Boeken van december

 Heban stopt in 2025 met de blogs op de wegsite. Daarom kopieer ik een aantal oude blogs hierheen. In elk geval de maandoverzichten. 

Mijn boeken van december

op 30 december 2017 door Ria van Boeken tot Blog  

+1

Een rommelige maand, december. Lezen raakte op een laag pitje.

Toch las ik nog vier boeken, te weten:

De partituur voor de Toverfluit - Ludwig Bauer
Een leesclub boek, waar ik niet in kon komen. Voor het eerst deed ik ook niet echt actief mee met de leesclub. Met plezier lees ik nu, achteraf, wat men allemaal uit dit dunne boekje haalde. Misschien ben ik gewoon niet geschikt voor boeken met meerdere diepe lagen. Ik zie het niet.

Ragdoll - Daniel Cole
Moord, gelijk op de eerste pagina's. Een gruwelijke. Meerdere eigenlijk. Intrige. Geheimen. Spanning!
Een boek naar m'n hart. Binnen de korste keren uit.

Zolang er leven is - 'Hendrik Groen'
Net als het eerste dagboek van Hendrik Groen leest dit boek lekker weg. Raar, er gebeurt niet echt veel, maar wegleggen is lastig. Een verdrietig boek ook. Dat is inherent aan de leeftijd van de hoofdrolspeler(s) waarschijnlijk. Mooi beschreven.

Na dit boek lukte lezen even niet. Ik begon in Hypnose van Lars Kepler, maar besloot deze uit te stellen naar het nieuwe jaar. Past namelijk in de categorie 'eerste boek van een serie'. Maar wat dan? Ten einde raad maar weer een boek van Harry Potter gepakt, waar ik ook al niet snel mee verder kwam. Meestal toch mijn 'go to' serie voor een goed gevoel.

Uiteindelijk besloot ik nog een boek te pakken, voor de uitleesweek.

Meisjes in de oorlog - Pieter Eckhardt en Marscha Holman
Het boek beschrijft de oorlog door fragmenten van meisjesdagboeken. Meisjes in verschillende kampen, van Joodse onderduikster tot NSB-er. Ook letterlijk in kampen: Vught, Westerbork en op Java. Weer blijkt dat lezen, naast een fijne ontspannende hobby, ook gewoon een keuze is. Ga ik achter de computer, kijk ik tv of lees ik een boek. Vanavond deed ik dat laatste. Op tv dart Michael van Gerwen tegen Rob Kross. Tussen de korte dagboekfragmenten door kijk ik mee en lees ik uit.

Zo las ik deze maand toch nog vier boeken, nouja, die laatste niet in z'n geheel, en dit jaar totaal 73! Op naar 2018. Ik heb er zin in.

26-11-2025

Spelletjeskerst

Kerst zegt me op zich niet zoveel, want ik ben niet opgegroeid met een geloof. Maar een paar dagen vrij is heerlijk en gezelligheid met familie ook.

Eerste Kerstdag kregen we een select groepje van mijn schoonfamilie op bezoek. We hebben gegourmet (het nieuwe kerstdiner) en daarna spelletjes gedaan.

Sjoelen en Party & Co. Heel veel lol gehad. Zo jammer dat we dat niet vaker doen (zeggen we dan elk jaar weer)

Hebban readingchallenge 2017

 In 2025 stopt Hebban met de blogs op de website. Daarom kopieer ik een aantal blogs hierheen. 

Hebban Readingchallenge

op 18 december 2017 door Ria van Boeken tot Blog  

+2

In 2017 las ik tweeënzeventig boeken. Ik bezocht met deze boeken zeventien landen. Aan de vijftig van de checklist kwam ik niet allemaal toe, maar deze was af en toe wel een reden om een boek te kiezen. Veel van mijn boeken speelden zich uiteindelijk toch in geijkte landen af. Veel Nederland dit keer. Ik las ook vier series. De meeste auteurs van de boeken die ik las, waren nieuw voor mij. Eigenlijk waren alleen Stephen King, J.K. Rowling en Saskia Noort oude bekenden, als ik mijn lijst zo terugkijk. Van een aantal auteurs las ik, mede dankzij Hebban, hun debuutroman.

In 2017 deed ik mee aan zes leesclubs en las ik drie buzzboeken. Met mijn blog over de Bookstoreday won ik een boekenbon en zo kwam ik weer in de boekhandel terecht. Ook was ik in 2017 Kernjurylid van de NS Publieksprijs, wat ik een erg leuke ervaring vond.

Al met al stond het jaar 2017 als geen ander voor mij in het teken van lezen. Dat viel mijn familie wel op. Ik las altijd al graag, maar nu las ik ook véél, was hun idee, maarja.. ik had de uitdaging ook hoger gezet dan het aantal boeken dat ik in 2016 las. Ik moest dóór natuurlijk! Wat ik las hield ik bij in een maandelijks overzicht op mijn spot.

In 2017 nam ik mij voor tweeënvijftig boeken te lezen. Eén boek per week, dat vond ik wel een mooi streven. En mocht er niet genoeg tempo inzitten, want ik lees echt niet elke week een boek uit, dan kon ik wat inhalen in m'n vakantie. Terugzetten kon ook nog. Uiteindelijk heb ik het goede voornemen ruim overschreden.

