Dat ruimt op: nieuwe hobby, meer beweging

De laatste tijd vind ik mijzelf steeds vaker terug, speurend voor mijn boekenkast. Hoewel m'n boekenkast een essentieel onderdeel van de woonkamer is, krijgt hij normaliter niet zoveel aandacht. Nu ineens wel. Hoe komt dat?

Station Delfzijl

In juli vorig jaar ontdekte ik BookCrossing. Hierbij laat je boeken los in het wild, nadat je ze eerst hebt geregistreerd en van een nummer voorzien. De bedoeling is dat de vinder dit boek ook weer registreert en je zo de reis van je boek mee kunt beleven. Eerlijk gezegd had ik er al eerder van gehoord, maar mijn voornamelijk Nederlandstalige boeken zag ik niet zo snel over de wereld reizen. En, kritisch als ik kan zijn, vond ik 'alleen Nederland' een beetje magertjes. Bovendien maak ik dingen soms in m'n hoofd wat moeilijker dan ze zijn. Lees ik iets leuks en blokkeert er een hersencel gelijk met Hoe dan????

In juli, tijdens onze vakantie, plaatste een vriendin op facebook dat ze een bookcrossingboek gevonden had. En hoe leuk ze dat vond. Op dat moment las ik een Duits boek en waren we op een camping met een boekenruilkast en Duitse gasten. Dit leek me hét moment om met BookCrossing te beginnen. En zo geschiedde.

Vrijlaten is een beetje loslaten
Mijn eerste drie bookcrossingboeken liet ik achter op de camping. Dit voelde niet raar, want het was tenslotte een boekenplank/-kast. De eerste tijd controleerde ik dagelijks een paar keer m'n e-mail op een registratieberichtje. Die kwam niet. Logisch ook, want na controle zag ik de boeken nog op de plank liggen.

Transferium

Terug in Nederland pakte ik als eerste de stapel gekregen boeken die sowieso klaarliggen voor doorgeven. Dat nam ik mij ooit voor: boeken die ik win via Hebban of andere acties op internet, liet ik weer achter in een ruilboekenkast in de wijk, die door een boekenkastopruimactie van mij werd opgestart. Helaas is deze plek verdwenen. Daarom lagen deze boeken er dus nog.

Nadat ik een aantal boeken had geselecteerd om 'vrij te laten', moest ik ze ook daadwerkelijk ergens neerleggen. Dat bleek lastiger dan gedacht. Kuddes beren galoppeerden over diverse routes in mijn brein.

Zo is het met het Nederlandse weer wel handig, als de plek overdekt is. Stel dat zo'n boek er een dag ligt, je wilt toch niet dat het natregent. En wat als ik op een droge dag een boek op een bankje achterlaat en een recalcitrante jongere gaat er mee aan de haal, steekt 'm in de fik of gooit hem in de vijver? Ben ik veroorzaker van zwerf- of drijfvuil?

Of wat als ik een mooi nieuw exemplaar in het winkelcentrum achterlaat en een schoonmaker ziet er de lol niet van in en gooit hem bij het afval? Zonde toch! Of.. misschien nog wel erger, wat als niemand zo'n boek meeneemt?

Op een dag besloot ik op weg naar het werk mijn stoute schoenen aan te trekken. Bij een Transferium, ongeveer op de route, blijken bushokken geplaatst die aan alle kanten afgesloten zijn. Ideaal dus. Waar ik even geen rekening mee gehouden had, is dat daar ook 's morgens om 07.15 uur al mensen staan. Die dus zien dat je van je fiets afstapt en een boek neerlegt. Niemand sprak me aan, maar ik zag meerdere mensen kijken. Een beetje eng voelde het wel. Bekeken. Snel fietste ik er weer vandoor. 's Middags zag ik tot m'n genoegen dat het boek weg was.


Beweging

Hoofdstation Groningen

Inmiddels heb ik al drieëntachtig boeken vrijgelaten in het wild. En er kwam nog wat bij. Op het Nederlandse forum van BookCrossing bleken diverse uitdagingen te zijn. Elke maand is er een uitdaging boeken los te laten met een bepaald thema, deze januarimaand staat wat dat betreft in het teken van de Rat en de Chinese of Aziatische astrologie.

Elk jaar is er de uitdaging tweeënvijftig boeken los te laten in evenzoveel weken, nouja, mag ook allemaal in één week, op tweeënvijftig verschillende plaatsen. Niet zozeer verschillende plekken als een bankje hier een bushalte daar, nee, plaatsen. Gelukkig niet per se gemeentes, maar wel steden, dorpen en gehuchten. Steeds als ik nu op pad ga, denk ik na over de plek: kan ik er een boek achterlaten, welk boek zal ik dan achterlaten en kom ik met eventueel een kleine omweg langs een ander dorp

Daarmee kreeg ik dus ineens meer beweging, de afgelopen weken. Met een stapeltje boeken stapte ik op de fiets en zocht in de omgeving plekken, om boeken achter te laten. Vaak in minibiebs, waar ik soms ook weer leuke boeken vind. Gisteren liet ik tevens boeken los in een sporthal waar het Gronings Kampioenschap Tafeltennis was en in een sauna, waar man en ik even bijkwamen van al dat tafeltennissen (man, niet ik, ik ben nog steeds niet hersteld van m'n blessure) Zo langzamerhand worden m'n fietsrondjes groter, omdat ik de dorpen in de buurt al gehad heb. Meer beweging door boeken dus! Is lezen ook nog een beetje gezonder.


Rustgevend

Station Hoogeveen

Een opgeruimd huis is een rustgevend huis, zegt men. Dat neem ik maar aan, want ervaren doe ik het waarschijnlijk nooit. In elk geval ruimt m'n boekenkast nu op. Bovendien vind ik boeken terug, die ik ooit kocht en graag wilde lezen, maar nog nooit gelezen heb. Dat zijn er meer dan verwacht! Ineens heb ik een 'nog te lezen'-stapel in de kast.

Wat ik ook heerlijk vind, is kijken op de 'book map' van BookCrossing. Daar zie je waar over de hele wereld boeken vrijgelaten of gevangen zijn. Kan ik minutenlang naar kijken en is bijna meditatief. Eén keer kwam ik zelfs een boek tegen, dat ik zelf net losgelaten had. Helaas valt de map op den duur in herhaling, waarna dezelfde boeken weer langskomen.

Mijn vrijgelaten boeken worden jammer genoeg nog niet enthousiast geregistreerd. Slechts één keer ontving ik een melding in m'n e-mail, dat iemand het boek meegenomen had. Toch zijn de boeken na een dag altijd wel weg. Ik zag zelfs een keer een straatkrantverkoopster een (favoriet) boek in haar tas stoppen. Ik hoop dat ze er net zo van genoten heeft als ik.

En wat ook erg leuk is aan BookCrossing? Er komt ruimte in de boekenkast. Ruimte voor nieuwe boeken.