qua muziek en er werd gedanst. Echt hartstikke leuk en gezellig. Ik wilde geen spelbreker zijn, het was leuk en hartstikke gezellig, maar mijn behoefte aan een goede stoel (liefst bank) en rust groeide. En groeide. Een hele dag in touw, amper een momentje rust. Ik kon echt niet meer, maar moest toch nog rijden. Na de zoveelste 'nog één biertje' vroeg ik om André Hazes...

En we gingen naar huis.