Is het allemaal zó goed gegaan dan, dit jaar? Ach.. vorig jaar rond deze tijd, nam ik mij voor een vergeten boek te gaan lezen. Dat boek staat nog steeds ongelezen in de kast. En ja, hij ging in september mee in de auto op vakantie voor lees-uit-eigen-kast-maand, maar ook daar kwam ik er niet aan toe. Misschien wordt het uiteindelijk een afgeschreven boek, wie zal het zeggen?

Ook nam ik mij vastbesloten voor dit jaar iets van Agatha Christie te lezen. Nog steeds staat Moord in de Oriënt Express op mijn verlanglijstje (ik ben uiteindelijk toch niet naar de film geweest), maar ik ben er nog niet in begonnen. Oké, het jaar is nog niet om, dus wat niet is, kan misschien nog komen. Vol goede moed stratte ik in Anna Karenina, maar die legde ik na één hoofdstuk alweer weg. Hij blijft op mijn 'ooit nog te lezen'-lijst, maar nu even niet.

De landenchallenge heb ik niet gehaald, maar dat had ik ook niet verwacht. Dankzij deze uitdaging bezocht ik wel andere landen dan normaal. Zo reise ik met Het huis van de Moskee naar Iran. Met Karin Blixen verbleef ik in Kenia. Met boeken als De onderwaterzwemmer, de Chinees en Amerikaanse Goden kon ik meerdere landen afstrepen, maar met de series verbleef ik juist langere tijd op één plek. Het geeft niet. Dankzij deze nieuwe manier van boeken uitzoeken, las ik toch weer eens wat anders. 

Is de uitdaging nog een uitdaging?

Na dit succesvolle leesjaar is natuurlijk de vraag: wat doe ik in 2018. In 2016 nam ik mijzelf in eerste instantie zesentwintig boeken voor en eindigde op 150% (van dertig, want ik hoogde de uitdaging op) met vijfenveertig boeken. Nu zit ik op 137% van mijn voornemen voor 2017. Wat te doen?

Ik wil mijzelf qua lezen eigenlijk geen druk opleggen. Ja, ik kan de challenge verhogen naar zeventig boeken, maar wat als ik dat niet haal? Eigenlijk vind ik mijn doel van dit jaar wel mooi: één boek per week. Minder wil ik liever niet meer lezen, maar meer is niet per se nodig. Daarom heb ik besloten het op tweeënvijftig boeken te houden. Niet direct een Challenge meer, misschien, maar afgelopen jaar kan toch ook een uitschieter zijn geweest. En met de nieuwe checklist is er weer een andere motivatie, om tot een bepaald boek te komen.

26-11-2025

Weekendje Duitsland (zoals elk jaar)

'Je loopt een badkamer in en weer uit en via een donkere gang kom je in een volgende badkamer. Dit duurt ongeveer tien minuten', aldus de suppoost in het Kunstmuseum Wolfsburg. Ik ben hier met onze Duitse vrienden, terwijl mijn man aan het tafeltennissen is.

In het Kunstmuseum Wolfsburg is de tentoonstelling "Never ending story". Verhalen die zichzelf herhalen, van de cirkel in de oudheid tot herhalingen uit het nu. Zoals de installatie 'Bad' van Gregor Schneider, waarover de suppoost vertelt. Lopen door deze 'loop' begint lachwekkend maar voelt op den duur beklemmend. Je weet dat je er weer uitkomt, maar het lijkt of je vastzit in deze ruimte van zwarte gang en badkamer. Steeds dezelfde badkamer. Zo'n vijftien keer (denk ik, ik heb ze helaas niet geteld)

Andere kunstenaars maakten zich herhalende flimpjes, zoals hiernaast gebaseerd op andere kunstenaars. Ik kan er naar blijven kijken, het spel 'pong' in de Mondriaan of de wisselende ogen van Dalí.

Ook met spiegelingen worden herhalingen gecreëerd. Een kamer vol met kleurige lampjes durf ik niet in. De binnenkant is bekleed met spiegels, de vloer is water. Een bijzondere ervaring, waar ik niet in durf, omdat ik al wat hoofdpijn heb. Al die lichtjes lijken mij een trigger voor een échte migraine-aanval. Die had ik vorig jaar al tijdens het weekend Duitsland, dat sla ik nu liever over.

Vrijdag vertrokken man en ik naar Wolfsburg. Helaas veel 'baustelles' onderweg, waardoor er ook veel files waren. De reis duurde zo een uur langer dan gepland, maar we zijn nog ruim op tijd. 's Avonds gaan we uit eten met de Duitse vrienden, lekker Indisch, een grote keus aan vegetarische gerechten.

Het toernooi begon niet vroeg, dus zaterdag uitslapen. Nadat we een aantal wedstrijden bekeken hebben, vertrekken de vrienden en ik naar het museum. Hier brengen we zo anderhalf uur door. Op mijn hoofd een koptelefoon met uitleg in het Engels. Ineens ben ik m'n Duits weer kwijt, woorden haal ik door elkaar. Gelukkig verstaat de vriendin ook uitstekend Engels en zo converseer ik in mijn eigen mengelmoes. In de museumwinkel koop ik nog leuke kaartjes voor postcrossing.

Voordat we teruggaan naar de sporthal, eten we nog snel een salade in de stad. De sporters zijn net klaar met de wedstrijden, man werd met z'n partner zesde (van de acht teams), maar heeft lekker gespeeld. De sfeer zit er goed in. Vanuit de sporthal gaan we gelijk door naar een Grieks restaurant, waar de prijsuitreiking is en we vervolgens eten van een buffet. Weer veel vegetarisch. Heerlijk zoveel keus.

