Omdat Hebban in 2025 de blogs gaat verwijderen van de site, plaats ik de meeste van mijn Hebbanblogs uit het verleden op dit blog. Aan dit feuilleton heb ik goede herinneringen.
Feuilleton
In 1996 gaf Stephen King zijn boek 'De Groene Mijl' (The Green Mile) in 6 delen uit. King herinnerde zich hoe hij vroeger boeken las: één keer per week als bijlage in de krant. Zo'n feuilleton verzamelde je dan. Elke week wachtte je in spanning hoe het verhaal verder zou gaan.
In 2016 besluit de lezerscommunity Hebban het boek 'Het Achtste Leven (voor Brilka)' als feuilleton te gaan lezen met een leesclub. De in totaal 1245 bladzijden van de omvangrijke familieroman, wordt in 10 delen wekelijks naar de deelnemers gestuurd.
Zowel in 1996 als in 2016 doe ik mee. Van 'De Groene Mijl' verschijnt het eerste deel op mijn verjaardag. Ik stel me zo voor dat ik mijn verjaardagsgeld gebruikte voor het eerste boekje. Elke (twee?) week daarna begeef ik mij zo snel mogelijk naar de boekhandel, nieuwsgierig hoe het verhaal verder loopt. Hoe het gaat met de grote man John Coffey, de urineweginfectie van gevangenisbewaker Paul Edgecomb en de muis Mr. Jingles. En vooral: is John Coffey schuldig en loopt hij uiteindelijk de groene mijl, de gang naar de elektrische stoel.
En nu zit ik middenin 'Het Achtste Leven (voor Brilka)'. Elke woensdag wacht ik ongeduldig op de verlossende mail: de pdf is verzonden. Zodra ik tijd heb, krul ik me met een stapel papier of mijn iPad op in de stoel en lees. Lees, lees en lees. Het verhaal boeit. Ik lees met ontzetting de familiedrama's, maar ook het grotere verhaal: de revolutie en daarop volgende oorlogen in Georgië en Rusland. De schrijfster vertelt het verhaal van haar familie aan haar achternichtje Brilka. De verhalen hoorde ze van haar overgrootmoeder Stasia, met wie het boek begint, en haar grootvader Kostja.
Op 16 november kregen we twee afleveringen (1 hoofdstuk) in één keer. Lekker veel leesplezier, maar wel langer wachten. 150 of 300 pagina's, ik lees wel door tot het uit is, zet mezelf niet op rantsoen. Bij het volgende deel werd hier weer voor gekozen en kregen we erbij te horen dat dat het laatste deel al was. Het achtste leven voltooid, de verhalen verteld. Toen ik het deel 'Daria' uitlas, voelde het boek niet af. Het kon, maar gevoelsmatig miste er een deel van het verhaal. In de leesclub deelden meer mensen mijn mening, hoewel het boek zo ook af kon zijn. Er zijn wel vaker boeken, die een onaf gevoel achterlaten. En met familiekronieken, mis ik aan het eind van het boek altijd de familieleden van het verhaal. Wil ik weten hoe het verder met ze gaat, of er na alle overwonnen obstakels toch geluk in zicht was.
Gelukkig kwam al snel het verlossende woord: er komt tóch nog een deel. De afsluiting krijgen we op woensdag 14 december. Weer kan ik eigenlijk niet wachten, maar heb natuurlijk geen keus. Nog 1 hoofdstuk, 95 pagina's en de familiekroniek is echt uit. Een verhaal lezen als feuilleton is anders dan in 1x doorlezen. Doordat we er in de leesclub nog over praten, blijft het je bezig houden. Ongeduldig als ik ben, zou ik er toch zo weer voor kiezen, als ik de mogelijkheid kreeg. Lezen, zoals men dat vroeger deed, als feuilleton met een (paar) hoofdstuk(ken) per week.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten