The day after...

"Wat knap dat je dat zo'n hele dag volhoudt op een stembureau" zeggen mensen tegen mij op een klein stukje internet, waar we praten over leven met pijn. Inmiddels vraag ik me af of het echt zo knap is of gewoon knap stom of knap eigenwijs, dat ik dit überhaupt nog doe.

Op zich klinkt het natuurlijk niet als zwaar werk. Ja, oké, je moet vroeg op staan, want vanaf 6.45 uur begin je met het opbouwen en inrichten van je lokaal. De stemhokjes staan er dan al, net als de tafels en stoelen, maar alle materiaal zit nog in de stembus en daarvan moet vanalles uitgezocht en op z'n plek, op volgorde zoals aangegeven in de stemapp van een iPad. Toch is dat niet echt zwaar.

Een hele dag zitten lijkt ook niet zo zwaar. Het was niet druk, tussendoor kon ik wat lezen en rondjes lopen in het speellokaal, waar we zaten. Met de mede-stembureauleden hebben we lekker zitten kletsen. Vijf uur pauze in totaal lijkt veel, maar was helaas net niet genoeg om lekker te ontspannen. Er moesten boodschappen gedaan en m'n fiets had een lekke band. Maar alsnog, het is pauze. Een pauze, waarin ik ook even lekker op de bank kon zitten met de hond en tv kijken.

Het zitten blijkt trouwens lastiger dan het lijkt, ook al zat ik deze keer gelukkig op een goede zachte stoel. Wat (voor mij) echt vervelend is, is dat je na ruim veertien uur in touw te zijn geweest, pas met 'het echte werk' begint. Om 21.00 uur, wanneer ik op een normale weekdag alweer zachtjesaan bezig ben met voorbereidingen om naar bed te gaan, sluit het stembureau en is het van belang alert te zijn. Tafels worden klaar gezet, stembussen leeggegooid, stembiljetten uitgevouwen en geteld. Twee uur duurde dit in totaal, gisterenavond. Twee uur van staan, tellen, rondlopen, slepen en ja, ook toch weer gezelligheid. Maar die twee uur zijn voor mij volgens mij net teveel.

Vandaag was ik vrij. Dat plan ik altijd in na een stemdag. Vanmorgen ging ik naar m'n moeder, die jarig is. Achja, waarom niet. Ik sliep immers uit en hoe druk is dat nou, eventjes op de koffie. Ik nam m'n oom mee, die op eigen gelegenheid niet bij z'n zus op bezoek kan, en omdat dat al afgesproken was, kon ik ook niet afzeggen. Eigenlijk voelde ik al wel dat het niet zo'n goed idee was, maar ach, vanmiddag had ik toch rust?

Deze middag lag ik in bed met pijnstillers en migrainemedicijnen, die beide trouwens niet hielpen. Eigenlijk is de dag na een stembureauzitting een verloren dag. Zitten op een stembureau is leuk (en goed en nuttig) maar is het echt zó leuk? Is dat het waard? Moet ik van het geld dat ik verdien de dag erna een saunadagje inclusief massage boeken, zou dat helpen?

Op 23 mei zijn de volgende verkiezingen. Slechts één verkiezing, de Europese. Over het algemeen een matige opkomst,  waarschijnlijk snel klaar met tellen. Zit ik er weer? Ja, waarschijnlijk wel. Knap of knap stom; het is leuk en van belang. En meestal ben ik na een tijdje weer vergeten hoe ik me de dag na de verkiezingen voelde.

(misschien laat ik het ook nog wat afhangen van hoe ik me de komende dagen voel)