Ondanks het uitslapen werd het voor mij een lange dag. En van steeds het Duits proberen te praten word ik erg moe, bemerk ik. Gelukkig is het ook voor de sporters een vermoeiende dag, dus wordt het niet heel erg laat. Zondag nog heerlijk uitgeslapen en weer naar huis, waar zoon een feestje gehad had en daarna keurig opgeruimd. De huiskamer was netter dan toen we weggingen. Ook niet verkeerd!

Al met al heerlijk weekend gehad! En gelukkig geen roet in het eten door (teveel) hoofdpijn of andere pijnen. Op naar de volgende feestjes dit jaar.

Help Ria de winter door (waar word ik vrolijk van)

Het kwam al (veel) vaker op dit blog langs: Ik heb een hekel aan winter.
Ik weet dat het dom is om je humeur door het weer te laten beïnvloeden en ik  probeer ook echt positief en optimistisch te blijven, maar zolang het buiten koud, nat en grijs is, valt dat niet mee. Als het dan toch koud is, zie ik liever zon en blauwe lucht. Mag er zelfs sneeuw liggen.

Vorig jaar begon ik daarom een maandelijkse blog 'count your blessings' en dat bleek nog lastiger dan gedacht. Ja, ik weet dat ik een gezegend mens ben, maar om elke maand vijf van die zegeningen te beschrijven viel tegen.

Dus bedacht ik déze week weer wat anders om mezelf, en de eventuele lezer, mee op te peppen: "Waar word ik vrolijk van?" Hiervan maak ik dan een foto. Niet altijd van goede kwaliteit, zeg ik alvast, want deze zal meestal met de telefoon gemaakt worden.

Voordeel is natuurlijk dat ik op dagelijkse basis rondkijk naar leuke dingen in het leven. Ik zal proberen niet alleen lekker eten (chocola) of drinken (chocolademelk) te benoemen, maar ook andere zaken. (ik voorzie alweer winteraconieten in januari, sneeuwklokjes in februari, narcissen in maart en tussendoor een bosje tulpen, want ja, van bloemen word ik vrolijk)

Gisteren maakte ik een begin, met het kopen van echte kerstsokken. Ik heb niet speciaal iets met kerst, maar vind het leuk om dit soort accessoires aan te schaffen. Helemaal (buitensporig) blij werd ik ook nog van het feit dat het eigenlijk kindersokken zijn, maat 34, die mij gewoon passen. Waar je maar gelukkig van wordt.

Vanmiddag scheen de zon uitbundig. Daar werd ik ook erg vrolijk van.

*Ongeschikt

Het is mooi hoor, sneeuw. Echt, maar het is niets voor mij. "Ik ben niet geschikt voor dit weer" zeg ik dan ook vaak.

Gisteren barstte de winter in volle hevigheid los in Nederland. Voetbalwedstrijden werden afgezegd, wegen liepen vast, treinen reden minder of niet, kortom: Sneeuw. In Groningen kwam het (gelukkig) pas laat op gang en ik hoefde er niet uit. Van mij mocht het dus. Geen probleem.

Vanmorgen was dat ietsje anders. Maandagmorgen, uiteraard moest ik weer naar het werk. De wereld wit, de wegen iets minder. Fietspaden gestrooid, helaas niet afdoende. Verschillende fietspaden waren glad als ijsbanen. Ik kan dan niet fietsen. Hoewel ik goed weet dat je gewoon door moet fietsen bij gladheid, blokkeren mijn benen gewoon. Ze doen het niet meer. En dan moet ik afstappen op een gladde weg. Gruwel! Vaak rijd ik dan een stukje de berm in, in sneeuw en gras glijd je niet weg.

Zo liep ik dus bijna de hele weg naar het werk, fiets aan de hand. Al na vijf minuten bedacht ik dat ik de fiets beter thuis had kunnen laten, maar ik hield hoop en liep door. Voor terugbrengen had ik toch geen tijd.

Nadat het weer de hele dag best mee leek te vallen, begon het rond drie uur te sneeuwen, het moment dat ik vrij ben. Gelukkig waren de fietspaden nog schoon genoeg. Eigenlijk moest ik nog naar de winkel, maar ik besloot dat wat ik nodig had toch niet dringend was en ging ineens naar huis, waar het lekker warm was. Gelukkig maar.

Onderweg nog wel oog voor een mooi plaatje, maar liever zie ik hier groen en bloemen. Daarvoor ben ik veel geschikter.

World Press Photo

Het is een jaarlijks terugkerend uitje voor de kinderen en mij: de World Press Photo tentoonstelling (WPF Groningen). Andere jaren in de A-kerk, dit keer in de synagoge. Daar was ik nog nooit in geweest, dus voor mij een extra bijzondere locatie, die ik al langer wilde bezoeken.

Door haar conversie kon dochter niet lopen en dus viel het even tegen toen we voor de synagoge stonden: een trapje. Gelukkig mochten we door de 'artiesteningang', zoals ik het noemde, naar binnen. Origineel de nooduitgang aan de zijkant van het gebouw. De deur openen was nog even een dingetje.

De tentoonstelling was weer indrukwekkend. Zoveel leed en agressie in de wereld, keihard in beeld gebracht. Gelukkig is er ook altijd goed  nieuws, de fok van panda's in China bijvoorbeeld. Mensen die in pandapak jonge panda's verzorgen, zodat deze dieren niet wennen aan de mens als hun verzorger. Daar loop je dan in een onesie op je werk met een babypanda in je armen. Echt bijzonder.

De foto die er voor mij het meest uitsprong was van een tennisser, die een duik neemt naar de bal en op het zweefmoment geschoten is. Een geweldige foto. Ook in deze categorie vond ik een gewichthefster opvallen, die geen handen en voeten heeft, maar dus wel het gewicht kan heffen. Sowieso waren er bij de sport mooie foto's.

Helaas kon dochter met de rolstoel niet naar boven. Gelukkig waren daar niet zoveel opvallende foto's meer. Wel vond ik de informatie over de synagoge zelf en over de Joodse gemeenschap in de Folkingestraat voor de Tweede Wereldoorlog nog interessant. En triest.

Bij het verlaten van de synagoge was de sleutel weer zoek. De nooddeur nota bene, goed dat er geen calamiteiten waren. Eenmaal weer buiten, zijn we nog wat gaan eten en hebben we gewinkeld. En oliebollen gekocht, decembergevoel.

Een aangename verrassing was de invalidentoilet in Stadscafé Double-A aan de Westerkade! Mooie zaak ook.

In de bus waren we met twee rolstoelen, gelukkig kan dat wel, maar of het mag? Mijn dochter stond in elk geval vast. En ook fijn dat zoon mee was, die de rolstoelhelling steeds uit kon klappen. Voor mij is dat toch wat zwaar.

Thuis liet ik me dan ook opgelucht in de stoel vallen. M'n knieën branden en steken. Bijna de hele middag gestaan en gelopen, nog geen 7000 stappen gedaan raar genoeg, maar met het duwen van de rolstoel is het toch een totale work-out.

Een welbestede middag was het wel. Hoewel we weten dat het geen leuke foto's zijn, die we gaan kijken, is het toch af en toe slikken. Fantastisch ook, hoe fotografen in barre omstandigheden gebeurtenissen zo mooi vast kunnen leggen. De synagoge was nieuw voor mij en zou ik ook graag eens meer uitgebreid bekijken, maar geen idee in hoeverre een ongelovige dit mag. Vermoeiend was het ook, maar dat was ook te verwachten. Volgend jaar weer.

Boeken van november

 In 2025 stopt Hebban met de blogs op de website. Daarom kopieer ik een aantal blogs hierheen. In elk geval de maandoverzichten. 

Mijn boeken van november

op 02 december 2017 door Ria van Boeken tot Blog  

+1

Begin november stond in het teken van de NS Publieksprijs. Over elk boek dat ik hiervoor las, schreef ik een blog. Het waren achtereenvolgens:

Thomas Dekker, mijn verhaal - Thijs Zonneveld
Het verhaal van de jonge Thomas, die graag topwielrenner wil worden en daardoor helaas wat foute beslissingen neemt.

De wereld volgens Gijp - Michel van Egmond
Van Egmond schreef al eerder Gijp, over het leven van deze oud-voetballer (neem ik maar aan, ik las het niet) Dit boek ging voornamelijk over het leven van Gijp en zijn zoon, nadat Gijps vriendin onverwachts overlijdt. Het boek is prettig geschreven, leest makkelijk weg. Ook als je geen fan bent van Gijp of voetbal, is het een boeiend verhaal. Het boek won uiteindelijk de NS Publieksprijs

Huidpijn - Saskia Noort
Een vrouw ziet haar laatste kans op het krijgen van een kind in rook opgaan, als haar vriend toch niet de man blijkt die hij leek te zijn. Hierop volgen allerlei verwikkelingen, die enigszins onder je huid kruipen. Ik vond het een fijn boek, las prettig, was niet te lang, zoals Noorts andere boeken wel eens het gevoel geven.

De levens van Jan Six - Geert Mak
Op zich een boeiend boek over de geschiedenis van Amsterdam, met de levens van verschillende generaties van de familie Six als rode draad. Ik vind het soms wat teveel informatie. Ben ook vaak die draad kwijt. Voor mensen die Amsterdam goed kennen, is het vast boeiender dan voor mij.

Ik weet een gehiem - Tess Gerritsen
Het (voorlopig?) laatste deel van de Rizzoli & Isles serie. Bizarre lijken, spannende verhaallijnen en verwikkelingen in het leven van Jane en Maura. Weer jammer dat het boek uit was, hoewel ik natuurlijk zo snel mogelijk doorlas, omdat ik wilde weten waarom deze moorden gepleegd waren en door wie.

Pogingen iets van het leven te maken - 'Henk Groen'
Een heerlijk boek, met een cynische kijk op het leven in een bejaardentehuis. Er zit niet altijd veel vaart in, het kabbelt wat door, maar door de toon van de schrijver/verteller, lees je door met en lach (en een traan) op je gezicht.

26-11-2025

Misty morning*

There's a brain in my fog .. or.. no .. Wait ... Whát? I mean of course a fog in my brain. I need to think, want to do thinks but how?

For instance, I want to sent postcards to loved ones and people through postcrossing today, but I stare at my pen want to write and nothing comes out. Fortunately it's my day of so I can limit the thinking to an absolute mimimum, if I want. In the mean time I better rest, so my thinking skills are back tomorrow, when I have to go to work again.

Needles to say this is just a short blog this time.  I'm probably going to spent the rest of my day bingewatching some series.

*Nee, het wordt geen Engelstalig blog, maar ondanks de brainfog kwam dit toch alleen in het Engels in me op. Misschien omdat ik bezig was met postcrossing, waarbij de correspondentie in het Engels gaat.

 In 2025 stopt Hebban met blogs op de website. Daarom kopieer ik een aantal blogs hierheen. 

In 2017 zat ik in de kernjury van de NS publieksprijs. Erg leuk om te doen. Van elk boek dat ik las, schreef ik een blog. Deze kopieer ik niet allemaal. Hieronder de ontknoping van dat jaar

NS Publieksprijs: De ontknoping

op 22 november 2017 door Ria van Boeken tot Blog  

+1

Vanavond zat ik vol spanning voor de televisie; ik kijk vaker naar De Wereld Draait Door, maar nu met extra belangstelling, want de winnaar van de NS Publieksprijs zou bekend gemaakt worden.

Ze waren er allemaal, de schrijvers en sporters, Geert Mak, Saskia Noort en in plaats van Astrid Holleeder, die niet veilig over straat kan, was misdaadjournalist John van den Heuvel aanwezig. Er volgende een praatje, uiteraard. Meerdere keren werd benoemd dat Noort al voor de vijfde keer genomineerd was en nog nooit had gewonnen. Hoe ze het misschien daarom al verdiende. Michel van Egmond was voor de derde keer genomineerd, en hij won al twee keer. Ook Geert Mak sleepte de prijs al eerder in de wacht.

Op de vraag "Wie moet winnen, als jij het niet bent" was het antwoord bijna unaniem Astrid Holleeder. Niet zozeer vanwege het boek, maar om wat ze voor dit verhaal opgegeven heeft en het gevaar waar ze nu continue mee te maken heeft. Keer op keer had Matthijs van Nieuwkerk het over 'het meest gelezen boek', terwijl dat helemaal niet zo hoeft te zijn. Judas was met afstand het meest verkochte boek, maar dat wil niet zeggen dat hij ook door al die mensen gelezen is. Op internet zijn veel fans te vinden, maar evenzoveel mensen geven aan het boek na een paar hoofdstukken weggelegd te hebben. Opmerkelijk vond ik ook dat niemand bedacht dat de boeken over sporters goede cadeaus zijn voor de sportliefhebber, waar je verder geen cadeau voor weet. Voor vaderdag, bijvoorbeeld. Ik heb er zelf over gedacht.

Saskia Noort merkte blijmoedig op dat ze niet verwachtte te winnen, zij dacht dat Judas het zou worden, maar dat ze er volgend jaar gewoon weer bij zou zijn. That's the spirit!

Afijn, de winnaar? Michel van Egmond met De wereld volgens Gijp. Ik snap dat. Uiteraard heeft de lezende sportliefhebber, die Van Egmond al eerder tot de winst stemde, dit boek ook gelezen. En van de drie sportboeken, vond ik dit de leukste. Van de zes boeken in totaal stond hij voor mij op twee.

Al met al vond ik het leuk om enigszins actief met deze nationale leesprijs bezig te zijn. De bijeenkomst in Utrecht, het lezen en nu de ontknoping, ik was erbij (nee, helaas niet bij DWDD, had ik ook leuk gevonden) De kans is klein dat ik volgend jaar weer geselecteerd word voor de kernjury, maar ik begreep van mensen dat het niet onmogelijk is vaker uitgekozen te worden. Dus ik ga het nu jaarlijks proberen.

Via mijn link is er 20 keer gestemd. Mocht jij één van deze 20 zijn: Bedankt!

En nu lekker weer lezen. Daar gaat het tenslotte allemaal om.

26-11-2025

Maandagmorgen

"Goedemorgen, kunt u mij misschien even overeind helpen?" Ik voel me oud en stijf. Zojuist zwikte ik m'n enkel door een oneffenheid in het pad, dat in het donkere wijkpark natuurlijk niet te zien was. Daar zat ik, met m'n schone kleren middenin een plas met modder en ik kwam met geen mogelijkheid omhoog. Gelukkig ben ik niet de enige die 's morgens wandelt in het donkere park. Na een paar minuten zag ik een donkere schim van een stevige man op me afkomen, naast hem een even donkere hond. Uiteraard wilde hij me omhoog helpen. Hij wilde me zelfs nog thuisbrengen! Dat was gelukkig niet nodig, maar ik ben blij dat er de meeste mensen zo vriendelijk nog zijn.

Het begon vanmorgen juist allemaal zo goed. Na een week met pijn, waarin ik het liefst met een slaapzakje op de bank of in een luie stoel bivakkeerde, boek of tv en thee erbij, leek de pijn weer geweken en verheugde ik me op de training vanavond, het zwemmen morgenvroeg, de wedstrijd donderdag en het toernooi zondag. Jawel, een drukke volle beweegweek.

En toen ging ik onderuit, met als gevolg een dikke enkel en kapotte knie.

Met tranen van frustratie in m'n ogen strompelde ik naar huis, mopperde wat op m'n man dat ik een oud stijf wijf ben, kleedde me om en fietste naar het werk. Bewegen is goed voor een blessure, heb ik me laten vertellen. Dus ging ik ook net als anders voor elke kop koffie of thee naar boven, maar daar kwam ik snel van terug. De trap voelde als een martelwerktuig en bij elke stap omlaag leek m'n enkel het op te geven. Niet prettig, dus maar een kan heet water mee, voor die broodnodige thee. Ook nog een keer van de trap vallen leek me teveel van het goede. (sowieso.. )

Qua thee had ik wel een goede smaak voor vandaag, trouwens. Deze is gelukkig de rest van de week ook lekker, zelfs in het weekend. 

In de loop van de dag kreeg ik langzamerhand last van m'n schouders, waarschijnlijk door het opvangen bij de val. Goede reflexen! Maar vervelend.

Gelukkig voel ik me goed genoeg om vanavond te gaan trainen.  Of ik morgen ga zwemmen, dat weet ik nog even niet. Ik ga wel beter oppassen bij de ochtendwandeling met de hond.

Migraine volgens Gezondheidsnet.nl

 Onderstaand artikel maakte me blij. Niet omdat er meer mensen zijn, die migraine hebben, maar omdat dit artikel duidelijk stelt, wat ik ook al steeds aangeef op het werk: Ik heb deze migraine nou eenmaal, ik doe m'n best de aanvallen zo min mogelijk te krijgen (zelf heb er tenslotte het meeste last van) en aanpassingen op werk of thuis helpen niet of niet afdoende. Aardig dat de werkgever mee wil denken, maar migraine is niet te sturen. Ook aanpassingen in m'n voedings- of beweegpatroon waarschijnlijk niet. Afvallen dus kennelijk wel. Weer een reden om daar m'n best voor te doen.

Nou moet ik hier als kritische noot bij aantekenen, dat bij mijn vader vroeger stress wel degelijk invloed leek te hebben op zijn aanvallen. In een periode dat hij het ronduit onaangenaam had op z'n werk, lag hij elk weekend met hoofdpijn op bed. Nu hij gepensioneerd is, zijn de aanvallen een stuk minder, maar nog lang niet weg.

In het artikel wordt ook duidelijk aangegeven dat migraine zich  niet beperkt tot de hoofdpijn zelf. Voor en na een aanval, merk ik altijd heel duidelijk dat ik meer last heb van duizeligheid, geluid en een 'vol hoofd' of problemen met concentratie. Mijn moeder merkt dat mijn vader meer gaat eten voor een aanval. 

Opvallend vind ik dat ook het weer genoemd wordt. Een aantal keren heb ik tijdens vakanties in het oostblok (Polen en Tsjechië) last gehad van draaiduizeligheid. Vooral met mooi weer. Zodra het weer veranderde, verdween mijn duizeligheid. Na de laatste keer vroeg ik me af of dat zou kunnen liggen aan een andere luchtdruk in die streken. Iets dergelijks wordt hier beneden genoemd (maar niet helemaal).

Gelukkig zijn mijn aanvallen op dit moment weer alleen rond de menstruatie en niet langdurig. Ik voel ze momenteel ook aankomen, waardoor ik m'n medicijn op tijd kan innemen. Mogelijk is dat ook de reden dat de aanvallen vooral op m'n vrije dagen zijn, dan grijp ik minder snel naar medicijnen dan wanneer ik werk. Een half jaar terug kwamen de aanvallen bijna wekelijks en was er geen medicijn tegen gewassen. Nu ineens weer terug tot maandelijks. Hopelijk is dat door de overgang. Hopelijk ook ben ik één van die vrouwen, bij wie de aanvallen na de overgang ophouden. 

Ik kan niet wachten.

Van Gezondheidsnet.nl:

Rond migraine bestaan veel misverstanden. Nederlands grootste migraine-specialist, neuroloog Michel Ferrari van het Leids Universitair Medisch Centrum, legt uit wat de ziekte precies inhoudt en wat je eraan kunt doen. 

1. Wat is migraine?

"Wie migraine heeft, krijgt kloppende hoofdpijn in de vorm van heftige aanvallen. Maar ­migraine is veel meer dan hoofdpijn alleen. Het hele lichaam is ziek. Migrainepatiënten kunnen tijdens een aanval slecht tegen licht en geluid, willen het liefst stil liggen, zijn vaak misselijk en moeten soms overgeven. Een derde van de patiënten ziet in het halfuur of uur dat voorafgaat aan de hoofdpijn ineens aura’s, vlekken of patronen, voelt prikkelingen in een lichaamsdeel of merkt dat ze minder kracht hebben. Veel patiënten klagen over intense moeheid die, nadat de hoofdpijn weg is, vaak dagenlang aanhoudt."

2. Hoe ontstaan die verschrikkelijke hoofdpijnen?

"Migraine is een hersenziekte. Vroeger dachten we dat de hoofdpijn en bijbehorende klachten ontstonden door het verwijden van bloedvaten in de hersenen. Nu blijkt dat die vaatverwijding slechts een bijzaak is. Het is het gevolg van een veel grotere ontregeling, namelijk de ontregeling van het zogenoemde 'trigemino-vasculaire systeem'. Dit systeem verbindt de hersenstam, de vijfde hersenzenuw en de bloedvaten. En dat is totaal van slag bij migrainepatiënten."

3. Hoeveel mensen hebben er last van?

"Een derde van de bevolking heeft ervaring met migraine, dat wil zeggen: ze hebben ooit minimaal vijf migraineaanvallen gehad. Sommige mensen hebben er alleen gedurende een periode in hun leven last van, waarna de aanvallen weer ophouden. Je bent echter pas migrainepatiënt wanneer je geregeld last hebt van deze aanvallen. Voor 12 tot 15 procent van de bevolking is dat de realiteit. Gemiddeld hebben deze mensen twee aanvallen per maand."

4. Klopt het dat stress of bepaald eten een aanval uitlokt?

"Nee. Wanneer je het aan patiënten vraagt, krijg je wel lange lijsten van 'oorzaken': trek in zoetigheid, stress, slecht slapen, te weinig drinken… Mensen die lijden aan migraine zouden ­zogenaamd iets verkeerd doen op een van deze vlakken, en een paar uur later komt dan de migraine­aanval.
Maar in werkelijkheid is het andersom. De ontregeling in de hersenen is uren – en soms zelfs dagen – vóór de hoofdpijnaanval al begonnen. En dát geeft dat gestreste gevoel, zorgt voor een verandering in smaak, het vasthouden van vocht, vermoeidheid of geprikkeldheid. Vergelijk het met zwangere vrouwen. Als zij ineens enorme trek krijgen in haring met zure bommen, concluderen we toch ook niet dat ze van die vis en augurken zwanger zijn geworden? De trek in ­bepaald voedsel is het gevolg van de zwangerschap. En bij migrainepatiënten is dit het gevolg van de aanval."

5. Hoe wordt een aanval dan wél getriggerd?

"Dat weten we nog nauwelijks. Onderzoeken suggereren wel sterk dat bepaalde veranderingen in het weer een aanval kunnen uitlokken. Om te beginnen: droge, hete, plotseling opstekende winden, zoals de föhn in de Alpen, de mistral in het Rhône-dal en de chinook in Canada. Ook lijkt luchtdrukverlaging – een paar uur voordat een storm komt – bij velen een trigger te zijn. De aanwijzingen zijn sterk en ik denk dat het klopt, maar wetenschappelijk is het nog niet aangetoond."

6. Komt migraine vaker voor bij vrouwen?

"Drie keer zo vaak; 33 procent van de vrouwen en 13 procent van de mannen heeft ooit gedurende minimaal een periode last van migraineaanvallen. Waarschijnlijk heeft dat verschil te maken met hormonale schommelingen. Hormonen zijn de enige trigger waarvan we zeker weten dat ze kunnen bijdragen aan de start van een aanval. Bij het begin van de menstruatie zakken bepaalde hormonen heel acuut en dat vergemakkelijkt het krijgen van een aanval. Sommige vrouwen ervaren dat maandelijks. Worden ze zwanger, dan zijn ze aanval-vrij na de eerste drie maanden zwangerschap en in de borstvoedingsperiode. Daarna komen de aanvallen terug. Tijdens de menopauze zijn er bij deze vrouwen vaak fases waarin er meer aanvallen zijn, en na de overgang verdwijnt bij hen de migraine."

7. Kun je het op latere leeftijd voor het eerst krijgen?

"Dat is heel zeldzaam. De ziekte begint bijna altijd voor het 50e jaar, meestal zelfs al in de puberteit. Over het algemeen houdt migraine lang aan. Bij een deel van de vrouwen verdwijnt de ziekte na de menopauze."

8. Waarom krijgen sommigen het wel en anderen niet?

"Het is een erfelijke ziekte. We denken dat de zenuwen bij migrainepatiënten makkelijker gestimuleerd kunnen worden om te ontladen. En dat ze dat ook sneller doen."

9. Dus het is niet zo dat bepaalde persoonlijkheden er bevattelijker voor zijn?

"Als je me ergens boos mee kunt maken, is het door te zeggen dat migraine een ziekte is van aanstellerige hysterische vrouwen. Het is een hardnekkige mythe dat migraine veroorzaakt wordt door stress. Zelfs onder artsen. Dat is toch het ergste wat er is, als je met die verschrikkelijke klachten bij de huisarts komt en dat deze dan vraagt: 'Gaat het wel goed op je werk? Hoe is het thuis?' Dat heeft er níets mee te maken.
Een mooie vergelijking is de maagzweer. Toen ik geneeskunde studeerde, was men er volstrekt zeker van dat zo’n zweer ver­oorzaakt werd door stress. Totdat twee Australiërs ontdekten dat een maagzweer veroorzaakt wordt door een bacterie. Het heeft daarna nog vijftien jaar geduurd tot dit erkend werd. Uiteindelijk kregen ze er de Nobelprijs voor."

10. Komt migraine steeds vaker voor?

"Ik denk dat de ziekte steeds vaker herkend wordt, niet dat ze vaker voorkomt. Wat wel een gevaar is, is dat we steeds dikker worden. Te dik zijn is een van de risicofactoren voor het ontwikkelen van migraine. In vetcellen wordt het hormoon testosteron omgezet in oestrogeen. Dat kan bij sommige mensen leiden tot het krijgen van migraine."

11. Hoe wordt de ziekte behandeld?

"De arts begint meestal met het voorschrijven van gewone pijnstillers. Blijkt bij meerdere aanvallen dat dit niet werkt, dan is het goed om specifieke migraine­medicijnen te nemen zodra de migraine­hoofdpijn begint, zoals triptanen. Deze middelen kunnen bij veel patiënten snel een aanval onderdrukken, maar helaas niet bij alle."

12. Wat kun je zelf doen?

"We adviseren altijd: regelmatig leven. Het zou heel goed kunnen dat het werkt, maar in feite is dit nooit wetenschappelijk aangetoond. Wat we wel weten, is het omgekeerde: patiënten die heel onregelmatig leven en die bijvoorbeeld veel moeten switchen ­tussen dag- en nachtdiensten of vaak een jetlag hebben, krijgen daardoor meer aanvallen. Als ze die onregelmatigheid vermijden, hebben ze vaak minder klachten.
Bij een deel van de patiënten is sprake van 'medicatie-afhankelijke hoofdpijn'. Deze mensen nemen te vaak pijnstillers of koffie om van hun hoofdpijn af te komen. Die middelen werken op zich prima. Maar als je ze week in, week uit steeds maar weer gebruikt – vaker dan twee dagen per week – kan dat leiden tot een ernstige toename van de hoofdpijnklachten. Het wordt algauw een vicieuze cirkel van hoofdpijn: meer cafeïne drinken of medicijnen slikken, nóg meer hoofdpijn. De migraine wordt dan chronisch en de aanvallen komen vaker dan twee keer per week.
In dat geval werkt cold turkey stoppen – patsboem, van het ene op het andere moment – fabuleus. Het is even doorzetten, want in de eerste paar weken verergert de pijn. Maar daarna zijn deze patiënten ­afgekickt en na drie maanden heeft 80 tot 90 ­procent veel minder aanvallen."


Bron: gezondheidsnet.nl 

Andere artikelen over hoofdpijn op Gezondheidsnet.
12 verrassende hoofdpijntriggers
Menstruele migraine
Spanningshoofdpijn (zonder spanning)
Bijzondere vormen van migraine (gelukkig herken ik alleen de verwardheid, niet in die mate)
Clusterhoofdpijn 

Welcome to my foreign readers

I'm so happy to meet you here!

Unfortunately I can't write in English, because I know I make a lot of grammer mistakes and I hate that. So I hope you'll use the translate button and let google make the grammermistakes I don't want to make.

Enjoy my blog!

Vorige week kreeg ik een reactie op mijn blog Dipperdedip. Altijd leuk natuurlijk, maar dit keer was het echt een verrassing. Het internationale fibroblog uit Australië vroeg mij of ik mijn blog bij hen wilde toevoegen. Hoe leuk is dat? Natuurlijk heb ik dit gelijk gedaan.

Even heb ik toen getwijfeld: zal ik ook in het Engels gaan schrijven? Maar nee, ik kan vrij goed Engels, maar dan vooral spreken. Hoewel mijn uitspraak meer Amerikaans is, ofwel Engels met een behoorlijk Nederlands accent, kan ik rustig hele dagen gesprekken voeren. No problem. Engels lezen is dus uiteraard ook geen probleem, maar ik weet dat ik al schrijvend behoorlijk wat fouten maak. En dat weerhoud mij ervan. Voor de buitenlandse lezers, mocht ik die krijgen, dus maar een translatebutton toegevoegd. En dat is léuk! Met één klik is alles vertaald. Geen idee of het klopt wat er staat, wanneer het in Arabisch of Russisch is, maar het ziet er geinig uit. Grote kans ook dat googletranslate meer fouten maakt dan ik, maar daar kan ik niet mee zitten.

Ondertussen loopt het nog niet echt storm met de bezoekersaantallen, trouwens. Dat komt misschien doordat de aankondiging door Fibrobloggers op twitter is gedaan en in mijn twitteraccount staat mijn andere blog genoemd. Ik weet niet of ik er al aan toe ben dát te veranderen.

Verder weinig nieuws. Ik lees. Ben bijna door de boeken heen voor de NS Publieksprijs. Heb genoten van Huidpijn en ben nu bezig in De levens van Jan Six.

Boeken van oktober

 Hebban stopt in 2025 met blogs op de website. Daarom kopieer ik een aantal blogs hierheen. In elk geval de maandoverzichten. 

Mijn boeken van oktober

op 01 november 2017 door Ria van Boeken tot Blog  

+1

Als de kaarsjes weer gaan branden, her en der pompoenen in het straatbeeld verschijnen en de klok een uur verzet wordt, weet je het wel: het is eind oktober. Dus tijd voor een boekenoverzicht van de afgelopen maand.

Dit wordt een blogje vol verwijzingen, aangezien ik over al m'n gelezen boeken al een stukje schreef.

Zo begon ik deze maand met Ogen van de Draak van Stephen King. Een sprookjesachtige vertelling, die King ooit schreef voor z'n dochter. Eén van de hoofdrolspelers is Flagg, die ook een grote rol speelt in de Donkere Toren-serie.

Na dit vrij softe verhaal van de meester van de Horror, zoals King ook wel genoemd wordt, ging ik door met de Noordzeemoorden. Over horror gesproken. Met Galgenveld, IJskoud, Ritueel en Eindspel van Isa Maron viel ik van de éne horrorlocatie in de andere. Het erge is, bij King weet je dat het verzinsels zijn, Maron vertelt in haar eindwoord dat ze is geïspireerd door waargebeurde verhalen op internet. Voer voor nachtmerries, zeker als je een dochter hebt, want vooral meisjes hebben zware martelingen te verduren in deze serie.

Eindspel had ik precies op tijd uit voor de start van de NS Publieksprijs. Ik begon met Judas, het boek dat mij het minst aansprak. Het is nog steeds geen favoriet, maar hij las wel snel. Vervolgens nam ik Johan Cruijff, mijn verhaal ter hand. Een boek dat mij op zich wel aansprak, maar me wat tegenviel, vooral door de vele 'lessen' over voetbal en vooral zíjn kant van het verhaal, als het over het management van Ajax gaat. Hij zal best gelijk hebben, maar interessant vond ik het niet. 

Omdat het het dunste boek van de NS Publieksprijs is, startte ik in Thomas Dekker - Mijn gevecht, maar daarover later meer.

26-11-2025